//𝕆𝕟𝕖-𝕊𝕙𝕠𝕥𝕤//

Nowy świat |\/| Yandere Marinette x Adrien

Ja nwm co ja tu zrobiłam xD

One-shot dla:_AnyA_696

____________________________

Marinette stała i patrzyła się w zielone oczy zszokowanego chłopaka. Zrobiła to. Zajęło jej to tak długo. A ona właśnie to zrobiła.

- J-Ja nie czuje tego samego do Ciebie Marinette... - podrapał się niezręcznie po karku. - Przepraszam, muszę już iść, mam lekcje szermierki...

Fiołkowo-oka stała i patrzyła się na odchodzącą sylwetkę modela. Jak on tak mógł? Ona zna go jak nikt inny, można by rzec lepiej, niż on sam siebie. Nie zwracając na słowa niedaleko stojących przyjaciół wróciła do swojego domu. Nie obierała od nikogo telefonu. Nie rozmawiając z kwami ani nikim innym, zaczęła zrywać zdjęcia ukochanego.

- Marinette... - odezwała się Tikki.

- Zamknij się. Wszyscy się zamknijcie. - odpowiedziała jak nie ona. Bez emocji w głosie.

Wyrzuciła wszystkie zdjęcia do kosza i wyszła na dach. Popatrzyła w stronę wierzy Eiffla. Nie czuła żadnych emocji, czy to właśnie to jest powodem tego, że nie została zaakumizowana?

- Eh... Tikki kropkuj. - powiedziała bez namiętnie i po chwili stała ubrana w stój biedronki

Ruszyła w stronę posiadłości Agreste. Wchodząc przez okno do jego pokoju zobaczyła chłopaka siedzącego na kanapie.

- Biedronka? Co ty tu robisz? Znowu atak akumy!? - zapytał podbiegając do niej.

- Szczęśliwy traf. - wyszeptała a jej oczom ukazał się małe otwierane lustereczko. - Jak zwykle nie daje prostych rozwiązań.

- B-Biedronko? - blondyn odszedł lekko wystraszony od dziewczyny.

Marinette uderzyła go w głowę swoim jojo a ten upadł bezwładnie na podłogę.

Patrzyła na niego, wyglądał tak uroczo. Zwiazany i nieświadomy. Tak romantycznie, oni oboje na wierzy eiffla. Pogłaskała go po policzku, na co on się wybudził.

- Uh? Co ja tu robię? Biedronko? - dopytywał Adrien - Nie... Ty nie możesz być Biedronką! Pewnie jesteś zaakumizowaną osobą!

- Cicho... To ja. - przejechała kciukiem po jego ustach. - Tikki chowaj kropki - zrobiła coś czego miała nigdy, pod żadnym pozorem nie robić.

- Co ty... - niezdąrzył doliczyć - Marinette!?

- Adrien nawet nie wiesz jak to boli. Nie chcesz mnie. Ale spokojnie, zaraz przestanie. - mówiąc to w jej ręku ukazał się specjalny nóż do krojenia chleba.(xD)

- Marinette. Proszę Cię opanuj się. - starał się przemówić jej do rozsądku, ale nie widząc innego wyjścia... - Black, wysuwaj pazury! Kotaklizm!

- Co? - zapytała zdziwona - Nie, to teraz nie ma znaczenia. - po tych słowach zaatakowała go.

Walka była zacięta.Adrien przez cały czas starał się przemówić jej do rozumu ale zachowywała się, jak by była opętana... Co jeśli jest zaakumizowana? Nie. To nie możliwe. Pierścionek chłopaka wydał znajomy dźwięk a ten od razu znikł nastolatce z oczu. Po powrocie na „arenę" wiedział co musi zrobić.

- Marinette... Ja nic do Ciebie nie czułem, ponieważ przez ten cały czas kochałem biedronkę! Przecież wiesz... Oznacza to, że kochałem i Ciebie. - mówił to szarpiąc się swoją laską z jej oplecionym wokół jojo.

Dziewczyna zaśmiała się a on odpalił kotaklizm. Biegł w jej stronę z furią w oczach. Czemu to wszystko tak się potoczyło? Chciał tylko być szczęśliwy, gdzie inni bohaterowie kiedy są potrzebni? Dziewczyna wielką rękawica bokserską odbiła jego rękę, którą trafiła go w klatkę piersiową. Chłopak osunął się na ziemię, po chwili mdlejąc...

||SKIP TIME||

„Dziś rano znaleziono sławnego modela, syna samego Gabirela Agresta, martwego. Ciało nastolatka było mocno poturbowane. Mówi się, że dokonał tego jeden z jego psychopatycznych fanów. Adrien Agreste..."

Podsłuchała siedząc na schodach. Na wiadomości dochodzące z salonu w którym siedzieli jej rodzice, lekko się uśmiechnęła. Poszła do swojego pokoju i założyła dobrze znany jej sygnet.

- Martinette... Nie rób tego - odezwała się Tikki...

- Macie być wszyscy cicho. W końcu stworzę świat taki jaki powinien być. Bez władcy ciem, bez amnezji mistrza fu oraz bez złamanego serca... - odpowiedziała bardziej sama do siebie. Przemieniła się w biedronkę a następnie wypowiedziała formułkę - Tikki, Black połączcie się!

______________________________

Krejzolka, ciekawe co było dalej

Kolejne zamienia już w drodze ale trochę psycha przedłuża czas twórczy.