Bilal gideli çok olmadan bende kendi odama geçip biraz telefonumla vakit geçirdim kafamı dağıtmam lazımdı çünkü boş olduğum her dakika anne ve babamı düşünüyorum ve buda dikkatimi fazlasıyla dağıtıyor.
Bir süre telefona baktıktan sonra telefonum çalmaya başladı.Arayan kişi Semra Ablaydı.Bu yurda geldiğimden beri ilk defa aramıştı beni.
"Alo.Efendim Semra Abla."
"Nasılsın Rana yavrum zamanın nasıl geçiyor?"
"İyi diyelim iyi olsun."
"iyi canım benim.Ben seni şey için aramıştım burda annen ve babanın eşyaları kaldı istersen yurttan izin al buradaki eşyalarını al kızım ben burdan seni alması için gönderirim merak etme"
Cevap veremedim.Onların öldüklerini düşünmeyi bırakırken eşyalarını almam gerçekten benim için zor olacaktı gerçekten ama almam gerek belki de o dosyalarda elimize geçecek bilgiler vardır.
"Tamam Semra Abla ben izin aldıktan sonra ararım seni.
"Tamam kızım benim görüşürüz kendine iyi bak."
Tam telefonu kapatırken aklıma bir şey geldi.
"Semra abla yanımda bir arkadaşımı da getirebilir miyim?"
"Tamam da kimi getireceksin kızım tanıdığımız bir kişi mi?"
"Babam ve annemin bürosunda çalışan bir çiftin oğlu daha detayını veremem üzgünüm."
"Tamam kızım benim için sorun değil sen beni ararsın görüşürüz."
"Hoşçakal."
Şimdi ilk işim Bilal'i bulmak ona gelip gelmeyeceğini sormak.
Yurdun içini dolaştığımda hiçbir yerde yoktu.Belki de hava almaya çıkmıştır diye dışarı çıktım yurdumuzun arka kısmında bir park var bir tek orası kalmıştı bakmadığım.
Parkın yanına yaklaşırken bir şey fark etmiştim.Evet Bilal oradaydı ama yanında birkaç kişi daha vardı.Sanırım bizden büyüklerdi.
Tamam yanlarına gitmeye başladım ki durmak zorunda kaldım ve hemen bir çalılığın arkasına saklandım.Çocuklardan bir tanesi Bilal'e yumruk atmış ve Bilal anında yere düşmüştü ve bir anda Bilal'i dövmeye başladılar bende dayanamadım ve yanlarına koşmaya başladım çünkü daha da hızlı vurmaya başlamışlardı.
"Ne yaptığınızı zannediyorsunuz siz?" diye bağırdım.Benim sesimi duyduktan sonra vurmayı bırakmışlardı.
"Sana ne oluyor be." dedi içlerinden birisi.
"Bırakın şu çocuğu yoksa olay çıkartırım."
hepsi birden gülmeye başladılar.O sırada Bilal yerde acıyla yatıyordu ve burnu kanıyordu.Tam onun yanına gitmeye başladım ve bir anda arkamdan birisi yakamı tuttu.
"Sen bu işe karışma küçük hanım."
Arkama baktığımda bir kız tutmuştu beni,
"Tamam bırakın çocuğu." dedi Bilal'i döven çocuklara.
Bilal ayağı kalktı ve yanıma doğru gelmeye başladı.
"Gel Rana gidelim."
Birlikte parktan çıktık.Biraz ilerledikten sonra arkamızdan gülmeye başladıklarını duymaya başladım.
"Kimdi onlar ?"
"Boşver."
"Ne demek boşvereyim şuna bak burnun kanıyor neden böyle bir şey yaptılar?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim Minik Kelebeğim
Adventuresadece ikimizdik,o gün rüyalarımızda sadece ikimiz olduğu gibi
