Benim Minik Kelebeğim

BÖLÜM 33:BENİM MİNİK KELEBEĞİM

Güneş ışığının salona yansıması ile kamaşan gözlerimi araladım.Nerede uyuyakaldığıma baktım ve oturur bir şekilde kalktım.Gözlerimi ovaladım ve etrafa baktım.

Üstüme battaniye serilmişti.

Karşımda hala mışıl mışıl uyuyan Bilal'e baktım.Bir ara uyanıp üstümü örtmüş olmalıydı.

"Neden bu kadar tatlısın Bilal." dedim ve o sırada yattığı yönü yavaşça değiştirdi.

Duymadığını düşünerek ayağa kalktım ve yavaş adımlarla mutfağa doğru geçtim.Dolabı açtığımda kısa süreliğine bir şok geçirdim.Dolapta olmayan şey yoktu.Önceden bütün malzemeler doldurulmuştu.

İçimden Emir abiye teşekkürler ediyordum.

2 tane yumurta çıkardım ve birkaç dolabı karıştırarak tavayı aradım.

Tavayı buldum ve ocağa koyarak ocağın altını açtım.2 yumurtayı koydum ve başka ne yiyebiliriz diye dolaba göz atmaya devam ettim.

Arkamdan yavaş yavaş gelen ayak sesleri duydum ve arkamı döndüm.Paytak paytak yürüyerek ve gözünü ovarak mutfağa doğru geliyordu.

Dalgalı saçları tamamen kıvırcık duruyordu.Ve bu onu çok tatlı gösteriyordu.Gülümseyerek,"Günaydın uykucu beyefendi." dedim.

Elini gözünden çekti ve gülümseyerek bana baktı.

"Günaydın.Ben bir yüzümü yıkayayım geliyorum."

"Tamamdır."

Mutfaktan uzaklaştı ve tekrar dolaba doğru döndüm.Portakal suyu aldım ve tezgahın üstüne koydum.Birkaç şey daha aldıktan sonra dolabı kapattım.

Ocağa baktığımda yumurta pişmişti.Ocağın altını söndürdüm ve tavayı ocaktan çıkardım.Bardaklara portakal sularını doldurdum ve Bilal'in gelmesini bekledim.

"Yumurta en sevdiğim." diyerek yanıma gelmeye başlamıştı.Karşımdaki sandalyeye oturdu ve yumurtayı yemeye başladık.

"Başka bir şey istersen yapayım hemen."

"Yok canım gerek yok."

Kalbim hızlıca atmaya başlamıştı.Normalde böyle şeyler hissetmezdim ama bu sıralar hep böyle oluyordu.

Elimi kalbime koydum ve derin bir nefes aldım.

"İyi misin Rana?"

"Ha?Evet evet sorun yok."

Bir şeyler anlamış gibi yüzünde büyük bir tebessüm oluşmuştu.

Elimi çektim ve yemeğimi yemeye devam ettim.

Portakal suyunu elime aldım ve içmeye başladım o sırada,

"Demek ben uyurken tatlı gözüküyorum ha?"

dediği anda ağzımdaki portakal suyunu hızlıca püskürttüm.

Bilal hızla ayağa kalktı ve peçete çıkardı.

"Rana bugün sen iyi misin?"

"E-evet sorun yok."

Dişleriyle gülümsemeye başlamıştı.

"Öyle olsun bakalım."

Ela gözlerine bakmaya başlamıştım.Karanlıkta olsak bile gözlerinin ışıltısı anlaşılırdı.Başımı iki yana salladım ve kendime gelmeye çalıştım.

Ayağa kalktım ve peçete ile yerleri ve masayı silmeye başladım.

Bilal ise sadece gülerek bana bakıyordu.

Sinirlenmiş bir şekilde ona baktım.

"Bilal ne gülüyorsun sen?"

Sesini düzeltti ve gülüşünü sildi.

Masayı birlikte topladık ve ikimizde odalarımıza geçtik.

Kendimi yatağa attım ve sinirden saçlarımı dağıtmaya başladım.

"Allahım ne yapıyorum ben?"

Odada biraz zaman geçirdikten sonra aklıma bir şey geldi.Bizim okulumuz nasıl olacaktı?

Emir abiyi aradım ve bunu sordum.

O ise bana istersek okula gidebileceğimi sordu ama gitmesek bile bütün ihtiyaçlarımız karşılanacaktı.

Benim ise aklıma bir şey gelmişti.Bunu Bilal'e sormam gerekti.Fakat ondan önce biraz hava almak istemiştim.Balkona doğru gitmeden önce kendime sıcak bir kahve aldım ve balkona doğru ilerledim.

Balkonda biraz durduktan sonra hava soğumaya başlamıştı.Kollarımı ufalamaya başlamıştım.Arkamdan üstüme bir hırka konulmuştu.

Gene aynısı oluyordu kalbimde.Hızla hırkayı aldım ve giydim.

Elleri havada bir şekilde beni izliyordu.Bir sandalye çıkarttı ve yanıma oturdu.Birlikte manzarayı izlemeye başladık.

"Artık hayatım böyle geçecek demek ki."

"Aynen öyle."

"Eğer böyle geçecekse ömrümün sonuna kadar durabilirim."

Gülümsedim ve tekrar manzaraya döndüm.

"Okul konusunu Emir abiye sordum."

Kaşlarını çatarak bana baktı."

"Ne dedi peki?"

"İstersek okula gitmeyebilirmişiz.Zaten bütün ihtiyaçlarımız karşılanacakmış."

"Ne yapmayı düşünüyorsun peki? Sen nasıl istersen öyle yapalım."

"Yazar olalım Bilal.Birlikte kitaplar yazalım."

Şaşkınlıkla bana bakmaya başladı.

"Cidden mi?"

"Evet ben gayet ciddiyim.Kitap yazalım.Oradan belki büyürüz ve ileride büyük kazançlar sağlayabiliriz.Ne düşünüyorsun? Benimle misin,yoksa değil misin?"

"Rana yazar olmak benim küçüklüğümden beri hayalim!Kesinlikle kabul ediyorum."

Sesli bir şekilde güldüm.

"O zaman ilk kitabımıza zaman kaybetmeden başlasak mı?"

"Kesinlikle.Peki,adı ne olacak bu kitabın?"

Gülümseyerek ona baktım.

"Benim minik kelebeğim."