The hatred that dries up

•|Ε Ι Κ Ο Σ Ι Ε Ν Ν Ε Α

Είδα στον ύπνο μου το παρελθόν μου.

Τρόμαξα! Ίδρωσα! Έχασα την ανάσα μου! Σταμάτησε η καρδιά μου!

Ήταν εκείνη την στιγμή που δεν ήθελα να ξανά μπερδευτω με το τότε.

Κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου εύχομαι να σταματήσω να αναπνέω πριν προλάβει να με πιάσει το παρελθόν μου.

Ναι! Είμαι δειλή...

Προτιμώ μια ζωή να τρέχω να ξεφύγω από τα σκοτάδια μου παρά να αγαπήσω τους φόβους μου.

Αρνούμαι να παλέψω με όλα όσα με πνίγουν.

Ναι!

Προτιμώ να καταπιώ την ψευδαίσθηση της ελευθερίας παρά να φυλακιστώ σε μια λούπα που θα με αναγκάσει να έρθω αντιμέτωπη με όλα όσα αποφεύγω.

Δεν με νοιάζει τι θα πεις...

Άλλωστε και εσύ που πολεμάς , κάθε βράδυ με τον ίδιο φόβο κοιμάσαι.

Εάν κατάφερες να κοροϊδέψεις τον εαυτό σου πως αντέχεις , μην προσπαθήσεις να κάνεις το ίδιο και με εμένα.

Δεν πιστεύω όσα λένε οι άνθρωποι...

Πιστεύω στην ματιά τους. Και οι ματιές τους είναι μίζερες...

Δεν θέλω να είμαι πια άλλο μίζερη!

Δεν θέλω να κοιτάξω κανέναν τους...

Αρνούμαι να πέσω θύμα αυτής της αυταπάτης πως είμαι πιο μεγάλη και πιο δυνατή από τα λάθη μου και τις αναμνήσεις μου.

Όχι! Εγώ δεν είμαι... εάν είσαι εσύ , χαίρομαι , αλλά δεν σε πιστεύω.

Κόψε το θέατρο! Η αυλαία κλείνει...

Καλημέρα , άγνωστε!

Καληνύχτα παλιά μου ζωή...

+++

Ήταν από αυτές τις μέρες που η Αντιγόνη καθυστέρησε λίγο παραπάνω στην σχολή , αφήνοντας τον Φοίβο μόνο του στο σπίτι της να τρώγεται με τα ίδια του τα ρούχα.

Τον έχει πιάσει μια μανία...

Η μανία της συνειδητοποίησης πως κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα μέσα σε ένα διαμέρισμα με τέσσερις τοίχους περιμένοντας μια γυναίκα που τον παιδεύει και τον βασανίζει με τον πιο απολαυστικό τρόπο.

Και για κάποιον ανεξήγητο λόγο , η κτητικότητα του βρίσκεται σε ένταση.

Κάτι τον βαραίνει και δεν τον αφήνει να αναπνεύσει.