Benim Minik Kelebeğim

BÖLÜM 10:GERÇEKLER

Esra'nın anlatımıyla

En başından beri onları takip ediyordum.O gün okula gitmediğim gün başlamıştım onu takip etmeye.En sonunda onlar olmuştu o sayı.Aslında her şeyi biliyordum.Ama hepsini anlatmayacaktım.Rana'nın yıkılmasını istemezdim.Okula gitmediğim günün bir gün öncesi ailemden gizli onların konuşmalarını duymuştum.Annem babama kızıyordu.Hemde yüksek ses ile.

"Ne yani sırf onlar için kızımızı mı bırakacağız.Saçmalama lütfen ben gelmiyorum seninle."

"Canım lütfen güven bana.Eğer gelmezsen işler daha da kötüleşir.Gelmezsen gerçekten ölebilme ihtimalin var."

Kapının arkasında onları dinliyordum ve şok olmuştum.Ne ölmesi?Benden sakladıkları şey ne?

"Tamam.Esra'ya ne diyeceğiz ? 'Kızım biz arkadaşının ailesinin kötü işlerine karıştık bu yüzden saklanmamız gerek.' bunu dememizi beklemiyorsun değil mi ?"

"Hayır tabiki.'İşimiz dolayısıyla şehir dışına çıkacağız.' diyeceğiz.İnsanlara artık tamamen olmadığımızı kanıtlamak için trafik kazası süsü vereceğiz.Sonra da saklanacağız.Saklandığımız yerde de ne yapabiliriz onu düşüneceğiz.Ben Işıl'a her şeyi anlattım zaten.Onlara o yardım edecek.Çocuklarımızın geleceği için bunu yapmalıyız.Onların gelecekleri bizim yüzünden kötü olmamalı.Zaten ilk başta büyük bir hata yaptık.Tekrar yapmayalım."

"Haklısın canım."

Hiçbir şey anlamadan odama geçtim ve düşünmeye başladım."Onlar" derken kimleri kastetmişti acaba? Bunu öğrenmeden hiçbir yere gidemezlerdi.

Aradan bir süre geçtikten sonra annem akşam yemeği için beni çağırdı ve o zamana kadar ne olacağını düşünmüştüm.Ailem benden büyük bir şey saklıyordu.Zaten son zamanlarda çok telaşlı olmalarından belliydi.Ama ne saklıyorlardı ? Ölümün de içine girdiği bir olay.

"Hadi kızım nerede kaldın?"

"Geldim anne."

İlk önce korumak istedikleri o kişiler kimdi ? İçinde benim olduğum da belliydi ama diğerleri kimdi?

Mutfağa gittiğimde annem ve babam masada oturmuştu beni bekliyorlardı.

"Gel otur kızım.Sana bir şey söyleceğiz."

Masaya oturdum ve onların konuşmasını bekledim.İlk babam konuşmaya başladı.

"Kızım bir süre biz evde olmayacağız işimiz dolayısıyla şehir dışına çıkmak zorundayız.Bir süre tek başına idare etmeni istiyoruz.Zaten evde tek kalmaya alışık birisin.Bu gece yola çıkacağız tamam mı?"

Elimden geldiğince hiçbir şeyi bilmiyormuş gibi davranmaya başladım.

"Tamam merak etmeyin.Tek başıma idare edebilirim.Peki neden şehir dışına çıkıyorsunuz ?"

"Kızım bu biraz özele giriyor.Bu yüzden söyleyemeyiz.Üzgünüm."

İtiraz etmedim çünkü ısrar etsem bile söylemeyeceklerdi.

"Tamam artık bu konuyu kapatalım ha? Kızım senin sınıfta yada okulda yakın olduğun kimler var ?

"Neden sordun ki anne?"

"Öylesine."

"Yani çok yakın olduğum yok.Çoğu kişi ile konuşuyorum."

"Rana ile konuşuyor musun?"

Bu soruyu sorunca konuştukları şeyin kesinlikle Rana ile bağlantılı olduğunu anladım.Çünkü bundan önce annem yada babam hiç Rana hakkında konuşmamıştı.