Forbidden

27

Haar woede deed haar bijna uit elkaar barsten. Ze begreep hem niet meer, en elke keer wanneer ze een rechtvaardiging voor zijn gedrag zocht bracht hij haar realiteit onder ogen door haar weer iets aan te doen. Gefrustreerd haalde ze een hand door haar lange haarlokken waarop ze meteen haar passen stokte toen ze Issam zijn fiets aan het slot zag zetten. Een brede glimlach ontwaarde zich op haar gezicht toen hij haar nu ook in het vizier kreeg waarna ze bijna huppelend op hem afstevende. Alleen bleek die aanstekelijke glimlach van Safia met de seconde te doven nadat hij haar afstandelijk had aangekeken om vervolgens aanstalten te maken haar te ontlopen. Ze greep meteen belangstellend naar zijn arm om hem tegen te houden en dat was het punt waarop Adam ophield met het ritmisch tikken van zijn stuur. 'Alles oké?' Vroeg ze bezorgd. Issam keek haar lang aan en liet vervolgens een zucht uit zijn longen ontsnappen. 'Jij hoort die vraag niet te stellen Safia.' Zei hij teleurgesteld, ze fronste omdat ze zijn gedrag niet begreep. Haar gedachtes dwaalden af naar gisteren om te zien wat ze allemaal gedaan had en wat hem nu een reden gaf om haar zo te benaderen, maar niets. Ze zag niet in wat ze verkeerd had gedaan en glimlachte dus om de spanning tussen hen te verlichten. 'Ik snap niet-.'

'Weet je? Prima als je het druk hebt, maar maak me alsjeblieft niet wijs dat je gisteren geen moment gevonden hebt om me te laten weten waar je bleef.' Kapte hij haar af, hij haalde een hand door zijn donkerblonde haren en ze kon duidelijk zien dat hij tot bedaren probeerde te komen. 'Waarom haakte je steeds af?' Vroeg hij niet begrijpend. Safia fronste nog dieper omdat ze oprecht niet begreep waar hij het over had. 'Ik weet niet waarover je het hebt.' Zei ze verward terwijl ze haar tas doorzocht, opzoek naar haar mobiele telefoon. 'Val ik je lastig? Of had je het druk met boenen?' Vroeg hij opeens cynisch. Haar blik schoot omhoog en dit was zelfs de eerste keer waarin hij zich zo opstelde tegenover haar. 'Vind je niet dat je nu aan het overdrijven bent?' Vroeg ze ietwat beledigd om de manier waarop hij haar aansprak. Dit was niets voor hem maar wel iets voor Adam die op dat moment zijn auto uitstapte en met doelbewuste stappen op hen afliep. Issam keek langs haar naar Adam en wou zijn blik weer op Safia richten totdat hij haar naam opeens uitsprak. 'Safia.' Haar adem schoot omhoog in haar keel toen ze zijn stem hoorde. Met een ruk draaide ze zich over haar schouder om naar Adam die nu vlak naast haar stond en de aanwezigheid van Issam compleet negeerde. Zonder iets uit te brengen griste hij haar telefoon uit de binnenzak van zijn colbert die hij haar aanreikte. 'Je bent je telefoon vergeten.' Zei hij monotoon, zijn ogen die recht in die van haar blikten deden een wervelwind van zenuwen door haar lichaam gieren. Haar tong leek voor even in een knoop te zitten toen ze merkte dat hij iets in zijn schild voerde. Zijn houding maakte haar onzeker alsof ze ergens in het diepste van haar ziel wist dat de imposante man tegenover haar het slechtste met haar voorhad.

'Wie is dit?' Vroeg Issam fel. Safia keek nerveus naar Issam die zijn blik strak op Adam had gericht en die op zijn beurt net zo strak terug keek. De kans om te antwoorden op zijn vraag kreeg ze niet of Adam nam het woord. 'Adam Benali.' Zei hij kortaf wetende dat zijn antwoord geen antwoord was op de vraag die Issam stelde. Hij wou immers duidelijk weten wat Adam met Safia verbond. 'Je hoefde niet hierheen te komen om mijn telefoon te brengen, straks kom je nog te laat op werk.' Prevelde Safia doelloos toen het tweetal elkaar nog steeds aanstaarde. Adam glimlachte grimmig. 'Maak je niet druk Safia ik had graag willen zien met wie je optrekt.' De provocerende toon in Adams stem deed Safia nog net niet door de grond zakken. Om dan maar te zwijgen over de wijze waarop hij Issam hoogmoedig van kop tot teen opnam. 'Probeer je haar te controleren? Namens wat doe je dat?' Vroeg Issam ferm die zijn rugzak nu over zijn schouder gooide en dichterbij stapte. 'Namens wat stel jij die vraag?' Vroeg Adam sarcastisch.

Issam klemde zijn kiezen op elkaar toen hij inzag dat Adam hem voor geen meter serieus nam. 'Issam dit is Adam, ik verblijf tijdelijk bij hem. Adam dit is Issam, mijn goede vriend.' Kwam Safia krampachtig tussen beiden om de sfeer luchtig te houden. 'Aangenaam kennis met je te maken, Issam?' Sprak Adam uit alsof hij zijn naam al vergeten was en hier even over moest nadenken. Het schaamrood besteeg Safia dat hem nu wel levend kon villen. 'Ik denk niet dat je me op een correcte manier hebt voorgesteld aan je goede vriend.' Zei Adam opeens bedachtzaam. Issam trok zijn wenkbrauwen op en wendde zich vervolgens verward tot Safia dat op elk moment een zenuwinzinking kon krijgen door zijn gedrag. 'Genoeg.' Siste ze waarschuwend tegen Adam die zich duidelijk vermaakte met haar toestand. 'Wat bedoelt hij?' Vroeg Issam argwanend aan Safia dat bij God ook niet wist wat hij uitkraamde. 'We zijn niet alleen huisgenoten maar vormen sinds kort ook een stel. Wist je dat dan niet?' Vroeg Adam indringend aan Issam die zijn schouders meteen aanspande na het horen van de woorden die pijnlijk door zijn hartstreek gingen. Hij voelde zich opeens klein onder de intense blik van Adam die hem meermaals had beledigd tot nu. Zijn ogen vonden die van Safia en de blik die hij haar zondt was de blik die een onbekende haar zou geven.

