Forbidden

11

Starend in de spiegel haalde ze een borstel door haar natte lokken. Haar blik zat gevestigd op de donkere kringen onder haar ogen die ze meteen vervloekte. Waarom zou ze ze zelfs niet vervloeken samen met Adam dacht ze zuur? Een zucht verliet bijna wanhopig haar longen. Hetgeen dat gisteren gebeurde stond haar nog steeds helder voor de geest en deed haar afgelopen nacht tollen en rollen in haar bed. Ze kon de slaap maar niet vatten, vooral niet omdat zijn giftige woorden haar hersencellen kapot maalden. Hij hield haar bezig en dat alleen al deed haar bloed koken. Ze zuchtte nogmaals uit frustratie en kwakte haar borstel geïrriteerd op haar kaptafel. Ze smeerde haar vuurrode lippen in met vaseline en keek zichzelf toen recht in de ogen aan. 'Verman jezelf.' Siste ze bitter tegen haar spiegelbeeld. Ze was zich ervan bewust dat de woorden die ze gisteren tegenover Adam liet vallen niet meer terug te draaien waren. Wou ze die zelfs terugnemen? Absoluut wel, alleen was het haar trots die haar bedeesd hield. Ze zou haar excuses niet aanbieden bedacht ze giftig. Vooral niet nadat ze besloot het mysterie rond Adam te ontrafelen. Anna's woorden hadden haar dan ook nog eens over dat randje geduwd. Ze had zichzelf er nog op gewezen haar nieuwsgierigheid de kop in te drukken alleen was dat kennelijk mislukt. 

Ze verruilde haar badjas voor een zwarte maxi jurk met daarover een jeansjasje en stapte vervolgens haar sandalen in. Ze bukte voorover om haar tas vast te grijpen maar stopte meteen halverwege toen een rood sjaaltje op haar nachtkastje haar aandacht trok via de spiegel. Ze stond meteen fier overeind. Haar hartslagen versnelden opeens toen ze zich bedacht dat dat het sjaaltje was dat ze aan Adam verloor. Die bewuste dag aan het strand zoefde de revue over haar netvlies. Haar tas liet ze bedrukt op haar stoel vallen voordat ze zich omkeerde naar haar nachtkastje waar haar sjaaltje netjes gevouwen lag. Ze sloot kortstondig haar ogen in een poging de beelden van afgelopen nacht weer naar boven te halen. De bloeddorstige blik in zijn ogen deed het bloed uit haar gezicht trekken. Zou hij het daar neergelegd hebben? Ze schudde snel haar hoofd en troostte zichzelf met de gedachte dat Anna dat vast gedaan had, hij kon onmogelijk binnen zolang haar deur in het slot zat. Ze hield zichzelf bij bedaren door zichzelf erop te wijzen dat Adam het voorval van gisteren vast vergeten was, alleen wist ze diep van binnen beter. Dat figuur was alles buiten vergeetachtig. Hij was sluw en wist simpelweg wat hij moest doen om haar van haar stuk te brengen. 

Lichte paniek schoot haar te binnen. Had ze zich echt op glad ijs begeven? Een klop op haar slaapkamerdeur deed haar meteen opschrikken. Ze keerde haar gezicht snel om en herstelde meteen haar houding toen ze Anna zag. 'Goedemorgen.' Safia glimlachte Anna stijfjes toe. 'Kom je nog naar beneden?' Vroeg Anna haar lief. Safia knikte bedachtzaam. 'Anna, ben je gisteren toevallig in mijn kamer geweest?' Vroeg Safia bedrukt, bijna wanhopig opzoek naar een ja. 'Gisteren ben ik hier niet binnen geweest, nee. Waarom lieverd?' Safia werd lijkbleek en schudde toen langzaam haar hoofd. Het was alsof ze zojuist een klap kreeg van de harde realiteit. 'Nee niets, ik ben gisteren mijn enkelbandje verloren. Ik vroeg me af of je die gezien hebt?' Loog ze ineengekrompen. Hij was het niet vergeten bedacht ze zich, hij vertoefde zich afgelopen nacht in haar slaapkamer. Haar hart klopte in haar keel bij de gedachte alleen al dat zijn ogen op haar gebrand zaten toen ze sliep. 'Ik help je wel met zoeken-.'
'Dat hoeft niet.' Kapte Safia haar met een zwak lachje af. 'Ik vind hem wel.' Voegde ze nog toe aan haar zin. Anna schonk haar nog een glimlach en verliet vervolgens haar kamer. Safia liet haar blik nogmaals op haar sjaaltje vallen. De gedachte dat hij in haar kamer geweest was bezorgde haar kippenvel. Om dan te zwijgen over haar troostende gedachtes waarin ze hem het voordoen van een engel gaf. Haar satijnen sjaaltje zag er dan plots ook niet meer uit als een normaal kledingstuk. Ze voelde zich geprovoceerd door het stukje stof. Ze voelde zich in het nauw gedreven met deze zet van hem. Alsof hij haar indirect vertelde dat hij niets was vergeten van afgelopen nacht. 'Adam Benali.' Siste ze nog gehaat toen haar gedachtes insijpelden en hard binnendrongen.

_____________

Hi beautiful

Laat een sterretje achter en een comment! Zou ik super lief vinden.

Dikke kus

Xx