Benim Minik Kelebeğim

BÖLÜM 20:GEÇMİŞ

Doktora olan kuşkum ile Bilal ve ben bahçeye doğru gitmeye başladık.Emindim ki,o doktor bizi bir yerden tanıyordu ve gerçekten kötü amaçları vardı.

"Rana daldın iyi misin?"

"Evet iyiyim,sadece aklım biraz doktorda kaldı."

"Biliyor musun? O adamın siması bana çok tanıdık geldi.Beynimi biraz yorarsam hatırlayabilirim onun kim olduğunu."

Ona doğru döndüm ela gözlerine bakmaya başladım.Güneş yüzüne doğru geldiği için gözlerinin rengi daha açık gözüküyordu.

"Lütfen hemen hatırla tamam mı? Kafamda soru işaretler kalmasını istemiyorum."

"Peki,sen merak etme."

Bahçede biraz yürüyüp hava aldıktan sonra odaya döndük.

Yemeklerimiz odaya girdiğimizde karşımızdaydı ve hemen yemeklerimizi yemeye başladık.

Aklımda tek şey vardı.Oda her şeyden uzaklaşmak.Kendimize yepyeni bir hayat kurmak.Bilal'e para işi ve ulaşım işini kafasına takmamasını söylemiştim çünkü o gün aklımda kalan şeyler vardı...

Bir sene önce

Odamda dersimi çalışıyordum.Annem ve babam işlerini daha bitirmemişlerdi.Günlerim aslında hep böyle geçiyordu.Evet gel,yemek ye,dersini yap,dinlen ve yat.Ailem ile nadiren birlikte olurduk.Onlar işine,ben ise derslerime bakardım.

Biraz daldığımı fark ettikten sonra dersime devam ettim.O sırada kapım çaldı.

"Girebilirsiniz."

Kapı açıldığında hem annem hemde babamı karşımda görmüştüm.

"Hadi kapat bakalım kitabını.Dışarıda yemek yiyeceğiz kızım."

Mutlu olmuştum çünkü çok nadiren gerçekleşen bir şeydi bu.Gülümseyerek,

"Peki,ben hazırlanıp geliyorum."

"Tamam hayatım."

Odamdan çıktılar ve kapımı kapattılar.Kitaplarımı çantama yerleştirdikten sonra üstüme rahat kıyafetlerimi giydim ve salona doğru gittim.

Koltukta oturup beni bekliyorlardı.

Beni fark ettiler ve ayağa kalktılar.O sırada babam,

"Hadi çıkalım o zaman.Nereye gitmek istiyorsunuz bakalım?"

Anneme bakıp gülümsedim ve,

"Bence hepimiz nereye gideceğimizi tahmin ediyoruzdur."

Birlikte gülüştükten sonra kapıyı kilitledik ve arabamıza doğru yürümeye başladık.Yola göz attım ve karşı yolda onu gördüm.Esra'yı.Kulaklığını takmış tek başına yolda ilerliyordu.Hep sessizdi.Her zaman sessizliğini korurdu.

Esra'ya bakmayı bıraktım ve arabaya bindim.Yirmi dakikalık bir süre sonra gelmemiz gereken yere ulaşmıştık.Küçüklüğümden bu yana ne zaman akşam yemeğine çıksak bu lokantaya geliyorduk.Nedenini bizde bilmiyorduk.İlk dışarıda yemek denediğimiz yer burasıydı ve hep öyle bir şekilde devam etti.Yeni yerleri denemek istemiyorduk çünkü ne sonuç ile karşılaşacağımızı bilmiyorduk.Ama bu lokantaya güvenimiz sonsuzdu ve hep öyle devam edecekti.

Oranın sahibi bizi tanıdığı için gördüğü anda selam verdi ve bize hemen bir yer ayırttı.Sandalyelerimize oturduktan sonra babam konuşmaya başladı,

"Evet Ranacığım.Sana bir şeyler demek istiyoruz.Bu  yaşanacak mı bilmiyoruz ama genede önlemimizi almak istedik."

"Ne önlemi?"

"Kızım,olurda bir gün bize Allah korusun bir şey olursa sen tek kalacaksın.Ve zor duruma düşebilirsin.Bizde annen ile şunu düşündük.

Sana özel bir banka hesabı açtırdık.Ve her ay maaşımızın üçte birini bu hesaba yatıracağız.Olurda birgün bir şey olursa,o hesaptaki paraları kullanabilirsin kızım."

"Tamam her şeyi anladım baba ama,neden böyle bir konu yokken bu konuyu açtınız? Onu anlamadım.Bir şey mi saklıyorsunuz benden?"

"Tabiki hayır.Sadece önlem almak istiyoruz kızım.Anlayabiliyor musun? Senin güvenliğin bizim için en önemli şey."

"Peki.Bu hesabın herhangi bir şifresi var mı ? Eğer varsa aklımda not edeyim bari."

"Tabii var. 20032000 şifren.Tamam mı hayatım?"

"Peki."

Bizim konuşmalarımız bitene kadar yemeklerimiz gelmişti.Babamın dediklerinden sonra biraz da olsa modum düşmüştü ama ondan sonra babamın ve annemin güzel sohbeti ile unutturmuştu bile.Onlarla konuşmayı,sohbet etmeyi o kadar özlemiştim ki.Bütün problemlerim bir anda bitivermişti sanki...

1 yıl sonra

Evet o hesaptaki parayı kullanacaktım.Tek çarem oydu çünkü.Ailem önceden bir şeyler planlamış olmalı ki o gün bana bunları söylemişlerdi.Aslında bende sakladıkları çok şey vardı ama ben tam olarak öğrenmemiştim.

"Rana istersen Işıl ablayı arayalım  ve fikrimizi belirtelim." demişti Bilal ben tam bunları düşünürken.

"Bence de.Artık her şeye son verme zamanı geldi..."