💘💘ချစ်ခြင်းအတ္တတို့၏ ဆုံမှတ်💘💘💘💘ခ်စ္ျခင္းအတၱတို႔၏ ဆုံမွတ္💘💘

5Z

💘💘ခ်စ္ျခင္းအတၱတို႔၏ ဆုံမွတ္💘💘

Part ♡ 5 ♡

သခင္ေလးေျပာသည့္ အခန္းက ပကတိရဲ႕အခန္းႏွင့္ဆို ေတာ္ေတာ္လွမ္းေသာေၾကာင့္ ၾကားျဖတ္လမ္းျဖစ္သည့္ ေက်ာင္းေဆာင္ေတြၾကားမွ ျဖတ္ကာလာခဲ့၏
"ဟိတ္...."
ေနာက္ပါးမွေခၚသံေၾကာင့္ ပကတိလွည့္ၾကည့္မိေလေတာ့
"မင္းေလးက ေခ်လိဳက္တာကြာ"
ထိုသူက ပကတိနားကပ္ကာ စကားေတြေျပာေနျပန္၏
"ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ေတာ့ေႂကြတယ္"
မဟုတ္တဲ့စကားေတြစေျပာလာၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေျခလွမ္းတို႔အားပိုသြက္မိေပမယ့္ ထိုသူကလဲ အမွီလိုက္ေနျပန္သည္
"မင္းေလးက အေနေအးတယ္ေနာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြလဲမရွိဘူးထင္တယ္"
"......."
"ကိုယ္က သူငယ္ခ်င္းမျဖစ္ခ်င္ေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းလိုမ်ိဳး ခ်စ္သူလိုမ်ိဳးေနေပးနိုင္ပါတယ္"
"........"
"ကိုယ္သိတယ္ မင္းနဲ႕စည္းစိမ္ဓနက တစ္ျခားပတ္သက္မႈမ်ိဳးမရွိဘူးဆိူတာ"
ထိုသူ႕စကားတြင္ သခင္ေလးပါ ပါလာသည့္ေၾကာင့္ ပကတိနားမလည္စြာျဖစ္သြားရသည္
ဒါေၾကာင့္စကားျပန္ေျပာမယ္ႀကံ႐ြယ္လိုက္စဥ္မွာပဲ
"ရွင္းပကတိ!!!!!!!"
ပကတိေနာက္ေက်ာမွ ထြက္လာသည့္ၾသဇာပါပါအသံဟိန္းဟိန္းႀကီးေၾကာင့္ လန့္သြားမိသည္အထိ
ဒီအသံ ဒီလိုေအာ္သံက ႏွစ္ေယာက္မရွိနိုင္
ပကတိ အေတြးတို႔မဆုံးခင္မွာပဲ ပကတိေရွ႕ရပ္ကာ ခါးေထာက္လ်က္
ခုနက ပကတိအားစကားလိုက္ေျပာေနသူအားစူးစူးရဲရဲစိုက္ၾကည့္ေနၿပီး
"မင္း ဘယ္သူလဲ"
"ဗ်ာ...."
ခုနကႏွင့္ကြာျခားစြာ ထိုသူကလဲေၾကာက္ေနသည့္ပုံ
သခင္ေလးဆိုတာအဲ့လိုလူမ်ိဳး အနားမွာရွိေနရင္ေတာင္ အရွိန္အဝါတစ္ခုခုရွိေနသလိုလို
ထိုအရွိန္အဝါကိုပကတိေၾကာက္သလိုလိုရွိေပမယ့္ ထူးဆန္းစြာပဲ တစ္ဆက္တည္းပင္ လုံၿခဳံသြားသလိုခံစားမိဖူးသည္
"သူနဲ႕ဘာလို႔စကားေျပာေနတာလဲ"
ဓန အေနာက္မွာရပ္ေနသည့္ ပကတိအားငဲ့ၾကည့္ကာ ေမးလိုက္ေလေတာ့ ထိုေကာင္ေလးကၿပဳံးေနၿပီး
"ဟို..ကြၽန္ေတာ္ပကတိကိုခ်စ္လို႔ပါဗ်"
"ဘာ!!!!!!"
ဓန ေဒါသတႀကီးေအာ္လိုက္ျခင္း
"ရွင္းပကတိ!!!!"
ေခၚသံမွာႏူးညံ့မႈမရွိတာလဲမသိ ဂ႐ုလဲမစိုက္နိုင္
အက်င့္လိုပင္ သူေခၚသည္ႏွင့္ လန့္ဖ်တ္ကာ ျပန္ထူးမိ၏
"ရွင္...."
"ဟိုဘက္ကစားပြဲဝိုင္းမွာ ငါ့အိတ္နဲ႕ ဖုန္းသြားယူၿပီး ေက်ာင္းအေပါက္ဝမွာသြားေစာင့္ေန"
"ဟို...အကိုေလး..."
ပကတိ ေျပာဖို႔ႀကံ႐ြယ္လိုက္ကာရွိေသး စူးစူးရဲရဲမ်က္လုံးေတြျဖင့္ ျပန္ၾကည့္လာၿပီး
'ဘာလဲ မင္းအေကာင္ကိုပူေနတာလား"
"မ...မဟုတ္..."
"မဟုတ္ဘူးဆိုရင္သြားေတာ့"
"ဟုတ္"
ပကတိ ထိုသူႏွင့္သခင္ေလးျပသနာျဖစ္မွာစိုးရိမ္ေပမယ့္လည္း ဘာမွေျပာခြင့္မရွိ
ပကတိလုပ္နိုင္သည္က သခင္ေလးစကားကိုသာ နားေထာင္ရန္ပင္