Chapter 20

3.8K 81 15
                                    


---

I was biting my lips almost the whole ride to Baguio. Doon kami dinala ni Gage. Yakap yakap ko ito habang nakasakay sa motor niya. Kagat ko ang labi dahil pakiramdam ko, nandoon pa rin ang labi niya. It just tickles me whenever I thought of the kiss we shared earlier.

I didn't even notice we're going to Baguio until I felt cold. Doon lang ako natauhan at nakita ang mga road signs sa paligid.

"Really? Baguio?" Sabi ko nung tumigil kami sa isang kainan.

He gave me a smirk bago hinawakan ang kamay ko at inalalayan ako sa pagbaba bago ito bumaba. Inalis rin nito ang helmet kong suot bago sa kanya.

"I feel like going here." He shrugged.

"It was a three-hour ride. I thought you were hungry, huh?" Pinanliitan ko ito ng mata.

He chuckled before licking his lips, nangingiti ng sobra. Hindi ito nag salita na ikinalito ko. Bakit hindi siya nagsasalita at nanatili lang nakatitig as if I'm saying something ridiculous?

"Ano?" Kumunot ang noo ko.

Kita ko ang pagtaas nito ng isang kilay at pagngisi nung bumaba ang tingin sa labi ko. He then looked at my eyes and there I saw how playful he was. He bent to me so he could whisper something on my ear.

"Don't you remember? I ate your lips, Cha," Natatawang bulong nito.

My eyes widened as my cheeks heated. Hindi ako nakaimik. Nahuli niya rin akong namumula dahil agad siyang umayos ng tayo matapos ibulong iyon.

He laughed, "Cute. Love you..."

Sinubukan ko itong panliitan ng mata para mawala ang atensyon niya sa namumula kong pisngi pero mukhang hindi iyon naging epektibo. Mas natawa lang ito bago inabot na ang kamay ko at hinila na papasok sa kainan.

Nakabusangot ako habang papasok kami, ngumiti lang nung igreet kami ng guard bago bumusangot muli. Nung makaupo na kami ay saka lang nakita ni Gage ang nakabusangot kong mukha at masamang tingin sa kanya.

He gave me a smirk, "It energized me. As you can see, it gave me the strength to drive for three hours. Now, I'm hungry." He pouted after the last sentence.

Umirap ako dito at hindi siya pinansin. Bahala nga siya jan, dami nalalaman, eh.

I looked at the menu to choose what I'd want to eat.

"What's yours?" He asked after some time, not even lifting a finger to see the menu.

"Mayura Rib-eye, and Green salad," I answered.

"Two of that, please." Nag angat ako ng tingin ng marinig iyon sa kanya.

Doon ko lang rin napansin na may waiter na palang naghihintay ng order namin. Ibinaba ko na iyong menu dahil tapos na mag order.

"What about drinks?" Malambing nitong tanong, nagpangalumbaba pa habang nakatitig sa 'kin.

"Anything. You choose," I shrugged.

"Your best seller wine," sabi nito, nilipqt ang tingin sa waiter ng hindi man lang ginagalaw ang ulo.

"Okay, Sir. Your order will be served soon." Sabi nito.

"Thank you," sabi ko bago pa ito makaalis.

"Hmm, thanks," he lazily said, not taking his eyes off him.

Tinaasan ko ito ng kilay bago nagpangalumbaba rin, ginagaya ang ayos nito. Nangiti agad siya.

"What's with you?" I asked.

"What?" Both his brows raised, defensive.

"Hmm?"

He pouted, "I wanted to sit beside you but the table you chose doesn't want me to."

Ghost of a Nonentity (NOTHING SERIES #2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon