Eve çıktığımızda Arda mutfağa geçmişti. Bana verdiği sweat Fenerbahçe'liydi ve bende de aynısı olduğundan benimkini de Arda'ya verdim.
"Al bu benimki ama sen giy." dedim. Büyük beden olduğu için rahatlıkla olurdu.
"Ne izleyelim? dedim dolaptan patlamış mısırı ararken.
"Korku filmi. Kesinlikle." dedi.
Tek yaşadığım için cesaretli olup yapamadığım şeylerden biriydi.
"Tamam olur." dedim.
Rastgele bir tencere çıkarttım ve içine biraz yağ koydum, tuz ekledim ve mısırları koyup tencerenin kapağını kapattım.
Kollarımdan yardım alıp tezgaha oturduğumda Arda önümde dikiliyordu.
"Harika bir film var ne zamandır izlemek için bekliyorum sana kısmetmiş." dedi.
Patlayan mısırların sesi azaldığında ocağın altını kapattım.
Bulduğum büyük kaseye mısırları doldurdum. Salona geçtik ve Arda filmi açtı.
Üşüdüğüm için koşup odamdan battaniye aldım. Arda'nın yanına oturdum ve ikimizde battaniyenin altına girdik.
Belli etmesemde korkuyordum.
Film başlamıştı ve gerçekten korkunçtu.
"Arda nasıl izliyorsun böyle şeyleri ya. Şuracıkta kalp krizi geçireceğim şimdi!"
O sahne gelmişti. Televizyondan çıkacak gibi geldiğinde farkında olmadan kafamı Arda'nın omzuna koymuş ve elimle kolundan tutmuştum.
Arda nasıl olduğunu bilmediğim bir şekilde elini dizime koyup okşamıştı.
Şuan tüm korkularımı unutmuştum. Daha önce hiç böyle bir şey yaşamadığımdan mı, Arda'nın doğru kişi olmasından kaynaklı mı yoksa farklı sebeplerden dolayı mı bilinmez ama dünyanın en huzurlu yerinde en huzurlu insanıymış duygusu içimi sarmıştı.
Onun kolunu bırakmadım, o elini dizimden çekmedi ve başım hala omzundaydı.
Film'in sonu geldiğinde Arda bana baktı.
"Keşke korku filmi sevmediğini söyleseydin. Kapatabilirdik, şart değildi bu kadar korkman." dedi üzgün bir sesle.
Büzüşmekten kemiklerim ağrımıştı.
"Hayır sadece film midemi bulandırdı biraz. Ama gldeceksen gitme, en azından ben uyuyana kadar." dedim.
"Tamam gitmem sen uyuyana kadar." dedi sevimli bir sesle.
Gözlerimi kapattığımda içimdeki tarifsiz his git gide artıyordu.
Arda'dan
Ada..
Bir anda karşıma çıkan, hayatı dinlenmeye bir o kadar değer.
Çok güzel bakıyor.
Gözlerinde hep bir hüzün parçası var. Asla gitmiyor, gitsin diye her şeyi yapacağım.
Bir yandan Hazal..
Hazal'da bana çok değer veriyor. Mutlu hissediyorum yanında. Geçmişte olanlar beni ilgilendirmez sonuçta.
Diğer yandan hayallerim. Bu okulda olma amacım kızlar değil. Ada değil. Çünkü başarılı olmak zorundayım. Başarmak zorundayım.
Ada'nın görünürde gözleri kapalıydı.
Yaklaşık yarım saat boyunca aklımda dolaşan düşüncelere son verip Ada'nın evinden çıktım.
Eve vardığımda hiçbir şey düşünmeden yatağıma yattım ve uyudum.
