The hatred that dries up

•| Ε Ν Ν Ε Α

Χρειάζεται ένα δευτερόλεπτο και ένα βλέμμα για να καεί ολοσχερώς μια ολόκληρη στιγμή.

Ένας θάνατος.

Ένας έρωτας.

Μια γέννηση.

Μια συνειδητοποίηση.

Και το αναπόφευκτο.

Ένα τελευταίο αντίο. Αυτός ο αποχαιρετισμός που μένει θαμμένος μέσα στα σπλάχνα μας. Θυμάσαι τότε που τον πρωτομίλησες; Θυμάσαι τότε που την χαιδεψες; Θυμάσαι τότε που τον αγκάλιασες μετά από έναν τραγικό τσακωμό; Θυμάσαι τότε που έκλαψες για εκείνη; Θυμάσαι τότε που ξύπνησες και τον έψαχνες; Θυμάσαι τότε που προσπαθούσες να βρεις αφορμές για να την δεις;

Ένα τελευταίο φιλί. Αυτό το άγγιγμα που σε καίει και σου δημιουργεί πληγές. Γιατρεύει τελικά ο χρόνος τις πληγές σου;

Μην εμπιστεύεσαι την ώρα που είναι μια ψευδαίσθηση. Μην πιστεύεις στα χρόνια που θα περάσουν και θα χαθούν. Ζήσε το τέλος. Φτάσε στην κόκκινη γραμμή. Άγγιξε τα όρια...

Ένας θάνατος.

Ένας έρωτας.

Μια γέννηση.

Μια συνειδητοποίηση.

Και το αναπόφευκτο.

Τι θα του έλεγες αν ήξερες πως δεν θα τον ξαναδείς; Θα τον συγχωρούσες;

Όλα εκείνα τα άσχημα που βαραίνουν την σκέψη σου. Αυτά που κανεις τιτάνιες προσπάθειες να ξεχάσεις. Μην ξεχνάς! Μην αφήνεσαι! Θυμήσου... αν ξεχάσεις θα πληγωθείς... η αμνησία και η αμνηστία είναι εχθροί μας. Αν ξεχάσεις , θα χάσεις και τον εαυτό σου. Μην ξεχνάς! Μην αφήνεσαι! Θυμήσου...

Το ξέρω πως φοβάσαι να δεχτείς αυτό που συμβαίνει. Το ξέρω πως καίγεται το 'εγώ' σου. Το ξέρω πως προσπαθείς να σώσεις το 'εμείς'. Το ξέρω πως όλα όσα έχουν σημασία για εσένα γκρεμίζονται.

Μην διώχνεις τον πόνο. Άστον να σε κατατροπώσει με την δύναμη του. Θα δημιουργήσει μούδιασμα που θα εξαπλωθεί σε κάθε άκρο σου , θα ξεσκίσει το είναι σου , θα πλάσει αμφιβολίες , θα σε κρατήσει σφιχτά από τον λαιμό , θα σου κόψει την ανάσα , αλλά θα σε ολοκληρώσει και θα σε προετοιμάσει.

Θα γνωρίσεις το ποιος/ποια είσαι...

Χαμόγελα στον μικροσκοπικό και άσημο εαυτό σου. Αν κοιτάξεις καλυτερα θα αγαπήσεις τα σπασμένα κομμάτια σου. Ένωσε το παζλ σου...