နေ့လယ်ပိုင်းအချိန်ဖြစ်၍ ကိုကို က သူ့ သူငယ်ချင်းကိုလေယာဥ်ဆိပ်မှာနှုတ်ဆက်ဖို့သွားသည်။ တစ်ယောက်တည်းမလွှတ်လိုက်ချင်ပေမဲ့ ကျွန်တော့်၌လည်းကလေးငယ်ကိုကြည့်ပေးရမယ့်ဝတ္တရားရှိနေတော့လိုက်သွားလို့မရပါချေ။
တစ်နေကုန် ကိုကို့အနားတွယ်ကပ်နေပြီးကလေးဘက်ကိုစိတ်မရောက်မိတော့အခုမှာဖြင့် အိမ်အနှံ့ပတ်ရှာနေရလေပြီ။
" ကလေး.......ကလေးရေ...."
အိမ်အနောက်ဘက်မှာလည်းမရှိတာကြောင့် ကျစ်သပ်ရင်း အိမ်အရှေ့ဘက်ကိုပြန်လှည့်လာခဲ့သည်။ သို့သည်အတွက် ခြံထဲမှာမြက်ရိတ်နေသော အိမ်အကူအမျိုးသားထံသွားမေးလိုက်သည်။
" အစ်ကို ဂျိုးဇက် ကိုမြင်မိသေးလား"
" အော် သခင်လေး၊ ဂျိုးဇက်ကခြံဘေးကပန်းသီးပင်အောက်မှာအိပ်နေတယ်။ ကောင်မလေးတွေလည်းအဲဒီမှာစောင့်ပေးနေပါတယ်သခင်လေး။"
" ဟုတ်ပြီဟုတ်ပြီ"
ခြံဘေးကပန်းသီးပင်ဆိုတာနဲ့ချက်ချင်းပင် ခြံအပြင်ကိုထွက်လာလိုက်သည်။ ယင်းပန်းသီးပင်ကဘေးတစ်ခြံကျော်က မြေရောင်းဖို့သီးသန့်လုပ်ထားတဲ့ခြံထဲရှိအပင်ဖြစ်သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်အိမ်ကပျိုးပေးထားတာကြောင့်ကောင်းကောင်းရှင်သန်နေခြင်းဖြစ်သည်။
ကလေးငယ်ဘယ်တုန်းကများခြံအပြင်ထွက်သွားလဲမသိပေမဲ့ အိမ်အကူတွေပါသွားလို့တော်သေးတယ်ပြောရမည်။
ခြံဘေးကမြေဝိုင်းအလွတ်ထံရောက်တော့ အလယ်မှာထီးထီးကြီးရှိနေတဲ့ပန်းသီးပင်အုပ်အုပ်ရဲ့အရိပ်အောက်မှာ ခွေခွေကလေးအိပ်နေသောကလေးရယ်၊ ကလေးငယ်ဘေးကနေဝိုင်းပြီးထိုင်စောင့်ကာစကားဖောင်ဖွဲ့နေကြတဲ့ ၅ယောက်ခန့်ရှိသည့်အိမ်အကူတွေရယ်ကိုတွေ့သည်။
သူတို့ထံလျှောက်သွားတော့ အမြန်ထရပ်ကြပြီးအရိုသေပေးလာ၏။
" သခင်လေး"
" ကလေးဒီကိုရောက်နေတာကြာပြီလား"
" ဟုတ်ကဲ့ မနက်ကတည်းပါ။ အိမ်မှာနေရတာပျင်းတယ်ဆိုလို့ ကျွန်မတို့ဒီဘက်မှာကစားဖို့ခေါ်လာခဲ့တာပါ။"
YOU ARE READING
လေနှင်ရာ (completed)
Fanfictionမင်းကလေပြေဆို ငါကရွက်လှေငယ်ပါမောင်....ဒါပေမဲ့လှိုင်းနွဲ့နွဲ့ကခပ်သွဲ့သွဲ့လှောင်ရယ်တော့ ကမ်းမဲ့လှေတစ်ဆင်းဖြစ်ခဲ့ပြီပေါ့......... [ ဤfic သည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသပ်သပ်ဖြစ်တဲ့အတွက်မည်သည့်တစ်ဦးတစ်ယောက်( သို့) မသန်စွမ်းသူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကို မှထိခိုက်လိုခြင်းမရှိ...
