လေနှင်ရာ (completed)

( အခန်း၄၁ )

သိုလှောင်ရုံ၏ဟင်းခတ်မှုန့်အိတ်တွေတင်သည့် စတီးစားပွဲရှည်ကြီးပေါ်သို့ပွေ့ချီလာသော ကိုကို့အားတင်ပေးလိုက်သည်။ အလျင်လိုတဲ့စိတ်တွေကြောင့် shirt အင်္ကျီအဖြူလေးကိုစုတ်ဖြဲလိုက်တော့ချယ်ရီခက်လေးတို့နဲ့ အတူမို့မောက်မောက်ရင်အုပ်ဟာအထင်းသားပေါ်လာသည်။

မြန်ဆန်နေသည့်အသက်ရှူသံတွေနဲ့တစ်ထပ်တည်း ကိုကို့ခြေထောက်တွေကြားနေရာယူပြီး ၊ ထိုအသီးခက်ငယ်လေးများကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်ယူလို့ ကိုယ်ပေါ်ရှိနေဆဲ T shirt အင်္ကျီကိုအမြန် မ ချွတ်ပြီးရောက်တတ်ရာရာလွှင့်ပစ်လိုက်သည်။

" အား.....ဟင်းးး....အာ့....ဟာ့..."

"ကျွန်တော့်ကိုနမ်း"

ရင်ခွင်ထဲမှခေါင်းမော့ပြီးမိန့်လိုက်သောအမိန့်ကြောင့်မေးရိုးထင်းထင်းကနေဆွဲယူ၍ မောင့်နှုတ်ခမ်းတွေကိုသိမ်းပိုက်ပစ်လိုက်သည်။ တန်ပြန်လာတဲ့အနမ်းရှရှတွေနှင့်အတူ pant ကိုအတင်းဆွဲချွတ်လာသည်ကြောင့်ခါးကိုမသိမသာလေးကြွပေးလိုက်သည်။ အတွင်းဝတ်ပါမကျန်လှပ်တော့အောင်အဝတ်ကင်းစင်နေပြီဖြစ်တဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်သို့ပွတ်သပ်ကူးလူးနေတဲ့မောင့်လက်တွေကြောင့် မယိုးမယွဖြင့်။

တင်ပါးအောက်ရောက်လာသည့်လက်တွေဟာအားထည့်ဖျစ်ညှစ်လိုက်သောအခါ အင့်ခနဲ ညည်းညူသံထွက်လာသည်။ ပွတ်သပ်တစ်လှည့်၊ဖျစ်ညှစ်တစ်ဖန်အလိုကျချယ်လှယ်ခံနေရတဲ့ ကျစ်လျစ်လုံးဝိုင်းသောတင်တွေက နီရဲကာတကြွကြွဖြစ်နေတော့သည်။

အသက်ရှူကြပ်လာတဲ့အတွက်မောင့်ရင်ဘက်ကိုအသာတွန်းတော့ နှုတ်ခမ်းတွေကိုအလွတ်ပေးကာ နဖူးချင်းတေ့အမောဖြေသည်။

ပြင်းပျနေတဲ့ဆန္ဒတွေကြောင့်မောင်နဲ့ကျွန်တော့်ရဲ့အသက်ရှူသံတွေဟာ သိုလှောင်ခန်းအတွင်းလှိုင်ထပ်နေသည်။

" ပါးစပ်ဟ "

" အွန့်!...အွတ်...."

နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာပွင့်ဟလာသည်နှင့်လျှာအောက်သို့ထိုးထည့်မွှေနှောက်လာတဲ့လက်နှစ်ချောင်းကြောင့်ပျို့တက်လာသည်။ ဝဲတက်လာသည့်မျက်ရည်တွေနဲ့အတူမောင့်ကိုကြည့်လိုက်သည်ရှိသော် ပါးပြင်ကိုနှာတံနစ်ဝင်မတတ်နမ်းရှိုက်ပြီးလက်တွေကိုပြန်ထုတ်သွားသည်။ သို့ပေမဲ့.....