Bu yazılanlar, Hacı Alişir Hoca'nın not defterinden ve musallata uğrayan kişinin Hacı Alişir Hoca'ya anlattıklarından yola çıkılarak öyküleştirilmiştir. Kişi ve kişilerin yakınlarının zarar görmemesi için isimler değiştirirmiş olup, yer bilgilerinde detaya girilmemiştir.
Yıl: 1996
Yer: Kocaeli
Yaşanan bu olayı bilen, duyan çok insan olduğu için yer adı tam olarak verilmemektedir.
1994 yılında on dokuz yaşıma girmiştim. Sevdiğim adam ise askerden gelmişti. Orta okuldan beri onunla görüşürdük. İkimizin de tahsil hayatı kısa sürdü. Ailem beni orta okuldan sonra liseye göndermezken, o ise kendi isteği ile okulu bırakmıştı. Askerden geldikten sonra, evlenmek için önümüzde herhangi bir engel kalmamıştı. Beni istemeye geleceklerdi. Ailem, Mahmut doğulu olduğu için, bu evliliğe çok sıcak bakmıyor ve akrabalarımdan biriyle beni evlendirmek istiyordu.
Sonunda Mahmut'un ailesi ve Mahmut beni istemeye geldiler. Fakat tutucu babam ve annem, onları döver gibi evden gönderdi. Babam, Mahmut'un ailesine demediğini bırakmadı. Bir tek yüzlerine küfür etmediği kalmıştı ki, onları kovduktan sonra onu da yaptı.
Bu olay beni tamamen yıkmıştı. Beni istemeye geldikleri akşam, sabaha kadar ağlamıştım. Çok utanıyordum ve çok mahcup olmuştum Mahmut ve ailesine karşı. Artık onunla görüşecek, onun suratına bakacak yüzüm yoktu.
Babam bu kadar sert konuşmasa belki bir yol bulunurdu ama kapıyı sonsuza dek kapatmıştı.
İçimde derin bir acı vardı. Bu acıyı bastıramıyordum. Yemek yaparken, ev işlerini yaparken gözlerimden yaşlar boşalıyordu. Babam ağladığımı görse canıma okurdu da, kimseye belli etmeden acımı yaşamaya çalışıyordum.
Ailem, ben Mahmut'a kaçarım korkusuyla beni asla yalnız bırakmıyordu. Sürekli göz hapsindeydim, nereye gidersem gideyim yanımda hep ailemden birileri vardı.
Çok bunalmış ve sıkılmıştım. Mahmut'un beni istemesinin üzerinden bir sene geçmişti. Mahmut çoktan başka biriyle sözlenmişti ve çok mutlu olduğu kulağıma geliyordu. Kıskanmamıştım. Mahmut iyi biriydi ve mutlu olmayı hak ediyordu. 'Benim ona veremediklerimi inşallah şimdiki sözlüsü verir' diyerek, her vakit kıldığım namazdan sonra kendim için değil, Mahmut için dua ediyordum.
