Forbidden

5

Ze wist niet hoe snel ze de keuken weer verliet richting haar slaapkamer die ze meteen in het slot knalde. Haar hart ging nog steeds als een razende te keer. Haar handen gleden trillend door haar gitzwarte steile lokken die tot het midden van haar rug reikten. Ze keek in de spiegel en vervloekte zichzelf voor de blos op haar wangen. Ze kon zichzelf wel wurgen. Wat bezielde haar? Waarom klapte ze dicht en schoot ze niet in de verdediging toen hij haar als een monster besloop? Ze schudde langzaam haar hoofd en kreeg het plots benauwd. Ze snakte naar lucht en wel nu. Ze stond op ontploffen. Ze greep haar avondjas vast en trok de schuifdeuren van haar balkon open. Ze plaatste haar handen op de reling en haalde vervolgens diep adem.

Het voorval van net speelde zich opnieuw de revue af over haar netvlies. Ze kon nog steeds niet geloven dat ze gevlucht was naar dit. Had ze de benen genomen om nu gekweld te worden door Adam? Alles leek op zijn plaats te vallen. De slaapkamer waarin ze zich laatst bevond zou ze immers aan niemand anders toeschrijven dan aan hem. Ze begreep zelfs niet waarom hij haar bezighield. Ze had zichzelf er meermaals op betrapt dat ze aan hem dacht. Ze wist niet of het aan zijn uiterlijk lag of aan het effect dat hij op haar had. Ze wist het gewoonweg niet, alleen was een ding wel zeker. Hij hield haar op haar tenen en deed haar haar passen tellen. Was de wereld dan echt zo klein? Ze begreep nog steeds niet of haar tante Fadoua haar nu toevertrouwt had aan Anna of aan hem.

Ze zat in de knoop, een knoop die hij steeds strakker bleek aan te spannen toen haar blik naar de tuin afdwaalde en haar blik de zijne kruiste. Hij had haar al die tijd aangekeken. Hij had gezien hoe ze het balkon opstormde en verward naar lucht hapte. Het gaf hem voldoening haar in deze toestand te zien verkeren. Hij wist dat ze bang voor hem was. Hij wist dat hij haar vastknelde tussen zijn vier muren waar hij haar niet uit zou laten losbreken. Hij stak zijn handen in zijn zwarte nette broek en scheurde zijn blik vervolgens vol minachting van haar af. Safia nam overrompeld een stap naar achter en liep haar slaapkamer meteen in. Ze sloot de schuifdeuren achter haar rug en draaide haar kamerdeur ook op slot. Hoelang had hij daar gestaan en haar in een toestand van wanhoop zien vertoeven?

Haar blik viel nogmaals op haar spiegelbeeld. De blos op haar wangen werd dieper. Ze schaamde zich en kon zichzelf wel een klap verkopen. Ze had op haar strepen moeten letten. Ze had beter moeten uitkijken voordat ze dit stukje van zichzelf aan hem bloot gaf. Ze trok het feit dat hij haar nogmaals in een kwetsbare positie had gezien niet. Had ze dan niet geleerd dat het tentoonstellen van angst alleen maar averechts werkte? Hij zou dat stukje tegen haar gebruiken. Ze hoefde geen emotie te laten zien. Adam zou haar hoe dan ook kunnen lezen. Hij keek op naar haar balkon en balde meteen zijn vuisten toen ze uit zijn gezichtsveld verdwenen was. Alleen was het ditmaal anders. Ze bevond zich nog steeds onder zijn vleugels. Dit keer kon ze niet vluchten, en met die gedachte liep hij terug naar binnen.

Hi beautiful

Zou je dit verhaal willen delen met vrienden etc? Zou ik erg op prijs stellen.

Xx