°•Ne Olursa Olsun İntikam •°

....Geçmiş iz peşinde....

Medyaya iyi bakın ve başlığı okuyun aşkolar...

...

.....

........

..........

2 hafta önce

(Peter evlat edinilmedi)

Evet,
Uyanmıştım.

Geçirdiğim lanet krizi sonrasında bayılmış, kalp krizi geçirmiş, kalbi durmuş, organları iflas düzeyeni gelmiş ben.

Bunlara rağmen uyanmış lanet yaşamımı yaşamaya bir hak daha kazanmıştım.

Ne büyük mucize demi ama....
En azından bay Bruce göre öyleydi.

Bana göreyse işgenceye kaldığım yerden devam etmek gibi bir şeydi.

Herneyse, herneyse asıl konuya dönelim hani ben bayıldığımda binadan düşüyordum ya.

Tony,
Yani....

Babam,
Beni o kurtarmıştı.
Binadan düşerken havada yakalamış...

Ne ilginç ama değilmi?

Çocukluğumda beni sevginin bahçesinden iten adam cehennemimin sona ermesine engel olmuştu.

Daha beteri ise ben ona "Baba" demiştim. Beynime sıçaydım...

Ne olurduda kendimi biraz daha tutup o Flash'ı komalık etmeyip bu hallere düşmeseydim.

-"O zaman komalık olan sen olurdun."

Zihnimde yankılanan soruyla beraber buraya ışınlanmış ve hemen cevabını yapıştırmış olan Benjamin'e göz devirmekle yetindim.

-"Bak benjo şu konuda anlaşalım.
Her kafana estiğimde yanıma gelmemelisin.

İnsanlar beni seninle konuşurken görürlerse ki teknik olarak sen onlara görünmediğinden kendi kendime konuştuğumu zannedipbeni deli zannedebilirler."

Bu lafıma karşı umursamazca bana bakıp parmaklarını kıtlatmaya başladı.

-"Bu senin düşüncelerine ve hissettiklerine bağlı yani anlayacağın benim ne zaman geleceğimde sana bağlı."

Birbirine doladığım ellerimle biraz daha uğraşırken Benjamin'in cevabına şaşırmıştım.

-"Sen ciddimisin?"

-"Yani istediğim zaman gidermisin?
Beni rahat bırakırmısın?"

Sorduğum sorulara cevap gelmeyince kafamı kaldırıp Benjamin'in az evvel üstüne oturmuş olduğu koltuğa baktım.

Gitmişti....

.....

Bugün hastaneden avengers kulesine götürüleceğim gündü.

Yavru kedi sahiplenir gibi beni sahiplenen bir Avenger'in yanında kalma bahanesi ile resmi bir kahraman olacakmışım. Bla bla bla

Yanımdaki ne anlattığını kesinlikle pür dikkat dinlediğim görevlinin ne zaman susacağını kestiremeyen beynim iflas bayrağını çekmek üzereydi.

Susmayacağından emin olunce kafamı cama çevirip dışarıya odaklandım.

Haliyle ben onu dinlemeyince o arkadaki çenesi düşükte susmuştu.