Forbidden

12

Starend uit het raam sipte hij in stilte van zijn hete koffie. Afgelopen nacht zoefde de revue over zijn netvlies gevolgd door een grijns die ongewild op zijn gezicht verscheen. Hij gaf het niet graag toe maar hij zou liegen moest hij zeggen dat hij diep van binnen niet onder de indruk was van het meisje dat duidelijk op haar strepen stond. Ze was aandoenlijk voor haar pit en haar onschuld dat hij gisteren van dichtbij mocht aanschouwen. Haar deur die in het slot zat gedraaid ontging hem niet. Het gaf hem de voldoening dat ze zich voor hem wegschool achter een deur die ze nog in het slot draaide ook. Alsof dat hem tegen zou houden toenadering tot haar te zoeken dacht hij bespottelijk. Hij nam nogmaals een slok van zijn hete koffie en onderdrukte met moeite een boosaardige grijns toen het beeld van afgelopen nacht weer naar boven kwam.

Een kwetsbare Safia stond op zijn netvlies gebrand. Ze was breekbaar ineengekrompen onder haar lakens die ze hoog had opgetrokken. Een aantal verloren haarlokken bedekten haar gezicht die hij na lang wikken en wegen uit haar gezicht veegde. Hij wist niet hoe lang hij haar had aangekeken alleen vertoefde hij zich lang genoeg in haar bijzijn om zich bewust te worden van het feit dat zijn ultieme wapen in handbereik sliep. Hij kneep harder in het sjaaltje dat hij vasthad. Alsof hij daarmee zwoer dat hij niets zou nalaten van de Amrani's. Zijn woede alleen al was voldoende om hem tot het uiterste te drijven. Hij liet haar sjaaltje daarom ook achter en wierp haar nog een koude blik toe voordat hij weer verdween. Hij wist wat hij moest doen om haar de stuipen op het lijf te jagen.

Vooral nadat ze gisteren tegen hem uitviel. Niemand had zich ooit op deze wijze tegen hem uitgelaten noch had iemand de toon tegen hem aangeslagen die Safia wel tegen hem aansloeg. Ze was de eerste die niet naar zijn pijpen danste terwijl hij haar juist wel op die plek wou hebben. Hij kneep onbewust harder in zijn kopje koffie en keek meteen op toen hij Safia vanuit zijn ooghoeken de trap naar beneden zag lopen. Haar gesloten houding ontging hem niet noch ontging hem de wijze waarop ze opeens rustiger stapte om onopvallend de keuken binnen te glippen. 'Zeggen we geen goedemorgen?' Vroeg hij cynisch toen ze bijna uit beeld verdween. Safia kneep haar ogen betrapt dicht, hield haar passen meteen in en draaide zich toen om naar hem. Hun blikken vonden elkaar.

Haar gezicht werd nog bleker toen ze de duivelse blik in zijn ogen zag. Ze dacht immers aan niets anders dan aan zijn actie van afgelopen nacht. Ze kon zelfs wedden dat hij aan hetzelfde dacht. De één was voldaan dat hij angst zaaide en de ander was onverbiddelijk om zijn brutale zet. Ze had zichzelf beloofd om haar lippen dicht te branden over gisteren alleen werd die belofte meteen door het raam gesmeten toen zijn ogen schaamteloos over haar heen rolden. 'Je hebt me anders ook geen goedenacht toegewenst?' Zei ze fel. Adam legde zijn kopje koffie neer op tafel en stak zijn handen vervolgens in zijn broekzakken. Haar gifgroene ogen spuwden vuur. Het deed hem goed haar op deze wijze uit de tent te lokken. Ze moest eens weten wat voor gedachtes afgelopen nacht bij hem binnensijpelen.

'Grappig om te horen dat je gesteld bent op je privacy maar ondertussen mijn privacy ondermijnd. Je bent een levende contradictie.' Zei ze vol afschuw. 'Wat dwong Anna ertoe je te melden dat ik gesteld ben op mijn privacy?' Vroeg hij besmuikt. Safia's gezicht verstarde. Meende hij dit? Is dat het enige dat hij opving uit hetgeen dat ze zojuist zei? 'Jouw persoonlijkheid.' Zei ze moordend. Adam lachte zonder franje vreugde en kwam een stapje dichterbij. Ze bezat over lef. 'Je breekt mijn hart.' Zei hij sarcastisch. Safia stak haar neus in de lucht en liet een cynisch lachje vrij. 'Is dat zelfs mogelijk?' 'Denk maar niet dat ik niet doorheb wat je probeert te doen Adam. Wat deed je gisteren in mijn kamer?' Ze trilde haast door het onbehagen gevoel dat haar bekroop.

De gedachte alleen al dat ze zich in de ban van Adam Benali vond deed haar sidderen. Hij was niet blind voor de angst die hij in haar ogen had gelezen noch was hij blind voor de manier waarop ze zich groter voordeed dan dat ze eigenlijk was. 'Ik kwam je eigendommen terugbrengen.' Ze balde haar vuisten. De bespottelijke ondertoon in zijn stem ontging haar niet. 'Het viel me ook op dat je je deur in het slot draaide. Heb je daar een reden voor?' Vroeg hij indringend. Er gleed een waas over haar ogen. Compleet aangeslagen door zijn provocerende woorden slikte ze de brok in haar keel weg. 'Geen paniek angsthaas ik doe je niets.' Siste hij haar toe. Ze klemde haar kiezen op elkaar wetende dat hij niets van zijn woorden meende.

Ze was niet blind om in te zien dat hetgeen hij gedaan had alleen duidde op de dag waarin ze hem had uitgedaagd. Hoe kalm hij nu ook oogde diep van binnen woedde er een storm in hem die pas los zou barsten wanneer ze dat het minst zou verwachten. Hun blikken zaten moordend in elkaar gepind. 'Het ontbijt-.' Anna stapte met een schaal broodjes naar binnen en stopte verbluft in de deuropening toen ze het tweetal weer vijandig tegenover elkaar zag staan. 'Ik ontbijt niet. Mijn eetlust is verdwenen.' Siste Safia gehaat, haar woorden waren bedoeld voor Anna maar haar blik zat nog steeds op Adam gevestigd. De duivelse grijns die om zijn lippen speelde hield haar niet koud. 'Ik ben vandaag ook wat later thuis, Anna. Ik breng tante Fadoua na mijn hoorcolleges bezoek.'

Ze kantelde haar gezicht naar Anna en keek vervolgens weer naar Adam. 'Ik hoef je niet te melden wie Fadoua is, toch?' Vroeg ze besmuikt. 'Daar heb je vast je neus ook in gestoken.' Verliet er nog verbittert haar mond. Ze was niet vergeten wat hij gisteren over haar moeder liet vallen noch was ze vergeten hoe hij haar daarmee tot op het bot vernederde. Met die woorden keerde ze zich van hem weg. Hij keek uitdrukkingsloos toe hoe ze een kus op Anna's wang drukte en vervolgens de deur uitliep. Ze moest eens weten dacht hij giftig. Haar leven hield geen geheimen voor hem achterwege. Hij werd op de hoogte gesteld van hetgeen waar zij zelfs geen weet van had. Zijn blik vond die van Anna en zonder een woord met haar uit te wisselen greep hij naar zijn autosleutels en vond hij zijn weg naar buiten. Anna keek radeloos toe.

Hi lieverd

Druk even op dat sterretje ❤️