Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
last case, mwah mwah. •••
Friyee's POV
Paanong case closed? Paanong tapos ko na? Paano? Shuta, wala pang tatlong minuto!
Ha, galing mo Fri; new record ka na.
Hindi ako makapaniwalang tumatawa mag-isa, sapat na panigurado ang itsura ko ngayon para sa isang horror movie.
"Where the heck are you, Ethan James." Inis na bulong ko.
P'wede ko na 'ata s'yang palitan sa pagiging head n'ya sa YD, ha naka-solve ako mag-isa ng kaso within the most possible existing minimal time.
I can rule the YD, I can rule the university, I can rule the world HOHOHO !!
Sinampal ko ng bahagya ang pisngi ko, bumalik ka sa katinuan Friyee.
Sinalo ko ang isang pako at binato 'yon pabalik.
"Woah," mahina pa sa pandinig ko at medyo malayo pa s'ya.
Umirap ako at ilang sandali pa ay nakikita ko na ang nakakainis n'yang pagmumukha, "mukha kang baliw Fri." Nakangising wika ni Rosas sa akin habang pinapaikot-ikot sa kamay n'ya ang pako.
"Tinanong?" Pambabara ko.
Inirapan ako, "tsk, sayang 'yong consideration ko." Umiling pa, "I was thinking to enlighten you sa mga kailangan and rules na umiikot sa buong linggo."
"Oh please," I laughed sarcastically. "Those months working with you are not enough para malaman mong hindi ko kailangan ng mga gan'yan."
Naglakad na ako paalis and I waved a hand, "I prefer exploring than investigating."
Wala na akong naramdamang presensya, ngumisi ako. Crush siguro ako ni Sandra, talagang pinuntahan ako para sa consideration kuno n'ya. Ganda ko, tangina.
Maya-maya pa ay halos tatlong minuto na akong paikot-ikot pero wala pa rin akong nahihita na maaasinta. Wala sa sariling napahiga, puno ng damo ang parteng dito at tuyo ang lupa. Nakakasigurado akong hindi naman magpuputik sa damit ko, additionally naka-black naman so no worries for me.
I deep sighed at pinagmasdan ang itim na kalangitan, napa-ngiti ako ng wala sa oras. Ang weird na makita na parang ang saya ngayon ng kalawakan sa sobrang ningning ng mga tala at full moon pala?
I tried reaching out for it and silly me, akala mo naman talaga maaabot.
But somehow, I found my self silently crying.
"It's so different from that day," I whispered.
That rainy day kung saan nagsimula ang lahat. My memories do still have no progress and it still frustrates me.
Umupo ako, "X, the stones."
It appeared right in front of me at kukunin ko na sana 'yong nakuha ko kanina ng matantong kulang ng isa.
