💘💘ချစ်ခြင်းအတ္တတို့၏ ဆုံမှတ်💘💘💘💘ခ်စ္ျခင္းအတၱတို႔၏ ဆုံမွတ္💘💘

37Z

💘💘ခ်စ္ျခင္းအတၱတို႔၏ ဆုံမွတ္💘💘

Part ♡ 37 ♡

"ေခတ္ရယ္ စိတ္မဆိုးပါနဲ႕ေတာ့ကြာ"
ဧည့္ခန္းမွာ စူပုတ္ပုတ္ေနတဲ့ မဗိုက္ကနီရဲေနေသာ ဂါဝန္ဖားဖားႀကီးႏွင့္
မၾကာမီစုဘူးက ေပါက္ေတာ့မည္မလား
အစကေတာ့ ကိုယ့္ကိုမခ်စ္လို႔ဆိုၿပီးေလာင္ခဲ့ရသေလာက္
ေခတ္အခ်စ္ဦးက ကိုယ္ျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုခ်စ္မွန္းသိသိရဲ႕နဲ႕လည္း
ခ်စ္တယ္လို႔ အေျပာမခံရေသးဘူး
သက္သက္အာေခ်ာင္တဲ့အက်ိဳးဆက္က သမီးေလးေတာင္ေမြးေတာ့မည္
စိတ္ဆိုးမေျပေသး
"ကိုယ္တကယ္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ အကူအညီမေပးဖူးဘူး မင္းကိုပဲကိုယ့္ႏွလုံးသား အရွင္သခင္မေလးမလို႔ဆိုၿပီး ကူညီခဲ့တာျဖစ္မွာ"
ေခတ္ကလဲႏႈတ္ခမ္းေလးတြန့္လ်က္
"ကြၽန္မကလဲ ရွင့္ကို စေတြ႕တုန္းက အထင္ႀကီးသြားတာ ဒီလိုလူမွန္းသိခဲ့ရင္ အခ်ိန္မကုန္ဘူး"
ထိုအခါ ေနနိုင္က မခံနိုင္စြာ
"ေခတ္ေနာ္ အဲ့လိုမေျပာနဲ႕ကြာ"
"ေျပာမွာပဲ ရွင့္ကိုစိတ္ပ်က္စိတ္ကုန္သြားၿပီ"
"မရဘူးေလကြာ ေခတ္ရာ မင္းစိတ္ေကာက္တာ လခ်ီေနၿပီေနာ္"
ေခတ္ေပေစာင္းေစာင္းျပန္ၾကည့္ၿပီး
" အဲ့ေတာ့ဘာျဖစ္လဲ"
"မျဖစ္ပါဘူးကိုယ္မွားတာပါလို႔"
သိပ္ကို အပိုးက်ိဳးေနေသာ ေနနိုင္အား မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္ ကဗ်ာကၾကည့္ကာ ၿပဳံးစိစိလုပ္ေနၾကသည္

ကဗ်ာကိုႀကီးတို႔အား မၾကည့္နိုင္ေတာ့စြာ အေပၚထပ္သို႔တက္သြားလိုက္သည္
အိပ္ရာထက္ ကန့္လန့္ျဖတ္လဲခ်ရင္း ကိုကိုလိုင္းေပၚရွိမလားဟုၾကည့္ေနမိ၏
အလုပ္မဆင္းေသးဘူးထင္ပါရဲ႕
လူကလဲေတာ္ေတာ္ကို ပ်င္းေနေသာေၾကာင့္ ကိုကို႔ကိုစခ်င္လာသည္ႏွင့္ ဘယ္လိုစရင္ေကာင္းမလဲဟုေတြးေနမိသည္
ထို႔ေနာက္အႀကံရကာ
ကိုကို႔ထံ စာပို႔မိသည္က ဝမ္းနည္းေနသည့္စတစ္ကာေလးျဖင့္
💬ကိုကို ကဗ်ာမွာ ကိုယ္ဝန္ရွိေနၿပီ😢💬
💬ကိုႀကီးသိရင္ကဗ်ာေတာ့ေသမွာ💬
ဟုပို႔ၿပီး ကိုကိုျဖစ္သြားမည့္ပုံစံအားစိတ္ကူးထဲေတြးၾကည့္ရင္း အူျမဴးေနမိသည္
"အဟိ ခဏေနမွ ေနာက္တာလို႔ ထပ္ပို႔လိုက္မယ္ ကိုကိုေတာ့ လန့္သြားမွာပဲ"
ကိုယ့္အေတြးႏွင့္ကိုယ္ ၾကည္ႏူးေနမိစဥ္
"သမီးေရ ေအာက္မွာ ဓနနဲ႕ပကတိေရာက္ေနတယ္"
မားေအာ္သံေၾကာင့္ ကဗ်ာေပ်ာ္သြားရကာ
"ဟုတ္မား"
မမပကတိႏွင့္ ေတြ႕ခ်င္ေဇာျဖင့္ ကဗ်ာေမ့သြားခဲ့သည္က.......