...Acı,
Sadece derin bir acı,
Bütün hayatın boyunca hissettiğim
Ve kalan hayatımdada hissedeceğim belkide tek duyguydu.
Vücudumu koruması gereken kemiklerim bu sefer organlarıma saplanıyordu.
Ağzımdan akan kırmızı sıvıyla iç kanama geçirdiğimi anlamam çok uzun sürmedi, görüşüm çok bulanıktı kulaklarımda beni sağar edecek bir çınlama vardı...
Uzun bir süre sonra nihayet süper güçlerim kendini belli etmişti. Kırılan kemiklerim yavaş yavaş eski haline dönüyordu.
Kırılan kemiklerimin tekrar kırılarak eski haline dönüşü etimi parçalıyordu.
Ve bu daha büyük bir acı hissetmeme neden oluyordu. Yavaş yavaş netleşen görüntümle görüşüme giren ilk şey.
Morgan,
Ağlıyordu...
Çok ağlıyordu. Hıçkırıklarının arasında özür dilediğini söylemeye çalışıyordu.
Kemiklerim neredeyse eski haline gelmişti. Elimi saçını okşamak ve sorun olmadığını söylemek için uzatacaktım.
Ki...
Beynimi çatlatan uyarı sinyalleri almaya başladım. Örümcek hislerim harekete geçmişti. Ve beni buraya gelen birileri hakkında uyarıyordu.
Aldığım sinyallerle kafamı sağıma çevirdim. Bir kadın bize doğru koşuyordu. Turuncuyla karışık Sarı saçları havada savruluyordu onu hatırlıyordum...
Pepper Stark
Haberlerde görmüştüm. Kısa bir süre önce belki dünyadaki en mutlu aileye sahipti...
Taki oğlu hastalanana kadar oradan buraya sadece benim için yani oğlunun ilacı için gelmişti.
Ve hemen ardınada kızı kaçırılmıştı. Ben gene düşüncelere dalmış boşluğa bakarken örümcek hislerimden gelen uyarı ile bu sefer kafamı yukarı kaldırdım.
Iron man bu tarafa doğru geliyordu. Onu görmemle başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü.
Hemen buradan uzaklaşmalıydım. HEMEN beynimin içinde sadece "KAÇ!" komutu yankılanıyordu.
Kemiklerimin henüz tam olarak düzelmemesini umursamayarak ellerimi kaldırdım ve karşı binaya ağlarımı attım.
Duvarlara yapışan ağlarımla birlikte kendimi geriye doğru çekip bir anda öne doğru savurdum. Uzun bir sıçrayışın ardından. Nihayet binanın duvarlarındaydım...
Arkama bakmadan binalardan binalara seri hareketlerke taklalar açarak oradan uzaklaşıyordum.
Tabi bu sayede tam olarak iyileşmemiş olan yaralarım eskisinden daha kötü bir hale gelmişti Ama algılayamıyordum...
Acıyı...
Yaralarımı...
Hissettiklerimi...
Hiç bir şeyi hissetmiyordum. Sadece arkama bakmadan kaçıyordum...
Kaçıyordum...
Geçmişten, gerçeklerimden, hislerimden korkularımdan, kanayan yaralarımdan ve en önemlisi...
Benjamin'den....
....
Tony kızı ve eşi ile Quens'in yolunu tutmuştu. Yol boyunca Pepper onunla konuşmak şöyle dursun yüzüne bile bakmamıştı.
Haklıydıda aldatılmıştı,
Aldatıldığı ilişkiden bir çocuk olmuştu,
Ve kendi çocuğunun yaşaması için o çocuğa muhtaçtı...
Ve o çocuğun nerede olduğu meçhuldü.
Tony elbetteki bu detayı fazla umursamamıştı.
Yüksek ihtimalle yetimhane kayıtlarında ismi olmamasının nedeni evlat edinilmiş olmasıydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
°•Ne Olursa Olsun İntikam •°
Фанфик-"H-hala anlamıyorsun değilmi?" -"Neyi anlamıyorum?" Genç adam birazdan söyleyeceği gerçeğin ağırlığı altında biraz daha ezildi -"Benjamin'nin yani oğlunun aslında ben olduğumu." Tüm haklar Peter'ın hello kityli donuna aittir
