Forbidden

17

Haar ogen gleden over het hoge gebouw voor haar neus voordat ze haar blik op haar mobiel liet vallen waar het adres in uitgeschreven stond. Haar hart hamerde als een razende tegen haar ribben. Ze stond erop hem te confronteren met zijn daad. Dit was de laatste aanzet die ze nodig had om tot uitbarsten te komen. Zijn vernederingen zou ze straks voor lief nemen als ze hem maar kon confronteren met zijn doen. Met een versnelde pas liep ze het trapje op voordat ze zijn imperium binnen liep waar alles strak en mooi ingericht was. Menige gezichten keerden zich om naar het meisje dat ze voor het eerst zagen. De donkere wolk boven haar hoofd ontging immers niemand. Ze beende zich af op de balie waar een oud vrouwtje stond dat haar vriendelijk begroete.

Safia liet haar ogen over haar heen rollen en stopte bij het naamkaartje dat ze op haar witte blouse had gepind. Kimberly was haar naam. 'Wat kan ik voor je doen?' Vroeg ze. 'Ik kom voor Adam Benali.' Zei Safia vlug. Kimberly schrok door de naam die vol afschuw over haar vuurrode lippen rolde. Adam was gekend om zijn meedogenloze aanpak binnen zijn bedrijf. Hij was er niet van gediend om nu rond dit tijdstip gestoord te worden. Kimberly verschoof haar brilletje nerveus over haar neus en schudde langzaam haar hoofd toen ze de irritatie in Safia's ogen las. 'Heb je een afspraak?' Vroeg ze struikelend over haar woorden. Safia slaakte een zucht. Ze kon de hufter wel vermoorden. Ze was niet blind voor het feit dat Kimberly als een brok zenuwen voor haar stond nadat ze zijn naam liet vallen.

Hij was dan niet alleen onverbiddelijk tegen haar maar ook nog eens tegen zijn personeel bedacht ze zich voordat ze de balie straal voorbij. Kimberly's ogen werden groot en in een poging van pure wanhoop riep ze haar na dat ze niet door mocht alleen had Safia hier geen gehoor voor. Ze liep met stevige passen door en hield nog snel iemand tegen om achter Adam te vragen. 'Verdieping 5, nummer 5.' Zei Tim verbaasd nadat een andere dame buiten Selma erop stond Adam te zien. Hij kon daarbovenop niet wachten om dit nieuws op zijn afdeling rond te bazuinen wetende dat de kattige Selma op haar strepen moest beginnen letten voor de nieuwe vlam van Adam dacht hij bespottelijk. Safia stapte meteen de lift in en duwde de knop in van de hoogste etage.

Ze bekeek zichzelf even in de spiegel toen de liftdeuren zich sloten. Haar wangen hadden een lichte blos aangenomen voor hetgeen ze nu zou doen. Ze streek haar haarlokken glad en rechtte moedig haar schouders. Ze zou haar zegje doen, achter zijn doelen vragen en weer wegwezen. Diep van binnen wist ze wel dat haar plan niets minder dan lariekoek was. Ze wist dat hij altijd de juiste knoppen bij haar wist in te drukken om haar op de automatische piloot te krijgen. Eenmaal aangekomen op de juiste verdieping stapte ze de lift uit en liep ze zonder nadenken op zijn deur af die ze na een klop open duwde. Ze keek recht voor zich uit naar een strak ingericht kantoortje waar niemand was. Ze stapte naar binnen en liet de deur achter haar in het slot vallen.

Haar ogen namen de ruimte in zich op zoekend naar Adam die nergens te bekennen was, straks school hij zich nog ergens en zou hij haar zo bespringen. Die hufter was tot alles toe in staat. Ze liep met trage passen af op zijn bureau en nam vervolgens plaats in een leren fauteuil. Ongemakkelijk schoof ze nog in haar stoel, recht voor zich uit starend uit het raam. 'Je zult op je donder krijgen.' Beloofde ze hem alsof hij nu recht voor haar neus zat. Diep van binnen verging ze van de zenuwen die haar ziel liepen te teren. Haar belofte van net zou meer van toepassing zijn op haar dan op Adam bedacht ze zich nog met een zucht voordat ze scherp opkeek toen ze de deur achter haar hoorde opengaan. Ze stond meteen op uit de comfortabele fauteuil en wendde zich vervolgens naar de deur waar de machtige Adam stond.

Zijn ijskoude poelen leken haar wel te doorzeven met kogels. Ze begreep al dat hij alles buiten gediend was van haar komst. Dit liet hij ook nog eens merken door zijn deur het slot in te knallen. Hij liep langzaam naar haar toe, elke stap die hij nam deed haar hart sneller in haar keel kloppen wetende dat hij al een aanval aan het voorbereiden was. 'Ik heb begrepen dat ik niet door mocht zonder afspraak.' Beet ze hem toe nadat hij pal tegenover haar bleef staan. Dit was niet het plan bedacht ze zich, alleen kon ze niet anders nadat hij dacht haar te kunnen intimideren. 'En toen besloot je om alsnog te komen, niet?' Vroeg hij sarcastisch. Safia haalde haar neus op. 'Ga zitten.' Zei hij bot nadat ze hem stilzwijgend aankeek. Hij wist immers wat haar hier bracht en eerlijk gezegd zinde dat gegeven hem wel.