Gözlerimi açtım.Odamda yatakta yatıyordum,etraf karanlıktı.Ayağa kalkmaya çalıştım fakat kalkamadım.Göbeğimdeki sancı buna izin vermiyordu.İlk başta ne olduğunu anlamamıştım ama o ağrıyı hissedince her şeyi hatırladım.O adam beni yaraladıktan sonra kaçmıştı ve bende acı ile yere yıkılmıştım.Ondan sonra ne oldu neler yaşandı hiçbir şey hatırlamıyordum.Telefonumu elime aldıktan sonra Bilal'i aramaya başladım.
"Rana uyanmışsın!",aradığım anda sevinç çığlıkları ile bağırmaya başladı.
"Tamam,tamam sakin ol."
"Çok ağrın var mı?",kendimi bir kere daha test ettikten sonra hala ağrım olduğunu tespit ettim.Adam zaten çok hızlı bir şekilde geçirmişti çakıyı karnıma.Aslında küçük bir çakı olduğu için bu kadar kötü olmamam gerekirdi ama adamın hızı bütün gücümü yitirmişti.
"Evet,adamın eli sağolsun baya ağırmış."
"Müsaitsen odana gelebilir miyim?"
"Tabii gel."
Telefonları kapattıktan sonra onu beklemeye başladım.Bayılmadan önce tek hatırladığım Bilal'in beni sarstığıydı.Ve de bağırması.
Aradan birkaç dakika sonra odamın kapısı çaldı.
"Gelebilirsin."
Kapıyı çalan Bilal'di ve odaya girerken ışıklar kapalı olduğu için ilk yaptığı şey ışıkları açmaktı.Gülümseyerek yanıma geldi ve yanı başımdaki koltuğa oturdu.
"Beni buraya nasıl getirdiniz?"
"Sen bayıldıktan sonra yere yığıldın ve ilk başta hastaneyi aramayı düşündük ama sonra fark ettik ki böyle yaparsak işin içine Işıl hanımda karışıcak o yüzden vazgeçtik.Seni buraya ben getirdim.Yaranın da sarılma işlemini Esra yaptı.Sonra da herkes odalarına dağıldı."
"Peki."
Telefonumu elime aldım ve rehbere girdim.Esra'yı da buraya çağıracaktım.Telefonumun ana ekranında doğum günü fotoğrafım vardı.Annem,babam ve ben vardım fotoğrafta.Doğum günü pastasının önünde üçümüz mum üflemeye çalışıyorduk.Aslında orada tek hayalimiz birlikte güzel bir hayat geçirmemizdi ama o dilek gerçekleşmemiştii.Fotoğraf tam 1 yıl önce çekilmiş bir fotoğraftı.
"Fotoğraf ne kadar güzelmiş."
"Evet.O gün hayatımın en mutlu günlerinden bir tanesiydi.20 Haziran...Doğum günüm o gündü."
"20 Haziran mı? Rana o zaman bugün senin doğum günündü."
"Aaa evet haklısın." gülerek,"Bugün de gerçekten harika bir gün geçirdim ya.Geçen seneki Rana'nın 1 yıl sonra böyle olacağını bilseydi nasıl olurdu acaba?"
"Bilmiyorum Rana,bilmiyorum.Neyse sen dinlen biraz ben gideyim olur mu?"
"Peki sen bilirsin."
Ayağa kalktı ve odadan çıktı.O odadan sonra o kadar çok ağladım ki gözlerim morarmıştı.Doğum günüm olmasını o günün gecesi öğreniyordum,onun gündüzü kötü şeyler yaşadım.Daha ne yaşayabilirdim ki?
...
Bilal'in anlatımı ile
Faruk oflayarak, "Olum bu saatte neden konuşmak istedin ki?"
"Bugün Rana'nın doğum günüymüş ama biz kutlama yapamadık.Ne dersiniz? Yarın bir şeyler yapsak mı?"
"Olur."
"Esra sen ne dersin.Aslında seninle konuşmamamız lazım ama Rana'nın mutlu olması için sana bir şans daha veriyoruz."
