The hatred that dries up

•|Ε Ν Τ Ε Κ Α

Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του , είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει.

Και εκείνη έκαψε το παρελθόν της αφήνοντας τον πίσω.

Δεν γύρισε καν να αντικρίσει τι απέμεινε.

«Με θυμάσαι;»

«Δεν σε ξέχασα ποτέ.»

Ψέμα.

Δεν θυμάται καν ποτέ ακριβώς άρχισε να ξεχνά. Βιάστηκε να κάψει κάθε ανάμνηση που τους ένωνε.

«Θα με θυμάσαι;»

«Για πάντα.»

Ψέμα.

Κάποια στιγμή θα ξεθωριάσει.

Η ζωή είναι τόσο μικρή όσο και μεγάλη. Την ζεις μονάχα μια φορά , ή και όχι. Μα ακόμη και αν ζεις ξανά και ξανά σε διαφορετικό σώμα , δεν θυμάσαι τον προηγούμενο εαυτό σου και τα όσα έζησες.

Γιατί οι άνθρωποι ξεχνούν...

«Θυμάσαι την γνωριμία μας;»

«Δεν ξεχνιέται.»

Ψέμα.

Εφήμερη η πίστη.

Κάποιος ξεχνάει και κάποιος καίγεται. Κάποιος φεύγει και κάποιος μένει. Κάποιος ζει και κάποιος πεθαίνει.

Άλλες φορές ξεχνούν και οι δύο , άλλες μόνο ο ένας και άλλες προσποιούνται.

«Μην με ξεχάσεις , σε παρακαλώ!»

«Στο ορκίζομαι.»

Ψέμα.

+++

Οι άνθρωποι κάνουν τα πάντα για να αποφύγουν συναισθήματα που αρνούνται να δεχτούν. Και ο Φοίβος ενίοτε πάντα είχε πρόβλημα με την σύνδεση του εσωτερικού ψυχικού κόσμου του.

Και όσο αυτός πνίγει και καταπιέζει τις σκέψεις που έχουν όνομα , εκείνη βρίσκεται σε μια οδυνηρή διαδρομή. Στο μυαλό της υπάρχει μόνο ένα πράγμα. Το παρελθόν. Δεν το ξεπέρασε ποτέ και ας έτρεξε όσο πιο μακριά μπορούσε , και ας έκανε πως ξέχασε , και ας προσπάθησε να ζήσει το τώρα.

Αν και υποσχέθηκε πως όσα διάβασε είναι υπεραρκετά για σήμερα , κάτι την ωθεί να συνεχίσει.

Και παρόλη την αδυναμία που την πλακώνει εκείνη την αψηφά.

Επιχειρεί να φτάσει στο τέρμα. Να τον νιώσει όπως τότε . Να τον ακούσει μέσα από τα γράμματα του και να τον αγγίξει μέσα από την αλήθεια του.