Karşımda dikilen Arda'ya sarılmaktan başka bir şey istemiyordum.
"Ada ben çok özür dilerim böyle olsun istememiştim." diyerek yanıma yaklaştığında geri adım attım ve elimle onu durdurdum.
"Her şey geçti şuan biliyor musun? Seni çok seviyorum. Hala sana deli gibi aşığım. Sana sarılmak için ölüyorum. Seninle uyanmak için, yerime koyduğun o kız sıfatında burada olmak için tanımadığım bir ülkede, tanımadığım bir şehirde, tanımadığım insanlarlayım ama. İkimizde hiç kimseyken aşık oldum ben sana. Ben gelirdim ama, her şeyini imzalamadan önce karşına beni alıp konuşsaydın, klüple bir olup arkamdan çevirdiğin dolaplardan bahsetmiyorum bile. Sana çok aşığım ama yapamam Arda. Tüm bu olanlar olmamış gibi yapamam. Benim kimsem yoktu, ailem bile yoktu seninle tanıştığımda. Oysaki sen hiçbir zaman yalnız olmadın. Her şeyimin sen olduğunu bile bile yaptın bunu bana. Seviyorum ama affedemem." dediğimde içim yanıyordu.
Bana sarıldığında kollarım ve bedenim kas katı kesildi. İçimden bir şeylerin kopup eksildiğini hissetsemde kollarımı ona dolamayacaktım. Bunu deli gibi istesemde yapamazdım.
Başımın yavaş yavaş döndüğünü nefes alış verişimin hızlandığını ve bedenimin süzüldüğünü hissettim ve gözlerim karardı.
Gözlerimi açtığımda baş ucumda bekleyen Elif, Chris ve Arda haraket etmemle ayaklanıp yanıma yaklaşmışlardı.
"İyi misin bebeğim?" diyen Arda'nın sesiyle gözlerimi biraz daha açtım.
"Nereden bebeğin oluyor be! Kıza neler yaşatmışsın. Hiçbir şeyin sorumlusu değilmiş gibi konuşuyorsun birde." diyende Elif'ti.
"Elif gel biz dışarı çıkalım onlarda konuşsunlar." diyip Elif'i odadan çıkartan Chris'e gülümsedim.
Onlar odadan ayrıldığında yatağımda biraz daha doğruldum. "Ada senin için konuştum," dediğinde doktorla konuşmuş olabileceğini düşünsemde yanılmıştım. "Barcelona'nın kadın A takım voleybolunda oynayacaksın." dediğinde aklımı kaçıracak gibi olmadım aklımı kaçırdım.
"Ya sen ne istiyorsun benden? Evimi başıma yıktığın yetmedi mi? Benim şu hayattaki tek amacım taktir edilmekti. Bana 'aferin' demelerini istedim hep. Senin paranla gelecek başarıyı istemedim. Buna eğer ihtiyacım olsaydı senden önce babamı devreye sokardım ben. Başarılı olamasamda bunu benim yüzüme söylesinler isterdim. Benden başka herkesin rüşvetle bir yerlere gelmiş olduğumu bilmesini istemezdim. Birileri bana yürekten 'Aferin' desin istedim ama sen bunu çok yanlış anlamışsın. Defol git hayatımdan Arda Güler. Cefasını beni kaybederek çektiğin zaferinin sefasını sür. Tabi beni kaybetmek koyuyorsa cefa denir onada." dediğimde daha da çok yaklaştı.
"Yapma böyle." diyebildi.
"Benim hiçbir şey yaptığım yok sen yaptın anla artık! İstemiyorum seni Arda. Siktir git hayatımdan. İstediğinde oldu bak Barcelona'dayım." diye bağırdığımda Arda'nın gözüden yaşlar süzüldü.
Dayanamıyordum ama tepkisiz kalmalıydım.
"Bir ihtiyacın olursa senin için her zaman buradayım." dedi.
"İhtiyacım olan tek şey benden uzak durman." dedim.
Sessizce kapıdan çıkıp gitmesini izledim. Bana verdikleri serum bittikten sonra beni taburcu ettiler ve Elif'le Chris beni evime bıraktılar.
Elif'e teşekkürlerimi sunup eve girdim. Şuan tek istediğim şey uyumaktı.
Düşünmeden uykuya dalıp gitmek istiyordum. Yorgundum.
Sabah telefonumun alarmıyla gözlerimi açtım. Bugün yeni ve oldukça avrupalı yaşamımın ilk günüydü.
Hızlıca üzerimi giyindim. Çalışmalarımı ve referanslarımı yanıma alarak evden çıktım.