"Size söz veriyorum,bir daha sizden gizli bir şey yapmayacağım."
"Peki hadi ne yapacağımızı konuşalım."
"Peki tamam."
Biz konuşmaya devam ederken kafamda kötü bir sezi vardı,sanki kötü bir şey olacaktı.O seziyi kafamdan attım ve planı hazırlamaya başladık.
...
Yazarın anlatımı ile
Aslında Bilal haklıydı,gerçektende kötü bir şey olacaktı.Ama ona değil.Bilal ve arkadaşları ne yapacaklarını konuşurken onların arkasında dinleyen bir kişi daha vardı aslında.Aleyna'nın arkadaşı Cemre de onları dinliyordu aslında.Ve onları dinlerkende aklından çok kötü şeyler geçiyordu.
Cemre,Bilal ve arkadaşlarını dinledikten sonra hemen Aleyna ve diğer kızların yanına gitti ve ne duyduysa onlara anlattı.
Rana'nın anlatımı ile
Sabaha biraz karnımdaki sancı ve o sancıyı gideren güzel hava ile uyandım.Yatağımda yavaşça ayağa kalktım ve güzel bir şekilde esneyerek ayağa kalktım.Hava o kadar güzeldiki,piknik için tam günüydü ama bizim için değildi.Dün yaşananlar yüzünden ne enerjimiz kalmıştı ne de sevincimiz.Doğum günümde resmen gülüp de ağlamak yerine acıdan ağlamıştım.Hayat bu,neyin ne olacağı bilinmez sonuçta.
Saat daha çok erkendi bu yüzden elime kitabımı aldım ve yatağıma tekrar geçip okumaya başladım.
...
Yazarın anlatımı ile
O gün Cemre arkadaşlarına her şeyi anlatmıştı ve Aleyna'nın aklına ise çok büyük bir plan gelmişti.En hassas noktalarından vuracaklardı.Bilal.
En küçük şeyde bile kabullenen Bilal'i kullanacaklardı.Aleyna gizli bir şekilde Bilal'in odasının önüne geldi kapıyı tıkladı.
"Kim o ? Rana sen misin?"
"Evet Bilal benim."
Bilal'in kapı çaldığındığı andaki gülüşünden eser kalmamıştı artık.Kapıyı açtı ve karşısında belkide en nefret ettiği kişiyi gördü.
"Ne var Aleyna?"
"Aaa hemen endişeye kapılma Bilal.Dün Rana'nın doğum günüymüş,sizde bugün kutlayacakmışsınız da bende bir yardım da bulunmak istemiştim.
"Yardıma ihtiyacımız yok bizim." Bilal hızlı bir şekilde kapıyı yüzüne kapatacaktı ama Aleyna ani refleksi ile kapının kapanmasını önledi.
"Olur mu öyle Bilalciğim.Hem bak eğer istemezsen daha da çok istemediğin şey ile karşılaşırsın unutma bunu.Zaten beni tanıyan birisisin."
"Ne yapacaksınız peki ? Bakın eğer aklınızdan saçma bir şey geçiyorsa gerçekten acımam bu sefer."
"Pasta alacağız.Sence iyi mi?"
Bilal eğer kabul etmezse daha da kötü şeylerin olacağını duyduğunda aklına kötü kötü senaryolar geldi.Bu yüzden kabul etmek zorunda kaldı.
...
Aleyna,Bilal'in odasından uzaklaştıktan sonra arkadaşlarının yanına geldi ve birkaç kişi ile pastayı aldılar.Akıllarında tek bir fikir vardı.O pastayı bir doğum günü pastası değilde,belkide ölüm pastası yapmaktı.Pastanın içine şırınga ile zehiri yerleştirdikten sonra her şeye hazılardı.
"Parti başlasın o zaman." dedi Aleyna ve partiye hazırlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim Minik Kelebeğim
Adventuresadece ikimizdik,o gün rüyalarımızda sadece ikimiz olduğu gibi
