°•Ne Olursa Olsun İntikam •°

•○Bir Gün Gelecek●°

...

-"Kalk oradan!"

Diye bağırdı. Ondan nefret eden babası, ikiletmeden hızlıca kalktı. Hala yere bakıyordu. Adam içeri girdi. Ve elinde çifter şeklinde şapka ve maske ile geldi.

Kendinkileri taktıktan. Sonra eğilip onun boyuna ulaştı. Ve ilk önce şapkayı sonrada maskeyi ona taktı. Çocuk başını gene yere eğdi ama aynı hızla babası olacak adam çenesinden tutup. Başını kaldırdı.

Onun nefret dolu gözleri ile gözgöze gelince o küçük kalbi titremişti.

Zavallıcığın doğmaktı suçu ama o nereden bilebilirdi. Kimse ona

'herkesin doğduğun için senden nefret edeceği dünyaya gelmek istermisin?'

Diye bir şey sormamıştı. Ama yinede suçluydu. Onu düşüncelerinden uyandıran hamle babasından geldi.

-"Bana bak velet! Çocuğum olduğun için burada yaşayıp mirasıma konacağını sanıyorsan yanılıyorsun! Tamam mı? Şimdi seni senin gibi gençlik hatalarının ait olduğu yere götüreceğim."

Dedi, ve yeniden doğruldu. Ve birkaç adım ilerledi. Sonrada arkasını dönüp Peter'e baktı. Peter ise anlamaz gözlerle ona bakıyordu. Adamın ne istediğini anlayamamıştı.

Adamın sonra daha sinirli bir halde yanına doğru adımladığını gördü yanına gelip. Elini bir hışımla tuttu. Ve hızlı bir şekilde bir yandan bahçeyi yürüyor.

Bir yandanda Peter'in ona yetişebilmesi için elini kopartırcasına çekiştiriyordu. Zavallı Peter'in o küçük bacaklarla ona yetişmesini nasıl bekliyorduki?

....

...Evin arkasına doğru ilerliyorduk.
Kolum çok acımıştı. Elimi ondan kurtarmaya çalışsamda umursamadan ilerliyordu.

Devasa bir garajın önüne gelince elimi bırakıp, garajın devasa kapısının yanındaki Mavi bir ekranın önüne geçti. Ve durdu

-"Yüz tanımlama tamamlandı.
Hoşgeldiniz Tony stark,"

-"Maalesefki bazı sorunlar nedeni ile hoşbulmadım Jarvis, kapıları aç"

-"Kapılar açılıyor."

Dedi Jarvis denen şey,
küçük çocuk etrafa şaşkınca baktı. Gözleri ile sesin sahibini aradı.

Ama bulamadı. Sonra onun bir yapay zeka olabileceğini düşündü. Çünki o ses

-"Kapılar açılıyor."

Dedikten hemen sonra kapı hiç kuvvet uygulanmadan otomatik bir şekilde açılmıştı. Ve babası yine hızla yürümeye başladı. Tabi Peter'in kolunu çekiştirmeyide ihmal etmiyordu.

İçerideki milyonluk arabalara şaşkınca bakıyordu. Küçük çocuk her modelden her markadan binbir türlü araba vardı. İncelemek isterdi ama bu herif onu çekiştirirken bu mümkün değildi.

...Garajın ortalarındaki siyah jipin önüne geldik jipin yanındaki kutudan arabanın anahtarını çıkarttı. Ve düğmesine bastı. Arabadan

"çiklink"

Diye bir ses geldi. Sonra babam arka kapıyı açtı. Ve beni belimden ittirip arabaya düşürdü. Arkamdan hızla kapıyı kapattı. Ve kendiside ön koltuğa geçti ve arabayı. Hızla sürmeye başladı.

Ben emniyet kemerimi daha takamamıştım. Ve bir anda hızla gidince ön koltuğa kafamı vurdum. Canım çok acımıştı. Ama onun umrunda bile değildi. Bende bir daha koltuğa preslenmemek için kemeri hızla taktım.