The hatred that dries up

•|Σ Α Ρ Α Ν Τ Α Ε Ν Α

Τα πράγματα κορυφώνονται όταν σαν χαμένος ανοιγοκλείνει τα μάτια του και επανέρχεται στην πραγματικότητα από τον χαμό που επικρατεί.

Σηκώνεται πάνω σαν να τον χτύπησε ρεύμα.

Το τηλέφωνο της δεν έχει σταματήσει να χτυπά.

Αίμα!

Αίμα παντού!

Σπασμένα γυαλιά , πεταμένα αντικείμενα , σπασμένες κορνίζες , αναποδογυρισμένο το μισό σαλόνι.

Πάει να τραβήξει τα μαλλιά του αλλά σταματάει αυτόματα βλέποντας τα χέρια του γεμάτο αίμα.

Προσπαθεί με μανία να τα καθαρίσει με την μπλούζα του.

Υπάρχει ένα κενό μέσα στο κεφάλι του. Δεν μπορεί να καταλάβει πως έφτασε μέχρι αυτό το σημείο , μα ούτε να θυμηθεί πως ξεκίνησε αυτός ο διαπληκτισμός.

Μέχρι που την βλέπει...

Εκεί , πεσμένη κάτω , ανήμπορη να αντιδράσει , να μιλήσει ή να κουνηθεί.

«Τι έκανα;» Αναρωτιέται φωναχτά καθώς την αντικρίζει.

Προχωράει βήμα βήμα πιο κοντά της.

Όταν επιτέλους την πλησιάζει και βλέπει καθαρά πια πως την κατάντησε αρπάζει την άκρη της μπλούζα του και καλύπτει το στόμα του.

Τα μάτια της μισάνοιχτα λες και προσπαθεί να συγκρατήσει για λίγο ακόμη τον εαυτό της.

Το μόνο πράγμα που κινεί είναι τα δάχτυλα του δεξί της χεριού.

Το πρόσωπο της έχει πρηστεί , σκιστεί , χτυπηθεί.

Το τραύμα που έχει ανοίξει από την αρχή του κεφαλιού της , έχει ποτίσει με αίμα όλη την αριστερή της πλευρά. Όπως επίσης , ανοιχτή πληγή έχει και στην μύτη της , και στο πλάι των χειλιών της και στην αρχή του δεξί φρυδιού της.

Ένα αποτέλεσμα ενός διάβολου. Η θυσία του προς έναν δαίμονα. Πουλάει πρώτα το σώμα της και έπειτα στιγματίζει και την ψυχή της.

Το κορμί της δείχνει πια κόκκινο και ταλαιπωρημένο από τα χτυπήματα.

Πάει να γονατίσει δίπλα της μα η πόρτα χτυπάει και τον σταματάει.

«Αστυνομία ,Ανοίξτε!»
«Τελείωσα! Έχω τελειώσει!» Γυρνάει να την ξανά κοιτάξει. «Τι έκανα; Τι σου έκανα;» Κλαίει. Για πρώτη φορά στα χρονικά το συναίσθημα του ξεχειλίζει.

Από μέσα της ανακουφίζεται. Μαρτυράει την ευχή της στον μικρό άγγελο της. Καρτερεί την στιγμή που θα κλείσει τα μάτια της , μα δεν δέχεται να το κάνει μπροστά του.