Zawgi
_________
အခ်ိန္သည္ကား ညဥ့္သန္းယံျဖစ္သည္။ တိတ္ဆိတ္ေနေသာအခန္းအတြင္းရွိုက္သံသဲ့သဲ့ကႀကီးစိုးေန၏။
ေသာမတ္စ္အိမ္မွျပန္လာသည့္မိဘမ်ားေရွ႕တြင္ဟန္ျပေနၿပီးေသာ္ ထယ္ေယာင္းမွေဂ်ာင္ဂုအားသူ႕အခန္းထဲသို႔အတူေခၚလာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း တံခါးအားေက်ာမွီထိုင္ခ်ရင္းရွိုက္ႀကီးတငင္ငိုေနေတာ့သည္။
" ကိုကို ေတာ္ပါေတာ့ဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ့မ်က္ရည္ေတြထပ္မျမင္ပါရေစနဲ႕ေတာ့။"
တုန္ယင္ေနေသာကိုယ္ေလးေရွ႕ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိဳ႕ႏြေးေထြးစြာေပြ႕ဖက္ထားလိုက္သည္။ တြန္းဖယ္ျခင္းအလ်င္းမရွိေသာ္ျငား ကိုယ္အနားကပ္တိုင္း ေအးစက္သြားသည့္ကိုယ္ေလးမွာေတာ့လိမ္ညာ၍မရေခ်။
" အေဖနဲ႕ အေမ့ကိုဖြင့္ေျပာၿပီးလက္ထပ္ရေအာင္ကိုကို"
" မင္း႐ူးေနလား! .... ဟမ္!... ငါကအရွက္မရွိကိုယ့္ညီအရင္းကိုခင္ပြန္းတစ္ေယာက္လိုေပါင္းသင္းနိုင္မယ္ထင္လို႔လားမင္းေျပာစမ္းပါဦး။"
ရင္အုံတို႔အားထုရိုက္ရင္း ေျပာဆိုလာသည္ေၾကာင့္ ၿငိမ္ေန႐ုံမွတစ္ပါးမတတ္နိုင္။ အဆုံးရႈံးမခံနိုင္၍ လုပ္မိလုပ္ရာ လုပ္ခဲ့ၿပီး ကိုကို႔သိကၡာအတြက္ ထည့္မၾကည့္ခဲ့သည္မွာကိုယ္ကိုယ္တိုင္၏အမွားျဖစ္သည္။ သို႔ေပမဲ့ တျခားတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ႀကိဳက္ေနတာကေတာ့ ကိုကို႔ရဲ႕အမွားျဖစ္၏။
" ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုကိုနဲ႕ကြၽန္ေတာ္လြန္က်ဴးၿပီးသြားၿပီ။ "
" မင္းအသိစိတ္မရွိေတာ့ဘူးလားထယ္ေယာင္း။ ေသာမတ္စ္အိမ္ကျပန္လာတဲ့ အန္ကယ္လိုင္လာနဲ႕ အေမ့မ်က္ႏွာကိုမင္းမဖတ္တတ္ဘူးလား။ ငါလိုအတိတ္မလွခဲ့သူကအိမ္ေထာင္ေကာင္းက်ေတာ့မွာဆိုၿပီး သူတို႔ေပ်ာ္ေနၾကတာ။ ဒါေပမဲ့ အခုငါတို႔ကမိဘရင္ကိုေျခစုံကန္ေနၾကတာထယ္ေယာင္းရ!။"
" ဂ႐ုမစိုက္ဘူး.... ထပ္ၿပီး အဲ့ဒီ့ေသာမတ္စ္ဆိုတဲ့နာမည္ကို ကိုကို႔ပါးစပ္ကထြက္မလာမိေစနဲ႕။ မဟုတ္ရင္ အဲ့ဒီ့ေကာင္နိဂုံးကလွပေနမွာမဟုတ္ဘူး။"
YOU ARE READING
လေနှင်ရာ (completed)
Fanfictionမင်းကလေပြေဆို ငါကရွက်လှေငယ်ပါမောင်....ဒါပေမဲ့လှိုင်းနွဲ့နွဲ့ကခပ်သွဲ့သွဲ့လှောင်ရယ်တော့ ကမ်းမဲ့လှေတစ်ဆင်းဖြစ်ခဲ့ပြီပေါ့......... [ ဤfic သည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသပ်သပ်ဖြစ်တဲ့အတွက်မည်သည့်တစ်ဦးတစ်ယောက်( သို့) မသန်စွမ်းသူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကို မှထိခိုက်လိုခြင်းမရှိ...
