Benim Minik Kelebeğim

BÖLÜM 31:Hoşçakal evim 1. kısım

Kapıyı artık açmıştım.Etraf darmadağındı.Rana'nın bütün eşyaları odada dağılmış şekilde duruyordu.

"Rana neredesin?"

Etrafa bakıyordum ama yoktu.

Tuvaletten sesler çıkıyordu.Hemen oraya gittim.

"Rana orada mısın?"

Sesi çıkmıyordu ama gözyaşlarının sesi çıkıyordu.

"Rana!"

Kapıyı güçlükle ittim ve kapıyı açtım.

Yerde oturmuş elindeki telefonu açmaya çalışıyordu.Yanına çömeldim ve onu durdurmaya çalıştım.Ama onun umrunda değildi.Odaklandığı tek şey telefondu.Yüzü su olmuştu.Bunlar gerçek su değildi.Bunlar gözyaşlarıydı.

"Ne yaptı o sana?"

"Benim.Telefonumu...Suya soktu..B-bilal."

Hıçkırarak ağlamaya başlamıştı.

"Tamam yenisini alırız Rana sorun yok."

"Var sorun var! Benim,benim ailemle fotoğraflarım,anılarım sadece bu telefondaydı.Ama ama hepsi gitti."

"Kalk hemen telefoncuya gidiyoruz."

Hiçbir şey yapmadan duruyordu hala.

"Rana kalk dedim sana!"

Kırmızı gözleriyle bana bakıyordu.

"Hadi kalk gidelim."

"Tamam."

Ona elimi uzattım ve ayağa kaldırdım.

Eşyalarını ayarladık ve ikimizinde bavullarını aldık.

...

En yakın telefoncuya gelmiştik.

"Abi çalışır mı telefon?"

Adam dikkatle telefonu inceliyordu.

"Bana yarım saat verirseniz hallederiz."

Rana'nın o sırada gözü parlamıştı.

Gülümseyerek ona baktım.

"Bak üzülecek bir şey yokmuş."

Gülümsedi sadece bana bakarak.

..

"Biz biletleri nasıl alacağız?"

"Benim Bursa'daki evimde bir abla var.Komşumuz.Onun oğlundan isteyeceğim şimdi.O yüzden senin telefonuna ihtiyacım var."

"Numarası ezberinde mi?"

"Zamanında annem ve babam zor zamanda ihtiyacım olur diye çoğu kişinin numarasını ezberletmişti.Şuan şükrediyorum ezberlediğime."

Cebimden telefonumu uzattım ve ona verdim.

Numarayı aramaya başlamıştı.

"Alo.Semra Abla benim Rana.Şuan seni bir arkadaşımdan arıyorum."

Kadının söylediklerini dinlemeye başlamıştı.

"Telefonum şuanda kapalı o yüzden bu numaradan aradım seni.Semra Abla senden bir şey isteyebilir miyim?"

"Hoparlöre al." dedim fısıldayarak.

Hoparlöre aldı ve kadının söylediklerini dinlemeye başladık.

"Söyle kızım."

"Semra Abla ben artık burada yaşamak istemiyorum.Yani başka ülkeye taşınmak isti-"

"Rana sen iyi misin? Bu fikir nereden çıktı?"

"Bunu yapmak zorundayım Semra Abla.Gerçekten.Hem tek başıma gitmeyeceğim ki,yanımda bir arkadaşım da olacak."

"Kimmiş o arkadaşın?"

Sesimi düzelttim ve konuşmaya başladım.

"Efendim merhaba.Ben Bilal.Rana'nın arkadaşıyım.Benimde ailem o trafik kazasında vefat etti.Ve benim ailem Rana'nın ailesinin bürosunda çalışıyordu."

"Hangi ülkeye gitmeyi planlıyorsunuz?"

"İngiltere."

"Paranız var mı?"

"Evet evet.Var.Sadece uçak biletlerine ihtiyacımız var."

"Ben söylüyorum hemen Burak'a.İstanbul'a gelir.Sana vermem gereken bir emanet var."

"Ne emaneti?"

"Onuda Burak sana verince görürsün.Ben şimdi arıyorum onu."

"Tamam Semra abla çok teşekkür ederiz."

Ve telefonu kapattı.

"Gidiyoruz Bilal buradan."

"Aynen öyle."

...

"Buyrun çocuklar telefon hazır."

"Çok teşekkürler."

Rana telefonunu aldı ve hemen açtı.

"Oh şükürler olsun."

...

Bir sahile gelmiştik.Kumların üzerine oturduk ve denizden gelen dalgaların huzurlu sesini dinlemeye başladık.

"Sana orada ne yaptılar?"

"Efendim?"

"Odadayken diyorum ne yaptılar?"

"Ben odama girdiğimde bütün eşyalarım odanın her yerindeydi.Sonra kapının girişinde Ada'yı gördüm.

Aleyna'nın arkadaşıymış.Belli zaten ikiside tam bir şeytan.

Sonra arkamdan iki kız çıktı ve beni tutmaya başladılar.Ada o sırada cebimden telefonumu aldı ve suya soktu.Ben kurtulmaya çalıştım ama olmadı.Neden bunu yaptı bilmiyorum.Başka şeylerde yapabilirdi ama telefonuma zarar vermesi ilginçti gerçekten.Neyseki şimdi bir sorun kalmadı."

"Aynen öyle.Ada benim ortaokuldan beri tanıdığım birisi.En başından beri kötüydü zaten o.

Ben odama gittiğimde herhangi bir şey yoktu.Ama kitaplarımın arasında bir şey bulmuştum."

"Ne bulmuştun?"

"Mektup.Üstünde Faruk'tan yazıyordu."

Cevap vermeden yüzünü denize çevirdi.

"İstersen okuyalım şimdi."

"Sen eğer kötü hissetmeyeceksen olur benim için."

Mektubu elime aldım ve açmaya başladım.Tam okuyacaktımki o sırada telefonum çalmaya başladı.

"Semra abla arıyor."

"Aç bakalım."

Telefonu açtım ve hemen Rana konuşmaya başladı.

"Semra abla biletler hazır mı?"

"Burak biletleri aldı.Şuan İstanbul'a da çok yaklaştı.Konum atın yanınıza gelsin sizin.Birkaç saat sonra uçağınız kalkıyor."

"Tamam Semra abla sağol."

Telefonu kapattım ve ona baktım.

"Yeni bir hayata ve eve hazır mısın Rana?"

"Sonuna kadar hazırım."