Benim Minik Kelebeğim

BÖLÜM 7:BÜCÜR PRENSES

"Her şey hazır mı?"

"Evet hazır."

"Macera başlasın o zaman."

Bilal ile dosyalara bakmaya başladığımızda aslında yurttan kaçma gibi bir planımız yoktu ama işler sonra karıştı.

5 SAAT ÖNCE

"Tamam.Savaş başlasın bakalım."

Aradan yarım saat sonra bir durum değerlendirmesi yaptık ve 25 Mart 2020 den bu zamana kadar tam 5 tane dava gerçekleşmiş.Anne ve babamın büroları pek bilinmedik bir büro olduğu için az davaları oluyor.

"Peki tamam.5 tane davanın 3'ü cinayet ile ilgili ve katillerin hepsi de hapiste yani onların anne ve babamızı öldürme ihtimalleri yok.O yüzden o 2 davayı eliyoruz.Kalan 2 davamız var.Bir tanesi miras,bir tanesi de boşanma davası.Şimdi boşanma davasının sonucunda iki tarafta mutlu.Bu yüzden bu davayı da elediğimize kalan tek dava miras davası."

Peki şimdi ne yapacaktık ?

"Aklından ne yapacağız demeni duyuyorum Rana.Yapacağımız şey bu davadaki kişileri belirlemek ve onları küçük bir sorguya çekmek.Yani bunun için.."

"Yurttan çıkmamız lazım.Tamam o kısmı anladım da onların adreslerini nasıl öğreneceğiz ?"

"O işi bana bırak.Tamam o zaman bu akşam bu yurttan kaçıyoruz.Ama sonra geri dönmek zorunda kalacağız çünkü başka kalacak yerimiz yok."

"Haklısın.O zaman bu gece operasyon başlıyor.Sen odana git eşyalarını hazırla.Bu gece gerçekten zor olacak.Ben hazır olunca seni ararım."

"Tamam görüşürüz."

Odamdan çıktıktan sonra bütün dosyaları topladım ve dolabımın bir kısmına sıkıştırdım.Bir sırt çantası aldım ve içine ihtiyacım olan şeyleri koydum.Geç saatte yurttan çıkacağımız için daha zamanımız vardı.Yurttakilerin dikkatini çekmemek için yemekhaneye gitmeye karar verdim.Bilal'i de gelmesi için aradım ama açmadı.Birkaç kere aramama rağmen açmıyordu.Endişelmeye başlamıştım.Ya o çocuklar tekrar ona bir şey yaptıysa?

Odamdan çıkıp kapımı kilitledim ve etrafı aramaya başladım.Ne yemekhanedeydi ne bahçede ne de o parkta.En sonunda odama gelmeye karar verdim.Belkide uyuyordu.Odama gidip aramasını bekleyecektim.En sonunda bir yere gözüm takıldı.Bu yurtta ilk defa gördüğüm bir yerdi burası.Etrafıma baktım.Kimse yoktu.O odaya doğru gitmeye başladım.Odanın kapısının önünde kiler yazıyordu.Tam kapısını açarken bir bağırma sesi duydum.Bu Bilal'in bağırma sesine çok benziyordu.Hemen kapıyı açtım ve oradaki herkes bir anda bana bakmaya başladı.

"Aaa iyi insan lafının üstüne gelirmiş bak.Gel buraya küçük prenses."

"Hey ne yapıyorsun bırak kolumu ! Sana bırak dedim!"

2 kişi kollarımdan tutup beni o kızın yanına sürüklüyordu.O gün parkta yakamı tutan kızdı o.Kızın yanında bir erkek vardı.Ve karşılarında da Bilal.Onunda iki kolunda tutmuşlardı.

"Mete sana onu bırak dedim! Bak gerçekten fena yaparım.Kızı bırak istersen sabaha kadar döv beni."

Kollarımdan sürükleyerek kızın karşısına aldılar.

"Evet yeni kölemiz bu olacak galiba.Selam canım ben Aleyna.Bundan sonra benim kölem olacaksın anlaştık mı?"

Bir anda yanaklarımı tutup sallamaya başladı.

"Dur yapma acıyor!"

En sonunda yanaklarımı bıraktı ama bir saniye sonra yüzüme bir tokat attı.Tokadı atınca büyük bir şekilde çığlık attım ama çığlığımın yarısında ağzımı kapattı.Ve sonra konuşmaya başladı.