Zawgi
_______
ဒုကၡကိုအိုးလိုသယ္၊ ေရလိုဝဋ္ေႂကြးငယ္ေၾကာင့္ ဘဝ၌မထားခဲ့ဖူးသည့္လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္နယ္ သို႔ေရာက္လာခဲ့သည္။
" မင္းဒီမွာေနရမယ္"
တိုက္ခန္းက်ဥ္းတစ္ခု၏တံခါးကိုဖြင့္ေပးရင္းဝွီးခ်ဲအားတံခါးဝမွာရပ္ေပးလိုက္သည္။
" သားတစ္ေယာက္တည္း...ေန...ေနရမွာ..လား"
ဝမ္းနည္းရိပ္သန္းသည့္မ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္ေမာ့ၾကည့္ကာေမးလာေသာကေလးေၾကာင့္ တင္းထားဆဲေဂ်ာင္ဂုမ်က္ႏွာမွာေလ်ာ့ခ်င္ခ်င္။ သို႔ေပမဲ့ ေမာင့္ရင္ခြင္မွာအတိုင္းထက္လြန္ခိုနားခ်င္ေနေသာထိုကေလးအားမမုန္းေသာ္လည္းၾကည္ျဖဴမရပါေခ်။
" ငါတစ္ပတ္တစ္ခါလာခဲ့မယ္။ မင္းအတြက္စားေသာက္ဖို႔နဲ႕တျခားခိုင္းဖို႔လူအငွားလည္းရွာေပးခဲ့မွာ....အဲဒါေၾကာင့္ ျဖစ္နိုင္ရင္တိုက္ခန္းနဲ႕ခပ္ေဝးေဝးကိုမထြက္ပါနဲ႕။"
" ဘာ....ဘာလို႔လဲဟင္"
" ေမးခြန္းေတြအတြက္ငါ့မွာအေျဖမရွိဘူး။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့အထဲဝင္ၾကတာေပါ့။"
ေဆး႐ုံဝတ္ေဘာင္းဘီႏွင့္မည္သူ႕အကၤ်ီမွန္းမသိေသာ ရွပ္အကၤ်ီအကြက္တစ္ထည္တည္းကိုသာဝတ္ထားသည့္ကေလးကိုဝွီးခ်ဲမွတြန္းရင္းတိုက္ခန္းအတြင္းပိုင္းသို႔ေခၚသြားသည္။
တစ္ေယာက္တည္းေနဖို႔ဆို ေဂ်ာင္ဂုသုံးရန္လစဥ္မုန့္ဖိုးေပးသည့္မိခင္ေၾကာင့္ ပိုလွ်ံတာနဲ႕တိုက္ခန္းက်ဥ္းတစ္ခုဝယ္ေပးလိုက္ျခင္းပင္။ ဒီအတိုင္းသာဥေပကၡာျပဳထားလိုက္ပါလွ်င္ ဒီကေလး၁၀ရက္ထက္အသက္ရွင္မွာမဟုတ္။
ထို႔အတြက္ ခ်ဳပ္ႏွောင္ျခင္းမမည္ေသာကယ္ဆယ္ျခင္းကိုျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ အေၾကာင္းမွာမူ ထိုကေလးနဲ႕ေမာင့္အားေကြကြင္းေစ ခ်င္သည့္ဆႏၵမ်ိဳးမရွိ။
အကယ္၍ ေမာင္နဲ႕သာေတြ႕သြားပါလွ်င္အတင္းလိုက္ကပ္မည့္ထိုကေလးေၾကာင့္ ေမာင္ကသူ႕အတိတ္နဲ႕ပတ္သက္တာေတြကိုမွတ္မိသြားနိုင္သည္။ မဟုတ္ေတာင္ အနည္းနဲ႕အမ်ားစူးစမ္းေတာ့မွာႀကိဳေတြးမိ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ မေကာင္းခဲ့တဲ့အတိတ္မွာ ကြၽန္ေတာ္ဆိုတဲ့အရိပ္ဆိုးကိုေမာင့္မွတ္ဉာဏ္ထဲျပန္မေရာက္ေစခ်င္သည္မို႔ ကေလးငယ္အားသိုသိုသိပ္သိပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။
ESTÁS LEYENDO
လေနှင်ရာ (completed)
Fanficမင်းကလေပြေဆို ငါကရွက်လှေငယ်ပါမောင်....ဒါပေမဲ့လှိုင်းနွဲ့နွဲ့ကခပ်သွဲ့သွဲ့လှောင်ရယ်တော့ ကမ်းမဲ့လှေတစ်ဆင်းဖြစ်ခဲ့ပြီပေါ့......... [ ဤfic သည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသပ်သပ်ဖြစ်တဲ့အတွက်မည်သည့်တစ်ဦးတစ်ယောက်( သို့) မသန်စွမ်းသူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကို မှထိခိုက်လိုခြင်းမရှိ...
