Spor salonuna giden adımlarımı hızlandırdım. İçeri girdiğimde kimsenin olup olmadığını anlamak için seslendim fakat ses gelmedi. Oturup beklemeye başladığımda kapı sesi duyuldu.
Ayaklandım ve kapıya baktım. İçeri giren Arda'ydı.
"Beni neden gizli numaran buraya çağırdın?" dedim sinirle.
"Ben mi seni çağırdım? Asıl sen beni çağırdın."
İkimizde telefonlarımızdan gelen mesajları birbirimize gösterdiğimizde kapı sesi duyuldu fakat kapı kilitlenmişti!
"Tamam bak buraya seninle kitli kalmak isteyeceğim son şey bile değil. Lütfen kime söyleceksen söyle. Buradan çıkmak istiyorum."
"Ben yaptırmadım. Ayrıca bunun için yalan söylemediğini nereden bileceğim?" Bana hala iftiracı diyordu.
"Ben yalan söylemem Arda. Ne sana ne başkasına yalan söylemedim. İftira atmadım." Gülmüştü.
"Durduk yere sana neden böyle bir şey yapsın? Hiçbir cevabın yok. Kanıtın var mı desek o da yok. Birde üstüne üstlük kızın annesini arayıp iftira atmışsın Ada. Seni artık tanıyamıyorum."
"Sana inanamıyorum. O kıza körü körüne inanmana.." koçun odasından anahtarları bulup arka kapıdan çıkacaktım. Konuşmaya devam ediyordum.
"Beni dinlememene.. Şaka yapıyorsunuz sandım başta. Bebeklik arkaşım bile bana inanmadı." dedim.
"Çünkü kanıtlayamıyorsun ve suçlu olduğunu kabullenemiyorsun." Videoyu açıp göstermemek için, planımı bozmamak için o kadar zor duruyordum ki..
Anahtarla kapıyı zorladığımda kapı açılmadı. Arka kapıyı deneyecektim.
"Zaman beni haklı çıkardığında çok pişman olacaksınız."
"Zaman seni haklı falan çıkarmayacak. Sen zamanla bunun unutulmasını bekleyeceksin. Emir gibi saçma sapan insanlarla konuşacaksın. Daha öncede öyle olmamış mı zaten." ettiği laflar çok ağırıma gidiyordu.
Kapıyı açmaya çalıştığımda inatla açılmıyordu. "Sana güvenmiştim.. Hepinize güvenmiştim. Allah sizin değil, benim belamı versin. Farklı olduğunu düşündüğüm için." kapıyı tekmekediğimde açılmıştı.
Arkama bile bakmadan çıktığım salondan sınıfa gittim. Eşyalarımı hırsla topladım ve okuldan çıktım.
Hızla bir teknoloji mağazasına gidip ses dinleme cihazları aldım. Küçüklerdi iş görürlerdi.
Okul bittiğinde aldığım ses kaydedicileri tuvalete ve Hazal'ın sırasına yerleştirdim. Planım tıkır tıkır işliyordu.
Yaptıklarımın başıma getireceği her şeye rağzıydım. Artık bu kabusun son bulmasını ümit ediyordum.
Birkaç gün boyunca ses kayıt cihazlarının kaydetmesini bekledim.
Okul çıkışında alıp eve götürdüğüm
Cihazları dinledim. Hazal'ın çenesi ne tuvalette ne de sıra arkadaşıyla konuşurken durmamıştı. Benim hakkımda olanların hepsini aldım. Videoyla birlikte editledim ve tüm foyasını ortaya çıkaracak bir video ortaya çıkmıştı.
Rastgele açtığım bir hesaptan bu videoyu yayınlayacak ve tüm FBK öğrencilerine gönderecektim. Sadece yarını bekleyecektim.
Erkenden uyudum, yarın çok uzun bir gün olacaktı.
Sabah uyandığımda uzun uzun hazırlandım, kahvaltımı yaptım. En güzel şekilde giyindim. Adete prenses Diana'nın intikam elbisesinin içinde gibi hissediyordum.
