Ghost of a Nonentity (NOTHING SERIES #2)

Chapter 4

---

Naging tahimik na lang ako hanggang sa matapos iyong ginagawa namin doon. Nauna na rin siyang umalis at iniwan na ako sa library.

I sighed as I stared at the bottle of water I'm holding. Really, Sicha Leonette? Inabot mo pa talaga 'to!

Napapikit ako ng mariin bago nagligpit na ng mga gamit at umalis na para umuwi. Wala na akong klase. Mukhang wala na rin si Carpinelli dahil pareho lang naman ang schedule namin.

Naiirita pa rin ako with how things turned out earlier. Sana lang talaga hindi niya mahalata na naging apektado ako sa titigang iyon. Maging siya naaawkward, eh! Sana iyon lang ang isipin niya.

It's not a big deal but I'm making it as one! Hindi ko lang talaga kasi matanggap na ganon ang naging reaksyon ko sa kanya.

Gwapo nga siya, yes, pero... hindi naman siya ang type ko.

Para matahimik sa mga iniisip ay napag desisyunan kong mag work out na lang. I even blasted music just so it could interrupt my thoughts. Para iyon lang ang maisip ko, ang lyrics non, at makisabay na lang sa kanta.

The next day, hindi kami nagkasalamuha ni Carpinelli. Sunod kaming nag usap ay nung Lunes na dahil may klase kami kay Engineer. The next day naman, mukhang mag uusap muli kami dahil sa research.

"Hey," bati nito ng maupo sa tabi ko habang nakapangalumbaba ako sa mesa. We're waiting for Sir and it's been thirteen minutes but he's still not here. "May class?"

"Do you think I know?" I curtly asked.

His brows furrowed with how rude I was. Napatitig ito bago umiling. He sat on the chair beside me before fixing his hoodie, covering his face more.

"Why are you always so rude, Trevino?" He asked later on.

Nakacross ang braso nito at nakasandal sa upuan. Nakalingon rin siya sa 'kin. Maging ako ay nakalingon sa direksyon niya dahil nakapangalumbaba ako gamit ang left hand ko, siya ay nasa right ko.

"You annoy me." I admitted.

"Oh," he let out a soft chuckle. "Ingat,"

"What?" Naguguluhan kong tanong.

He shrugged then smirked at me. Natulala ako sa kanya dahil sa gulat sa ekspresyon nito. What's with him?

"You might..." Pabitin nito.

"What?!" Annoyed kong tanong.

"Nevermind," he chuckled.

Yumuko ito sa mesa at nag aktong matutulog. Napaawang na lang ang labi ko dahil sa iritasyon.

Dahil sa inis ay hinila ko ang hood ng hoodie niya kaya naalis iyon sa buhok niya. Pero agad niya rin namang napigilan iyon. He faced me, masama ang tingin. Ako rin ay masama ang tingin sa kanya.

"Stop it, I know you like seeing my face, Trevino, but stop it." Seryoso nitong sabi.

Nagulantang ako sa sinabi niya. Anong gusto kong makita ang mukha niya, huh?!

Gawa gawa ng storya ang gago!

"Ano?!"

He bit his lower lip, "Don't you?"

"I don't! What the hell? You're being crazy, Carpinelli!"

"Then stop revealing my fac—"

"Right, so there's no bad view." Bulong kong alam kong narinig niya.

I looked away to hide a smirk. Damn you, akala mo ikaw lang marunong, huh, Carpinelli? Akala mo lang yun! I know how to fight back!

"What?" Iritado ang boses nito. "Bad view, really, Trevino?"