Benim Minik Kelebeğim

BÖLÜM 27:HOŞÇAKAL

"Faruk!"

Araba hızlıca Faruk'a gelmişti.Faruk arabanın ön kısmında hızlıca yuvarlanmış ve yere sert bir şekilde düşmüştü.Rana ve Bilal koşarak ve Faruk'a yüksek sesle bağırarak onun yanına gelmişlerdi.Yerde hareketsiz bir halde yatıyordu Faruk.

Bilal hemen Faruk'u sarsmaya başladı.

"Faruk.Faruk uyan uyan lütfen uyan!"

Yüzü kan içindeydi hiçbir şekilde ses çıkmıyordu.Bilal ona bağırmaya devam ediyor,Rana ise perişan halde ambulans çağırıyordu.

"Faruk uyan yalvarırım uyan.Ben sensiz naparım Faruk lütfen lütfen!"

Bilal hıçkırarak ağlamaya başlamıştı. Başını ona doğru eğdi ve hıçkırarak ağlamaya devam etti.

"Sen benim ilk arkadaşımdın Faruk.Senin gitmene izin veremem lütfen uyan yalnız bırakma beni lütfen lütfen."

O sırada Bilal Faruk'un önünde ağlarken Faruk gözlerini yavaşça açmaya başlamıştı.

"Faruk,Faruk gözlerini açıyor Faruk iyi misin lütfen konuş iyi misin?"

"B-bilal."

"Nolur dayan Faruk ambulans gelicek şimdi lütfen birkaç dakika daha dayan lütfen lütfen."

Faruk tam konuşmaya başlayacaktı ki ağzını açtığı anda kan kusmaya başladı.Kan hiçbir şekilde bitmiyordu.

Faruk'un nefes alış verişleri daha da artmıştı.

"K-kendinize iyi bakın o-olur mu Bilal? B-benim i-için ü-üzümeyin s-sakın."

"Faruk saçmalama sen gitmiyorsun buradasın saçma sapan şeyler söyleme!"

Öksürmeye devam etti Faruk.

"Seninle ilk tanıştığımız zamanı hatırlıyor musun Bilal?"

"H-hatırlamaz olur muyum Faruk tabiki hatırlıyorum 20 Şubat.Evet 20 Şubat.Nasıl tanışmıştık ? Ha hatırladım oyun oynuyorduk evet.Neden sordun ki sen bunu?"

"O zamanı hiçbir zaman unutma tamam mı?"

İkisininde gözünden yaşlar akıyordu.

"Faruk ne diyorsun sen ya sen gitmiyorsun hiçbir yere buradasın hep sakın aklından kötü şeyler geçirme Faruk."

"Her şey için teşekkür ederim Bilal.Umarım senin hayatına girince birazcık da olsa mutlu etmişimdir seni.Hoşçakal.Unutma hiçbir zaman beni tamam mı? Teşekkü-..."

"Faruk? Faruk! Hayır hayır hayır lütfen ölme lütfen lütfen Faruk gitme nolur gitme.En yakın arkadaşımın ölmesine dayanamam ben lütfen.."

Son kez kapatmıştı Faruk o gün gözlerini.Bu yalan dünyanın uzaklarına gitmişti.Arkadaşlarını bir başına bırakıp gitmişti.

Rana koşarak onların yanına gitti,yanlarına çömeldi ve Bilal'i sakinleştirmeye çalıştı.Çünkü Bilal bağırarak,hıçkırarak durmadan ağlıyordu.İnsanlar etraflarında durmuş onları izliyordu.En sonunda ambulans gelmişti.Siren sesleri Bilal'in beyninde durmadan çalıyordu.Elleri titriyordu,her yeri titriyordu.Yüksek bir şekilde bağırdı Bilal.

Rana onu tutmaya çalıştı ama Bilal'in şuanda hiçbir şey önüne geçemezdi.

"Gitti o gitti.Gitti.Senelerdir benimle olan en yakın arkadaşım 1 dakika önce kendi ellerimle öldü.."

Bilal ellerine baktı.Kıyafeti,elleri,her yeri kan içindeydi.Ellerini görünce daha da çok titremeye başladı Bilal gözlerinde büyük bir yorgunluk hissetti ve yere yığıldı...

...

"Bilal.Gözlerini açıyor.Bilal uyan Bilal."

Yavaş yavaş gözlerini açmaya başlamıştı Bilal.

"Neredeyim ben."

"Bayılmıştın o yüzden odaya aldılar seni."

"Faruk,Faruk nerede?"

Rana başını yere eğdi ve hiçbir şey söylemeden sadece yere baktı.

"Naptılar Faruk'a"

"Bilal.Üzgünüz ama Faruk.Faruk oradayken kalbi durmuştu yapılacak hiçbir şey kalmamıştı.Doktorların ellerinden bir şey gelemedi.Herkes perişan halde şuan."

Bilal'in gözleri dolmaya başlamıştı tekrar.

O anı hatırlamaya başladı.Hatırladıkça daha da çok ağlamaya başlamıştı.

"Neden bıraktın Faruk beni?"

"Bilal bundan sonra senin yapman gereken sadece güçlü olmak lütfen daha fazla kendini üzme.Elinden başka bir şey gelmeyecek çünkü.Lütfen benim için,bizim için güçlü ol."

"Dinlenmek istiyorum sonra ne yapacağıza bakarız.Artık bir dakika bile kalmak istemiyorum bu dünyada."

"Tamam çıkıyorum ben biraz dinlen tamam mı?"

Rana odadan çıktığı anda Bilal ağlamaya devam etti.En yakın arkadaşı,sırdaşını kaybetmişti.Uzun bir süre uzaktan arkadaşlardı ama daha yeni birbirlerini yeni görmüşken Faruk dünyadan gitmişti.Hiçbir zaman unutmayacaktı onu.Kalbinin bir köşesinde olacaktı her zaman.

"Hoşçakal Faruk." dedi gözlerini kapamadan son kez Faruk'a.