Forbidden

23

David schoof het contract dat Adam moest hebben onder zijn neus. Zijn ogen gleden over de brokken tekst zoekend naar kleine letters die hem kunnen bedonderen. Hij had oog voor detail, een echte perfectionist die zijn doelen duidelijk voor ogen had en deze ook nog eens maar al te graag wou bereiken. Hij hield opeens op met lezen toen haar gezicht voor zijn ogen scheen bij de gedachte aan zijn doelen. Zijn grip rond zijn pen werd harder toen het hem opeens te binnen schoot dat ze niet eenvoudig te overmannen was. Haar woorden echoden nog na in zijn verstand dat ze langzaam maar zeker begon te beroven. De verraderlijke grijns die omhoog kroop ontging David zelfs niet die in alle geduld toekeek naar een geconcentreerde Adam die zijn concentratie aan Safia begon te verliezen. Hij draaide het A4-tje om en haalde zijn neus even op bij het lezen van de voorwaarden die Sander had opgesteld. Hoogmoedig zette hij een streep door zijn eisen. Hij was niet van plan om naar zijn wensen te buigen. 

Sander had hem nodig en niet omgekeerd dacht hij honend. Daarbij was dan ook nog eens duidelijk dat Sander niet de enige was die erom stond te popelen zijn wereld te betreden. Hoe duister en eenzaam het er ook was er waren figuren die elkaar zelfs in de rug staken om aan hem te kunnen tippen. Neem nu zelfs het voorbeeld van Sander en Adil. Twee dikke boezemvrienden wiens vriendschap op de klippen zou gaan lopen door zijn streek. Hij maalde er niet om dat hij meer kapot maakte dan dat zijn intentie liet blijken. Als hij maar dat gebouw en dat gezin ten onder zou brengen. En dan had je nog het geval van Safia dat zich absoluut niet in zijn wereld wou wanen maar dit onbedoeld wel deed. Genadeloos hief hij zijn pen nogmaals op en zette hij een krabbel onderaan het contract waarmee hij Adil de das omdeed. Adam keek op naar David die ietwat terughoudend het dossier van zijn bureau wegschoof en deze vervolgens zorgvuldig wegstak in een map. 

'Hou je mijn agenda de komende dagen in de gaten? Ik verwacht een boze man voor mijn deur.' Zei Adam schamper die nu arrogant achterover leunde in zijn stoel. Het enige waar hij aan dacht waren de laatste woorden van Safia dat te kennen gaf medelijden met hem te hebben. Een cynisch lachje ontsnapte aan zijn lippen voordat hij opstond uit zijn stoel en zijn handen in zijn broekzakken wegstak. Hoe ironisch dacht hij bespottelijk, medelijden met hem? Die medelijden kon ze sparen voor haar vooruitzichten dacht hij. Zijn ogen vielen nog op David die aan de vergadertafel zijn spullen bijeen sprokkelde en vervolgens uit de binnenzak van zijn colbert een mobiel griste. Hij plaatste deze op zijn bureau. 'Deze is van Safia, ik heb het kapotte scherm laten maken zoals je me aangaf.' Zei David die de gemiste oproepen van Issam voor zichzelf hield. Adam nam haar telefoon vast en hield deze nauwkeurig in het vizier voordat hij hem aanzette.

Een foto waar zij op stond lichtte het schermpje op. Haar brede glimlach die hem tegemoetkwam deed hem uiterst geconcentreerd staren. Alsof hij haar beeltenis in zijn geheugen wou prenten. Ze had nooit eerder naar hem gelachen en als het nu op deze wijze moest hield hij die optie voor lief. Onbewust moest hij grinniken om dat lief gezichtje waar een kordaat meisje achter schuilde dat haar felle meningen vaker liet blijken. Hij schakelde haar mobiel weer uit en kwakte deze op zijn bureau voordat hij onverschillig opkeek naar David die verbaasd knipperde om zijn doen. 'Kan je voor je vertrek nog aan Selma doorgeven om de notulen van het vorig overleg door te mailen?' Vroeg hij indringend waarop hij zijn houding van zojuist herstelde, David trok een moeilijk gezicht. 'Vandaag is ze er niet. Ik vraag aan Tim of hij iets voor je kan betekenen.' Adam knikte, wou zich weer op zijn werk storten maar stokte meteen zijn handelingen. 

Hij wreef kortstondig over zijn getrimde baard toen zijn blik weer op haar mobiel viel en de woorden van David tot hem doordrongen. 'Waarom is ze niet op werk?' Hield Adam hem nog tegen bij de deur. Zijn instinct bedroog hem nooit en als hij nu het antwoord zou horen dat hij verwachtte maalde hij er niet om, om zijn werk te laten liggen om te zien wat er zich thuis afspeelde. 'Ziek, ze is ziek.' Zei David die haar excuus ook niet geloofde. Hij bleef even staan om Adams reactie te pijlen die uitbleef. Hij liet niet in zijn kaarten kijken en was ook niet van plan om die deur uit te lopen waar een buitenstaander nog bij stond ook. David knikte nog naar hem en verliet vervolgens met een berg mappen zijn kantoor. Adams aandacht werd opeens getrokken door haar mobiel die overging. De naam Issam die boven de telefoonicoontjes verscheen deed hem zijn ogen samenknijpen. De harde uitdrukking die plots op zijn gezicht verscheen was niet te missen. Afwachtend hield hij haar mobiel in de gaten die nog steeds irritant door zoemde. Adam slaakte een geïrriteerde zucht en drukte hem opeens weg. 'Ik leen haar alleen even van je trieste kneus.' Bitste hij giftig voordat hij haar mobiel uitschakelde en deze in zijn tas wegstak.

___________________________________

Best lang afwezig geweest door omstandigheden. Hierbij wil ik ook melden dat ik in de zomer weer actief doorschrijf. Bedankt voor al jullie lieve berichtjes en reacties.

Dikke kus

writewithme_18