The hatred that dries up

•|Ο Κ Τ Ω

Είναι μια αβρότητα που ποτίζει πάνω σε μια πέτρινη όψη. Φειδωλή η θηλυκότητα του. Η αρρενωπότητα του νικά και ελλοχεύει την ταπεινότητα. Είναι απλά αλαζόνας.

αλαζόνας < αλαζών < ἀλαζών ή αρχαία ελληνική ἀλαζόνας < Ἀλαζῶνες

Ο εαυτός του αντανακλάται καθαρά στον καθρέπτη.

Στις φλέβες του ρέει άφθονο αίμα.

Ένα χτύπημα στην πόρτα που τον προσγειώνει γρήγορα και πάλι στην πραγματικότητα.

«Φοίβο , ρε αδερφέ είσαι εντάξει;» Ο Ανδρέας τον ρωτάει πίσω από την κλειστή πόρτα με έναν ανήσυχο τόνο.

«Ναι ναι , μην αγχώνεσαι απλά ξαφνικά με έπιασε μια ζαλάδα.» Σκουπίζει το βρεγμένο πρόσωπο του με λίγο χαρτί.

«Ρε μαλακα , δεν πιστεύω να τραβάς μαλακια εκεί μέσα και να χύνεις καθώς σου μιλάω.»

«Είσαι μπάσταρδος!»

Και το κλίμα αμέσως γίνεται πιο ελαφρύ για αυτόν. Για λίγο ξεχνάει όλα αυτά που κλείδωσαν τις σκέψεις του.

Κοιτάζεται μια τελευταία φορά στον καθρέπτη και με μια ανάσα που παίρνει , γεμίζει τους πνεύμονες του.

Βγαίνει από το μπάνιο και κατευθύνεται και πάλι προς την παρέα.

Όλοι βρίσκονται ακόμη προσηλωμένοι στην ταινία , μα μονάχα η Αντιγόνη δείχνει νευρική και αυτός είναι και ο λόγος που έσπευσε να αλλάξει θέσεις με την Γεωργία.

Και στην πραγματικότητα , μέσα στο κεφάλι της έχει ξεσπάσει ένα χάος. Το στήθος της πλακώνεται από ένα κύμα έντασης που κρατάει μουδιασμένο κάθε άκρο της. Παίζει με τα δάχτυλα της νευρικά προσποιούμενη πως παρακολουθεί με προσοχή την πλοκή.

Ο ίδιος χαμογελάει στραβά και χρησιμοποιεί την νευρικότητα της για να φουσκώσει τον ήδη παραφουσκωμένο εγωισμό του.

Περπατάει μέχρι την γωνία του καναπέ που καθόταν πριν μερικά λεπτά.

+++

Όλοι είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε την δικιά μας κόλαση και να καιγόμαστε από τις δικές μας αμαρτίες. Βαρύ το φορτίο , μα όλοι περιμένουν από εσένα να το σηκώσεις. Το θέμα είναι ομως , εσύ περιμένεις από τον εαυτό σου να το σηκώσεις;

Το γαλανό βλέμμα του σκουραίνει μόνο στην σκέψη. Βρίσκεται ακόμη παγιδευμένος στο παρελθόν και φοβάται να το αφήσει , διότι δεν έχει μάθει να ζει το παρόν.