'Wat..wat zei je?' Stamelde Safia bedrukt alsof ze er zeker van wou zijn dat haar gehoor haar nu niet in de steek liet. Issam keek van Adam naar Safia, dat nog steeds met stomheid geslagen was en geen reactie kon uitbrengen. Pas toen Issam zich omkeerde en vernederd wegliep leek hetgeen dat zojuist gebeurde haar benevelde brein binnen te dringen. 'Wacht! Issam dat klopt-.' Haar passen stokten net als haar woorden die in de atmosfeer afstierven  toen Adams hand haar ellenboog omklemde om haar vervolgens verwoed terug te trekken waardoor ze frontaal tegen hem op botste. Haar ogen vlamden op toen ze de voldoening in zijn ogen las en voordat ze daar erg in had sloeg ze hem op zijn borstkas. 'Waar was dat goed voor?!' Viel ze razend tegen hem uit. 'Wie jou nu hoort en ziet zou denken dat je iets met Issam hebt en niet met mij.' Zei hij duister. 'Wees me dankbaar Amrani. Die knul ziet je niet aan voor een gewone vriendin, je hoeft zijn hart nu niet na een toekomstige liefdesverklaring te breken.' Vervolgde hij bot alsof hij daarmee zijn streek rechtvaardigde.

Safia liet haar vrije arm machteloos langs haar lijf hangen waarop ze opeens wanhopig begon te lachen. De tranen die gelijktijdig in haar ogen sprongen deden hem de greep rond haar ellenboog verzachten. 'Wil je me gek maken?' Vroeg ze met een rilling in haar stem. 'Hoor...hoor je jezelf wel?' Vroeg ze daarna met onderdrukte woede. Adam keek haar vastberaden aan, hij was niet blind om in te zien dat Issam meer voor haar voelde dan dat hij liet blijken. Hij was zelfs bereid goud te betalen om die gedachte te staven. 'Prima, wat jij wil. Ik had je niet moeten behoeden voor iemand die duidelijk meer van je wil. Jij bent goed en ik ben slecht. Nu tevreden?' Verzuchtte hij cynisch waarop hij haar mobiel aanreikte. Haar ogen, waarin de tranen glommen, vielen op het gemaakte scherm en dat, dat was het punt waarop de voorbije dagen de revue, over haar netvlies, passeerden. Ze rukte zichzelf los uit zijn grote vakkundige hand en schuifelde vervolgens hoofdschuddend een paar stappen naar achter. 'Je hebt nooit verteld dat jij mijn mobiel had.' Haar stem was verwrongen van emotie en als ze niet uitkeek zou ze nu voor zijn neus in tranen uitbarsten. 'Je had al die tijd mijn telefoon en hebt gebruik gemaakt van de oproepen die ik ontving om mijn vriendschap met Issam te verpesten.' Vervolgde ze bijna op fluistertoon, zelfs bijna onder de indruk van zijn bedorven hart. Adam keek haar koel aan en hield haar mobiel nog steeds afwachtend in de lucht.

'Als jouw vriendschap om het minste wordt verpest dan moet je opnieuw gaan nadenken over die zogenaamde vriendschap van jou.' Zei hij slechts om haar daarmee in een hoekje te drijven. 'Je bent dan niet alleen harteloos maar ook nog eens manipulatief. Hoe? Hoe kan je met jezelf leven?' Vroeg ze vol ongeloof en dat dat was het moment waarin ze zich bewust werd van de schroeiende werking van zijn doordringende ogen. Onsmakelijk had ze haar telefoon uit zijn hand getrokken en toen ze deze aanzette beet ze gekweld op haar onderlip na het aanschouwen van 13 gemiste oproepen en talloze sms'jes van Issam. De razernij groeide in haar bij de gedachte aan Adam die hier misbruik van had gemaakt. 'Bemoei je nooit meer met mijn privéleven. Doe je dit toch, dan krijg je te maken met een andere versie van mij die je niet wil leren kennen. Hoor je me?' Dat laatste riep ze zijn recht in zijn gezicht toen hij haar nog steeds emotieloos aankeek. Dreigend zette hij een stap in haar richting om de toon die ze zojuist tegen hem aansloeg. 'Voel je niet te snel op je gemak. Dat ik je tot mijn vriendin heb verklaard maakt jou nog niet bijzonder en geeft jou nog niet het recht om tegen me te schreeuwen. Verhef je stem nooit meer tegen me. Begrepen?' Zijn woorden waren dodelijk kalm, iets dat Safia's polsslag deed verhogen. 'Geloof niet te snel in je leugen. Ik? Jouw vriendin? Zelfs niet in jouw wildste dromen.' Beet ze moordend terug waarop zijn ogen gevaarlijk opgloeiden toen ze hem daarmee recht tegen de schenen schopte. 

...
Sterretje en een comment? Ik heb zoveel stille lezers. Please, geef me een kans om je te bedanken voor het lezen van mijn boek.🙈