Elif'ten
Chris'in mekanından hızla çıktım ve Barcelona'nın tesislerine doğru yola koyuldum çünkü Arda büyük ihtimalle şuan oradaydı.
Arabayı olabildiğince hızlı kullanıyordum ve kafamda planları kurguluyordum.
Ada'nın aklı yerinde değildi. Ne yapmaya çalıştığını kendide bilmiyordu. Bir şeylerin yoluna girmesini sağlamakta bana kalmıştı.
Tesise vardığımda antrenmanın bitmesini bekledim. Antrenman bittiğinde Arda yanıma geldi.
"Seni sürekli rahatsız etmek istemiyorum ama Ada Alex'le evleniyor. Bir şeyler yapmalıyız."
"Ne rahatsızlığı, sonuçta benim çocuğumdan bahsediyoruz. Ne gerekiyorsa yapmaya hazırım." dedi Arda.
"Ada'nın gideceği doğum uzmanının numarasını aldım. Elimizde sağlam kanıt olması için babalık testi yaptırmalıymışız. O testi yaptırabilmek içinse gebeliğin 10 haftasında olması gerekirmiş. Şuan yapacağım tek şey Ada'nın evlenmesini ertelemek. Ben onunla konuşacağım çünkü dün akşam Chris becerememiş. Yeni bir gelişmeden seni haberdar ederim." dedim
"Çok sağol Elif." dedi ve vedalaştık.
Aklıma yapacak hiçbir şey gelmiyordu. Bu evliliği 1 ay ertelemek demekti ve Chris'in buna razı gelmesi neredeyse imkansızdı.
Bu akşam yine aynı şekilde bizim evde toplanmıştık ve Chris'e düğün için mekan soruluyordu. O sırada Ada'nın telefonu çaldı ve masadan kalktı. Arayan abisiydi.
İçim içimi kemirirken yapmam gereken tek şey şu an her şeyi itiraf etmek ve kurtulmaktı.
Telefon konuşmasını bitirip yanımıza dönen Ada gülümsüyordu.
Elimle birkaç kez masaya vurdum ve herkes bana baktı. "Tüm bu evliliğin sebebi karnındaki o çocuk Ada öyle değil mi?" dedim.
Ada donakalmıştı. Konuşmasına fırsat vermeden konuştum. "Karnındaki bebek Arda'nın ilk defa doktora gittiğimizde sen Chris'i aramak için odadan çıktın doktor bana bebeğin 5 haftalık olduğunu söyledi ama o sıralar siz Chris'le 4 haftadır çıkıyordunuz." dediğimde yüzünde benim haklılığımı ispatlayan bir ifade vardı.
Çünkü billiyordu. Söylediklerim gerçek olmasaydı Arda'yı günahım kadar sevmiyordum.
"Tüm bu evliliğin sebebi bu çocuk evet. Çünkü bir ailede büyüsün istiyorum. Mutlu olsun ve hayatının hiçbir evresinde yalnız kalmasın istiyorum. Alex üzgünüm ama çocuğumun babasını bilerek büyümesini istiyorum." dedi.
"Babası bunu isteyecek mi peki?" dediğinde araya ben girdim. "İstiyor." dediğimde yine tüm gözler beni bulmuştu.
Alex kalkıp gittiğinde masada öylece oturuyorduk.
"Ben çok direndim. Benim ait olduğum yer belli." diyen Ada ayaklandı.
"Alex'in peşinden mi gitmiştir sence Chris?" dediğimde beni kolunun altına aldı. "Sen üstüne düşeni yaptın sevgilim. Bırak ne olacağına Ada karar versin."
Arda'dan
Evimde uzanıyordum ve bilgisayarı açmış bebek beşiklerine bakmaya başlamıştım.
Kapımın çalmasıyla ayaklandım ve kapıyı açtım.
Ada öylece karşımda dikiliyordu. "Sanırım artık biz hiçbir zaman birbirimize veda edemeyeceğiz." dediğinde birbirimize sarıldık.
İçeri girdiğimde oturdum ve beklemeye başladım. Elinde koca bir kahve bardağıyla yanıma geldiğinde bana uzattı.
