Forbidden

28

'Issam! Issam! Wacht nou even!' Riep Safia uit terwijl ze met een versnelde pas achter hem aanholde en zichzelf tussen de menigte probeerde te wurmen. Nu pas werd ze geconfronteerd met haar conditie die acht meter diep in de grond begraven zat, maar toen Issam zijn passen staakte nadat ze stil was gevallen ging ze snel voor hem staan om hem ervan te weerhouden door te lopen. Ze keek vermoeid op en moest even slikken toen ze de vijandige blik in zijn ogen geleidelijk aan zag verdwijnen. Zijn gesloten houding maakte haar voor even onzeker en liet haar haar woorden zorgvuldig uitkiezen. 'Waarom...Waarom doe je zo?' Vroeg Safia bedeesd. De woorden van Adam, die hij ongegeneerd had uitgesproken, maalden opeens haar verstand, haar ogen gleden argwanend over het gezicht van Issam die nog steeds geen woord zei. Ze schudde verdwaasd, in gedachte, haar hoofd, nee, nee en nogmaals nee. Die mogelijkheid bestond niet, die mogelijkheid bestond tenminste niet in haar wereld waarin ze Issam aanzag voor een broer, een beste vriend waar ze meer aan had dan aan haar eigen bloed. 

Nu werd ze boos op zichzelf, ze was ziedend omdat Adam het voor elkaar kreeg haar zelfvertrouwen en haar vertrouwen in Issam te doen verbleken. 'Wanneer wou je het me vertellen?' Vroeg hij kalm alleen wist Safia dondersgoed dat zijn kalme houding niets minder dan schijnvertoon was. Het was zijn wijze om zijn woede te onderdrukken in het bijzijn van Safia. 'Geloof je de onzin die hij zojuist heeft uitgekraamd zonder de moeite te doen om naar mij te luisteren?' Vroeg ze verbaasd, de cynische lach die in haar stem weerklonk stierf meteen af toen Issam haar nog steeds bloedserieus aankeek. 'Issam, ik snap je reactie niet. We hebben niets, dat was zijn manier om me de kop door te steken omdat we elkaar niet luchten.' Schoot ze in de verdediging. De gedachte alleen al dat ze iets met Adam zou hebben deed haar huiveren. Adam en Safia, dacht ze verwoed? Die mogelijkheid was te nihil zelfs bijna onbestaand door de hoeveelheid wrok die ze voor elkaar koesterden. Issam lachte nu gemaakt en schudde vervolgens zijn hoofd. 'Je lucht hem niet en toch blijf je bij hem?' Vroeg hij indringend alsof hij haar probeerde te doorgronden. 

'Ik heb je vaker aangeboden om bij mij te verblijven maar daar moest je niets van afweten.' Bracht hij felbegeerd naar boven. 'Waarom heb je me nooit iets over hem vertelt?' Safia trok haar wenkbrauwen verbaasd op en probeerde haar opdrijvende irritatie te temperen. Ze kon niet tegen ruzies, vooral niet als die ruzie aangestoken werd door Adam. 'Waarom zou ik?' Sprak ze ferm tegen. 'Zo belangrijk is hij ook weer niet om hem op te brengen wanneer ik bij jou ben.' Issam lachte nu gemaakt en nam vervolgens een stap naar achter. 'Ik herken je oprecht niet meer, Safia. Ik dacht dat je alles met mij deelde, maar blijkbaar heb ik onze band verkeerd ingeschat.' Beet hij terug. 'Je komt je lessen nauwelijks bijwonen, en als je niet komt bezit je niet eens over het puf om me te laten weten dat je niet komt zelfs niet als ik achter je vraag.' Safia sloot kalm haar ogen toen hij haar verdraaide telefoon naar boven bracht. Hoe moest ze uitleggen dat die bij Adam was na die beruchte avond? Hoe moest ze zelfs zeggen dat die schurk haar toestand tegen haar gebruikte om haar te laten kruipen van ellende? 

'Issam, je blaast de boel op. Ik had mijn telefoon niet omdat Adam die heeft laten maken. Ik heb niets met hem, ik snap nog steeds niet dat je me nu aanvalt voor iets dat ik niet in de hand heb.' Sprak ze gefrustreerd om zijn gedrag. 'Wat deed hij voor het college?' Vroeg Issam nu kil. Safia keek hem aan alsof ze water zag branden om vervolgens haar blik zuchtend van hem af te wenden. Ze zou geen antwoord geven op die vraag wetende dat dat zijn wijze was om een fout in haar te zoeken. Issam lachte vreugdeloos om haar stilte en liet zijn blik afglijden naar een aantal studenten die hun hadden aangekeken met een onverholen nieuwsgierigheid. 'Ik heb het altijd vreemd gevonden dat je die man voor me verzweeg. Maar ik denk dat ik begin in te zien dat je me niet vertrouwd zoals ik jou vertrouw.' Zei hij monotoon. Safia keek gepikeerd op en knipperde een paar keer vol ongeloof met haar wimpers. 

'Ik snap ook waarom je liever een dak met hem deelt. Hij heeft je wat te bieden in tegenstelling tot mij.' Zei hij spottend doelend naar zijn lege zak die uit zijn vest stak. 'Ik stuur je wel de notities door van de lessen die je hebt gemist, daarvoor kwam je daarnet toch aanhuppelen, niet?' Zei hij neerbuigend terwijl zijn lichtbruine ogen die van haar doorboorden. Zonder verder iets te zeggen keerde hij zich om en liep hij door naar de aula waar ze zometeen les hadden. De tranen die in haar ogen sprongen deden haar van binnen trillen.  Hij had haar zojuist gekwetst met zijn woorden, maar toen ze zich herinnerde dat Adam de oorzaak was van hun ruzie sloeg haar woede om in pure haat. Machteloos had ze toegekeken naar de deur die Issam net was binnengelopen waarop ze met de mauw van haar dunne jas over haar wang streek nadat een hete traan over haar wang biggelde. Ze zwoer dat ze Adam zijn excuses zou laten aanbieden aan Issam. Over haar dode lijk dat ze zijn walgelijke actie ongestoord voorbij zou laten schieten dacht ze ziedend.

Hi beautiful ladies and men

Hierbij deel 28, ik wou ook gelijk laten weten dat updates onregelmatig zijn door mijn examens (crying my eyes out, send some help). Laat een sterretje voor mij branden en uiteraard comments, die zijn zo motiverend om door te gaan.

Veel love naar iedereen