The hatred that dries up

•| Ε Ι Κ Ο Σ Ι Ε Ν Α

Ο τρόπος που θα διηγηθείς μια ιστορία έχει σημασία.

Το χρώμα στην φωνή μας καθοδηγεί και μας παροτρύνει να σκεφτούμε τα πράγματα κατά έναν συγκεκριμένο τρόπο.

Η κάθε ιστορία έχει πάνω από δύο οπτικές γωνιές.

Ο κάθε άνθρωπος θα εκλάβει διαφορετικά το τέλος.

Ένα παραμύθι ακόμη πριν πέσει στην αγκαλιά του και πιστέψει κάθε ψέμα και αλήθεια του.

Μετά από τόσες ιστορίες , δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το ψέμα από την αλήθεια. Έχουν όλα τον ίδιο ήχο...

Ο τρόπος που θα διηγηθείς μια ιστορία έχει σημασία.

Κάθε φορά που τον ακούει τον πιστεύει...

Και κάθε φορά που τον κοιτάει , εκείνος λέει όλο και περισσότερα ψέματα φοβούμενος μήπως και την χάσει.

Η αλήθεια μεταμορφώνεται σε ένα ακόμη ψέμα όσο θάβεται κάτω από όλα αυτά τα ευαίσθητα συναισθήματα που ξυπνάνε.

Και μην ξεχνάς!

Ζήσαμε αυτοί καλά και εμείς καλυτερα...

Άλλο ένα ψέμα!

Τι έγινε μετά το τέλος;

Το τέλος δεν είναι ποτέ το τέλος....

"Πες μου ένα ακόμη παραμύθι , να με πάρει ο ύπνος..."

+++

Τα σώματα τους σφιγμένα και ατίθασα το ένα απέναντι στο άλλο. Λες και αισθάνονται την παρουσία του άλλου...

Καταπίνει αργά το σάλιο της και με την ματιά του γεύεται τα γεμάτα χείλη της.

Ο θυμός ξεχειλίζει...

Έρμαιο των συναισθημάτων του! Μα ένα είναι το συναίσθημα που πάντα επέτρεπε στον εαυτό του να τον αγγίζει. Ο θυμός ήταν το μόνο συναίσθημα που γέμιζε τα πνευμονια του.

Τώρα , λίγα εκατοστά μακριά της και προσπαθεί να ελέγξει με τα βίας τις ανάσες του.

Τον καρφώνει με αυτές τις καταπράσινες λίμνες και τον πνιγει στα δροσερά νερά της. Τα σγουρά μαλλιά τόσο ανάλαφρα να καταλήγουν πάνω της...

Από την άλλη εκείνη , προσπαθεί να αποφυλακιστεί από τον κόμπο που έχει δεθεί χαμηλά στο στομάχι της.

Κοιτάζοντας τον συνειδητοποιεί ποσό όμορφος είναι...
Η φρεσκάδα των άγριων χαρακτηριστικών του άφθονη. Οι ατίθασες κατσαρές του τούφες προσδίδουν στο αδάμαστο ανδρικό κάλλος του. Τα σκουρόχρωμα σκιστά μάτια του τονίζουν την καθαρή αγριάδα του και οι έντονες γωνιές του στηρίζουν την ισχυρή ωμότητα του προσώπου του.