°•Ne Olursa Olsun İntikam •°

°●Sessiz ölümler●•

....

........

...........

...Genç çocuk 2 saat boyunca uyumak için her şeyi yaptığı yataktan sinirle kalktı.

Susmuyor du...
Susmuyorlar dı...

Lanet olası düşünceleri, Lanet olası Benjamin, Lanet olası anıları bir an olsun susmuyorlardı.

Bıkmıştı,
Bıktırmışlardı...

Bu kadarmı değersizdi,
Ufacık bir huzuru hakketmiyecek kadar.

Işığı yıllar önce sönmüş bal rengi gözler etrafı kısaca süzdü.

Nihayet görüş alanına zehirleyici huzuru girince, derin bir nefes alıp ayaklandı.

Odanın köşesindeki yuvarlak sehpadan aldı küçük paketi boyutuna tezat olarak verdiği zehir gayet büyüktü.

Ama kimin umrundaydı?
Yani en azından onun değildi...

Hoş aklı gece olanlarda takılı kalmışken, sigaranın ne kadar zararlı olduğunu düşünmesi koca bir saçmalık olurdu.

Babası yani Tony ile dün gece yaptığı konuşma sürekli kafasında kendini tekrarlıyordu.

Belki de genci en çok yoran bu sürekli tekrarlanan anıydı. Benjamin dün gece o adama "baba" demesinin intikamı olarak uyutmamıştı.

Haksız da sayılmaz dı, o herif yüzünden başına gelenleri hayatında asla var olmayan ama hayati önem taşıyan terimleri....

Hepsi onun suçuydu,
Belki kendisi eliyle yapmamıştı. Ama sebep olmuştu.

Peter salak gibi ilk açıklamasında ona üzülüp "baba" Demişti. En azından bu anı sadece kendisine saklı kalacaktı.

Benjamin zaten bütün gece sırrı böyle ahmakça bir sebepten tehlikeye atmasının hıncını çıkartmıştı.

Jarvis'in dün geceki kayıtlarını silmesi gerektiğini hatırlatan Karen'de olmazsa ne yapardı bilmiyordu.

Masanın yanındaki pencereyi açtı ve soğuk havanın vücudunu kendine getirmesine izin verdi.

Pencereden dışarı duvara ters takla atarak tutunduğunda. Soğuk hava bir kere daha iliklerime kadar titretti.

O soğuğa alışkındı hem gerçek hem mecaz olarak, ama yukarıda bünyesine fazlasıyla içki almış uyuklayan adamın soğuktan donma riski oldukça yüksekti.

İçindeki ikinci benliği,

-"Gebersin pislik..."

Derken o ikinci benliğine tezat bir şekilde Jarvis'e ortak salonda bulunan Clint'i Tony'den haberdar etmesini istedi.

Ve gecenin karanlığına ağları ile karıştı. Vücudu onu nereye götürüyordu bilmiyordu...

Bilmekte istemiyordu gecenin bu saatinde içine dert olan, uykusuzluğunun
Sebebi olan başka bir şey vardı hissediyordu.

Vicdanı içten içe eziliyordu. Ruhu köşesine çekilmiş kendini suçlamaya başlamıştı bile.

İçinde kopan bu fırtınaya anlam veremeyen Peter Yolun sonunda nereye varacağını iyiden iyiye merak etmişti.