Benim Minik Kelebeğim

BÖLÜM 35:BİTMEYEN SON (1. kitabın finali)

Şok olmuş bir şekilde karşımda eğilmiş ve elinde yüzükle olan çocuğa bakıyordum.

Ağzımdan kelimeler çıkmıyordu.Sanki o sırada konuşmayı unutmuştum.Ellerim,ayaklarım,kalbim.Bitmeyen titremeler sarmıştı tüm vücudumu.

Etrafımdaki ışıklar gözümü kamaştırıyor,neredeyse bayılmama sebep oluyordu.

Yutkundum ve ayrıntılı bir şekilde ona bakmaya başladım.

Bana bakıp cevabımı bekliyordu.

Benim ise cevabım belliydi.

...

2 sene önce

Ellerimi çıtlattım ve serinin ilk kitabının son cümlesini tekrar tekrar okudum.

"Son hiçbir zaman olmazdı.Sadece biz öyle olduğunu görüyorduk."

Başıyla onayladı ve büyük bir alkış kopardı.

"Tebrik ediyorum ikimizide."

"Kutlama falan mı yapsak ya?"

"Kutlama değil de,senden bir şey isteyeceğim."

Kaşlarımı çatarak,

"Söyle bakalım." dedim.

"Sana tam iki sene sonra bugün bu saatlerde bir şey teklif edersem,kabul edeceğine söz verir misin?"

"Ne gibi bir söz bu?"

"O da sürpriz kalsın ama."

"Peki.Bundan tam 2 sene sonra bugün bu saatlerde teklif edeceğin şeyi kabul edeceğim.Sözüm söz."

Düz bir şekilde bakan yüzü mutluluktan ağlayacaktı neredeyse.

"Neden sevindin birden?"

"İki sene sonra görürsün neden bu kadar sevindiğimi."

...

O gün söyledikleri gelmişti aklıma.Evet,o gün bugündü.

20 Mart akşam saatleri.İki sene önce söylediği şeyi tam olarak gerçekleştiriyordu bugün.Tam saatinde,zamanında,sırasında.

Uzun bir süre beklemiş olmalıyım ki tüm mutluluğu sönmüş ve yüzüğü aşağı indirmişti.

"Sözünü tutmadın." demişti üzgün bir şekilde bana bakarak ve söyleyerek.

Gülümsedim ve yanına yaklaştım.Kulağına yaklaştım ve fısıldayarak şunları söyledim.

"2 sene önce bugün bu saatlerde söylediğim şeyleri tekrarlıyorum şimdi." elime mikrofonu aldım. "sözüm söz ki her ne teklif edeceksen 2 sene sonra bugün,sözüm sözdü sana Bilal Aydın.Evet,sözüm söz.Evet,seni seviyorum ve evet seninle evlenirim."

Son kelimemi söylediğim anda salonda koca bir alkış kopmuştu.Kahkahalar atıp gülüyorduk,sıkıca sarılıyordu bana.

Neredeyse ağlayacak olan sesi şunları söylemişti bana,

"Belkide ilk ve tek dileğimi gerçekleştiriyorsun Rana.Teşekkür ederim.Her şey için teşekkür ederim.Hayatıma girdiğin ve beni hayata döndürdüğün için teşekkür ederim."

Gözlerim dolmuştu.Tek gözyaşım yanağımdan süzülüyordu.Hayır,üzüntünün değil,sevincin gözyaşlarıydı bunlar.

Kollarından ayrıldım ve ona baktım.

"En çok ben teşekkür ederim ki,güne gün demeden yanımda olduğun için.Ve artık tamamen yanımdasın.Hiçbir zaman gitmeyecek bir şekilde."

...