💘💘ခ်စ္ျခင္းအတၱတို႔၏ ဆုံမွတ္💘💘
Part ♡ 4 ♡
"ဓန ဒီေန႕ညေနပိုင္းလစ္ရေအာင္ေလ Barသြားမလား"
ေနနိုင္ အတန္းခ်ိန္သြားတက္ခါနားနီး အင္း အဲ တစ္ခြန္းမွ်မလိုက္ေသာ သူငယ္ခ်င္းအားေျပာမိျခင္းပင္
ဓနဘက္က ဘာမွမတုံ႕ျပန္လာသျဖင့္ ဆက္၍
"မင္းကလဲကြာ.....ဒီေန႕ည အပီကဲမယ္ဟာ ငါ့Clubမွာ ေစာ္အသစ္ေလးေတြေရာက္တယ္ကြ"
"မင္းဦးေႏွာက္ထဲႏွာေတြးပဲေတြးေန"
ဓနေျပာစကားအား စိတ္မဆိုးသည့္အျပင္ ရီေတာင္ရီေနေသး၏
"ေယာက္်ားပဲကြာဘူးရင္ဘူးမယ္မဘူးရင္ဒူးမယ္ မဟုတ္ဘူးလား အားဟ"
"ပ်င္းတယ္"
"မင္းအၿမဲပ်င္းေနတာပဲ မင္းမပ်င္းတာဘာရွိလဲ"
"မင္းေျပာတာေတြမွငါ့စိတ္အာ႐ုံကိုမဆြဲေဆာင္နိုင္တာ"
"က်စ္! !!!!!တကယ္ပ်င္းဖို႔ေကာင္းတာ မင္းကြ"
ဓန ေျခလွမ္းတို႔အား သူတို႔စာသင္ေဆာင္မဟုတ္ပဲ ေျခဦးတည့္ရာသြားေနမိသည္
"ဒါက ငါတို႔တက္ရမယ့္စာသင္ေဆာင္မဟုတ္ဘူးပဲ ဘယ္ကိုသြားေနတာလဲ"
"ပ်င္းလို႔ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းဝန္းအႏွံ႕သြားမလားလို႔"
ဓန ေလသံေအးေအးေျပာလိုက္သည့္ စကားအဆုံး
ေနနိုင္ သူငယ္ခ်င္းအားစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ၾကည့္လိုက္မိ၏
"မင္းဦးေႏွာက္ေရာမွန္ေသးရဲ႕လားကြာ"
"တစ္ကန့္လြတ္ေနတယ္ ေပါင္းခ်င္မွေပါင္း"
"မင္းနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနရတဲ့ ငါကိုကကံဆိုးရွာတာပါ"
"ငါလဲ မင္းလို မိန္းမပါးစပ္နဲ႕ေကာင္ကိုေပါင္းခဲ့မိတာေနာင္တရတယ္"
"မင္းေနာ္!!!!"
"နားၿငီးတယ္ တိတ္တိတ္ေန"
အေခ်အတင္စကားေျပာရင္ ဦးတည္ခ်က္မဲ့ ေလွ်ာက္လွမ္းေနမိရင္း......
💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚💚
ပကတိ ထုံးစံအတိုင္းေက်ာင္းလာေတာ့
ဒီေန႕သြားတက္ရမည့္ စာသင္ေဆာင္ဘက္ေလွ်ာက္လာစဥ္ မလွမ္းမကမ္းသစ္ပင္ရိပ္မွ လူႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္
ပကတိျမင္ဖူးသလိုလိုရွိကာ ေသခ်ာၾကည့္မိလိုက္၏
ဦးေႏွာက္အားအတန္ၾကာအလုပ္ေပးၿပီးေနာက္
ခပ္ရဲရဲႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးျပည့္ျပည့္တို႔ အတန္ငယ္လႈပ္ရွားသြားရၿပီး
"အကို..."
အကိုနဲ႕အတူရွိေနသည့္ ႐ြာဥကၠဌရဲ႕သားရဲေသြးဆိုသူ
သူတို႔က ပကတိဆီလိုက္လာၾကတာလား
ဟင့္အင္း ပကတိသူနဲ႕လဲလက္မထပ္ခ်င္ဘူး
ပကတိအေတြးေတြျဖင့္ ထိုေနရာမွ ထြက္သြားဖို႔ ေျခလွမ္းတို႔အားဦးတည္ရာျပင္လိုက္စဥ္
"ပကတိ!!!!"
"ပကတိေလး....'
