Zawgi
_______
တိမ္ေတြငိုလို႔ ရင္ေတြၿပိဳသည့္တိုင္ႏွလုံးစိုင္မွာမ်ဥ္းၿပိဳင္ျဖစ္ေနသည္က ခြဲခြာျခင္းႏွင့္ခ်စ္ျခင္းတို႔...။အသည္းညွာမွာလြမ္းနာက် ျပန္ေတာ့လည္း ေဆးအသာကရွိမေနျပန္။ 'ေမာင္ေခၚရာလိုက္ခဲ့ပါ့မယ္'ဆိုရေအာင္လည္း ငါကေနရတဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ဟာခ်စ္ျခင္းဖြဲ႕အလကၤာ, ေပလႊာေလးဟုတ္မေနျပန္ဘူးေမာင္ရယ္။
ေမာင္ဆိုတာငါ့အတြက္ ေကာင္းကင္ႀကီးလိုမ်ိဳး.....ငါကေတာ့ႏွလုံးသားကိုပန္းတစ္ပြင့္အျဖစ္စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ဥယ်ာဥ္မႉး...။ တိမ္ညိုညိုမွာမ်က္ရည္စိုလို႔ မိုးဖြဲကေလးေတြ က်ရင္ ငါ့ႏွလုံးသားရဲ႕ပန္းကေလး ေမာင့္မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ဖုံးလႊမ္းသြားမွာစိုးလို႔မ်က္ရည္မိုးေတြမ႐ြာသြမ္းဖို႔ဆုေတာင္းမိတယ္။
ဒီလိုပဲ...မိုးကထစ္ခ်ဳန္းေလေျပ႐ုန္းရင္ ႏွလုံးသားရဲ႕ပန္းကေလးကေၾကာက္တတ္ေသးတယ္ေမာင္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ျပာျပာတိမ္အလႊာလႊာနဲ႕၊ကခုန္ျမဴးတူးရွိေနဆူးပါလွ်င္ ႏွလုံးသားရဲ႕ပန္းကေလးကဒီလိုဆိုတယ္...' ေပ်ာ္ေနေပးပါငါ့ရဲ႕သခင္၊ ငါရွင္သန္ေနတာမင္းအၿပဳံးတစ္ခုတည္းေၾကာင့္ပါ'..တဲ့။
ေမာင္သိလား......ေမာင္ငါ့ကိုမုန္းသြားဖို႔ဆိုေတာင္းေပမဲ့ အတၱႀကီးစြာေမာင္ငါ့ကိုဆက္ခ်စ္ေနေစခ်င္ေသးတယ္။
ေဆး႐ုံပန္းၿခံအတြင္းခုံတန္းရွည္ေလးမွာအသက္မဲ့သည့္ေက်ာက္႐ုပ္ပမာထိုင္ေနသည္က နာရီေပါင္းမ်ားစြာ။ ပုဇြန္ဆီေရာင္ေနလုံးႀကီးေပ်ာက္ကြယ္လို႔ေဆး႐ုံနံ႕သင္းသင္းနဲ႕အတူ မီးေရာင္ပ်ပ်ကိဳျမင္မွသာအသိဝင္သည္။
ပါးျပင္ေပၚစီးက်ေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြကဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက်လိဳ႕က်ေနမွန္းမသိ။ ေမာင္သတိျပန္လည္ကတည္းကေျပးထြက္ခဲ့သည္မွာယခုထိပင္။ အေမလာေတြ႕ၿပီလားလည္းမသိရသလိုေမာင္ဘယ္လိုေနမွန္းလဲမသိရေခ်။
လူေျခတိတ္သြားေသာေဆး႐ုံပန္းၿခံ၏မီးေရာင္ဖ်ဖ်ေအာက္၌သာထိုင္၍ ေကာင္းကင္ရွိၾကယ္ေရာင္ပ်ိဳးပ်ိဳးေျပာက္ေျပာက္ကိုသာေမာ့ၾကည့္မိသည္။
" သခင္ေလးေဂ်ာင္ဂု"
ေလသံေအးေအးေခၚသံေၾကာင့္ပခုံးတြန့္သြားၿပီးေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
VOUS LISEZ
လေနှင်ရာ (completed)
Fanfictionမင်းကလေပြေဆို ငါကရွက်လှေငယ်ပါမောင်....ဒါပေမဲ့လှိုင်းနွဲ့နွဲ့ကခပ်သွဲ့သွဲ့လှောင်ရယ်တော့ ကမ်းမဲ့လှေတစ်ဆင်းဖြစ်ခဲ့ပြီပေါ့......... [ ဤfic သည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသပ်သပ်ဖြစ်တဲ့အတွက်မည်သည့်တစ်ဦးတစ်ယောက်( သို့) မသန်စွမ်းသူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကို မှထိခိုက်လိုခြင်းမရှိ...