ေခၚသံႏွစ္ခုက တစ္ဆက္ထဲ
ပကတိအသက္ေတာင္ရဲရဲမရႉရဲေတာ့ေပ
ဒါေၾကာင့္ ေျခဦးတည့္ရာေျပးလာမိသည္
"ပကတိ နင္ရပ္စမ္း"
အကို႔ရဲ႕အသံကိုၾကားေပမယ့္လည္း ေျခလွမ္းတို႔အားရပ္ခြင့္မေပးနိုင္
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ပကတိေနာက္ ထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္ေနေသာ ေျခသံမ်ားကအတိုင္းသား
ပကတိကိုမိလို႔မျဖစ္ဘူး ဟုေတြးၿပီး ေျခလွမ္းတို႔အားပိုမိုအရွိန္တင္မိ၏
ပကတိ အေနာက္ကိုအာ႐ုံထားေနစဥ္ လမ္းေကြ႕တစ္ေနရာအေရာက္ တစ္ဖက္မွေလွ်ာက္လာေသာ လူတစ္ေယာက္အားဝင္တိုက္မိေလသည္
"အာ့!!!!!"
ခြပ္💢
ဝင္တိုက္တာပကတိဆိုေပမယ့္ တစ္ဖက္လူရဲ႕အားအား မယွဥ္သာပဲ ေနာက္ျပန္လဲက်သြားရသည္
ပကတိနံေဘးမွာေတာ့ ကြဲအက္သြားေသာ ေစ်းႀကီးပုံေပၚသည့္ဖုန္းတစ္လုံး
"ပကတိ....ေတာင္းပန္...."
ပကတိ ေတာင္းပန္ဖို႔ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေပမယ့္ ျမင္လိုက္ရသူေၾကာင့္ မ်က္ဝန္းတို႔ဝိုင္းစက္သြားရကာ ဦးေႏွာက္ထဲအႏၲရာယ္ေပးခ်က္မ်ားကတဝီဝီ
"မင္း!!!!!!"
ဓန လမ္းေကြ႕မွာမထင္မွတ္စြာ ဝင္တိုက္ေသာေကာင္မေလးေၾကာင့္ လက္ထဲက ဖုန္းလြတ္က်သြား႐ုံမကရင္ဘတ္အား ေခါင္းျဖင့္တိုက္မိတာကလဲ အရွိန္မေသး
စိတ္တိုစြာေျပာဖို႔ ႀကံ႐ြယ္လိုက္ေတာ့ ေမာ့ၾကည့္လာေသာ မ်က္ဝန္းေတြရယ္ ဓနျမင္ေတြ႕ဖူးပါသည့္မိန္းကေလးေၾကာင့္ ေျပာလက္စစကားမ်ားရပ္သြားရသည္
ဓန ထိုေကာင္မေလးအားစိတ္ပ်က္စြာၾကည့္မိလိုက္၏
ဒီေကာင္မေလးနဲ႕ေတြ႕တိုင္း အလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္နဲ႕ ခုလဲဘာလဲ ေခြးလိုက္တာလား
လူကိုအသားကုန္ဝင္တိုက္ၿပီးမွ ေတာင္းပန္စကားေျပာဖို႔ေနသာသာ တုပ္တုပ္မွ်မလႈပ္
ဒီေနရာမွာပဲေက်ာက္႐ုပ္ျဖစ္ေနေတာ့လား
"ငါ့ကိုတမင္ေႏွာင့္ယွက္ေနတာလား"
"ဟိုပကတိမရည္႐ြယ္...."
"ပကတိ နင္မေျပးနဲ႕"
ပကတိစကားမဆုံးေသးခင္မွာပဲ အေနာက္မွေအာ္သံေၾကာင့္ နာက်င္ေနသည္မ်ားအားလ်စ္လ်ဴရႈကာ ကုန္း႐ုန္းထၿပီး
"ပကတိေတာင္းပန္ပါတယ္ သခင္ေလး"
ခုခ်ိန္မွာ ပကတိဘာမွမေတြးနိုင္ေတာ့
အကိုနဲ႕ ဟိုလူလက္ထဲမမိရန္သာအေရးႀကီးေနသည္ေလ
YOU ARE READING
💘💘ချစ်ခြင်းအတ္တတို့၏ ဆုံမှတ်💘💘💘💘ခ်စ္ျခင္းအတၱတို႔၏ ဆုံမွတ္💘💘
Romanceစည်းစိမ်ဓန♥ရှင်းပကတိ စည္းစိမ္ဓန♥ရွင္းပကတိ
