Benim Minik Kelebeğim

BÖLÜM 14:MEKTUP

Rana'nın sesini duyduktan sonra hepimiz sevinç çığlıkları attık.Onu hemen oradan kaldırıp gizli bir şekilde odasına götürdük.Kendine gelmesi için sıcak bir duşa girdi.Bir süre onu bekledikten sonra daha iyi bir halde karşımıza çıktı.

"İyi misin Rana?"

"Evet,iyiyim."

"Biraz dinlen istersen."

"Yok hayır.Konuyu kapatalım mı gerçekten kötü oluyorum.Gizli dosyaya bakacaktık ona bakalım ne dersiniz?"

"Yani benim için uygun ama arkadaşlar sizin için nasıl?"

"Tamam benim için."

"Benim içinde tamamdır."

"Ben dosyayı çıkarayım bir."

Rana dosyayı aramaya başladı ve hiçbir yerde yoktu.

"Hayır yok bulamıyorum."

"Nasıl ya burada değil miydi?"

"Evet odamda bıraktığıma eminim ama hiçbir yerde yok.Esra sen görmüş müydün odaya bakarken?"

"Yok görmedim."

"E nerede o zaman bu dosya?"

"Gene birisi gelip almış olmasın?"

"Yok ya nasıl gelsin zaten olaylar yaşanırken Esra odadaydı.Esra alsa bile nasıl saklasın yani değil mi?"

Saklamıştım.Herkesten önce ben bakmalıydım o dosyaya.Rana'nın yanında eşyalarına bakarken dosyanın nerede olduğunu tespit ettim ve olaylar yaşandıktan sonra Rana'nın odasından dosyayı alıp kendi odama koymuştum.Fakat okuma şansım olmamıştı.

"Değil mi? Hem siz neden benim aldığımı düşündünüz ki?"

"Hayır düşünmedik ki Esra.Hem neden bir anda böyle dedin ? Anlamadım yani."

"Yok bir şey.Neyse ben gidiyorum.Dosyayı bulunca çağırırsınız."

"Peki görüşürüz."

Odadan çıktım ve hızlı adımlar ile odama doğru gitmeye başladım.Şimdi dosyanın içindeki şeye bakabilirdim.

Odama girdim ve dosyayı açtım.

"Kızımıza mı ?" gülerek, "Vay be mektup yazmışlar demek."

Dosyayı açtım ve tam okumaya başlayacaktım ki arkamdan birisi dosyayı eline aldı.

"Esra sen nasıl böyle bir şeyi yaparsın ya?"

"Ya verir misin şunu?"

"Kızım sen iyi misin ? Neden aldın bu dosyayı ? Hemen söyle bak Rana ve Faruk'a söylerim.

"Sanane Bilal.Verir misin şunu?"

"Sanane mi? Bak kızım bir daha ne benim ne Faruk'un nede Rana'nın yanında görücem seni tamam mı?"

Ve odamdan çıktı.Peki öyle olsun.Beni son görüşünüz olsun.Bende kendi işimi kendim yaparım.Zaten herkes öyle yapar değil mi?

...

Rana'nın anlatımı ile

Duşa girdikten sonra dosyanın olmadığı ortaya çıktı.Fakat emindim ki o dosya benim odamın içindeydi onu hiç ellememiştim.Benim odamda olan tek kişide Esra'ydı.Onun aldığını düşünüyordum çünkü onu tanıdığımdan beri o hep bir şeyleri çalan birisiydi.Hatta bir keresinde benim servis paramı bile çalmıştı.

"Rana müsait misin ? Gelebilir miyim?"

"Tabii gel Bilal."

Odaya doğru geldi ve elinde dosyayı gördüm.

"Dosyayı nereden buldun?"

"Sence nereden olabilir?"

"Esra almış değil mi ?"

"Nereden bildin ?"

"Tahmin etmiştim zaten."

"Bir daha onunla konuşmayacağız.Hem bize yalan söyledi hemde bizden gizli çalıştı."

"Buna sen mi karar vereceksin Bilal?"

"Evet ben karar vericem."

"Neden? Ben kendim karar veremiyor muyum?"

"Evet kesinlikle karar verebilirsin ama bu seferlik olmaz Rana."

"Neden peki neden!"

Bir anda bağırarak konuşmaya başladım.Çünkü o benim kararlarıma karar vermezdi.Kimdi ki o ? Annem mi babam mı?

"Çünkü senin için yapıyorum bunu Rana!"

Olduğum yerde kaldım.

"Senin için.Sen incinme diye.Esra ile tanıştığımızdan beri onu gözüm tutmadı ve onun yanında durmanı istemedim.Söylemek istedim ama düşündüm ki ben senin hiçbir şeyin değilim yani ne hakla söyleyeyim değil mi ? Ama şimdi,yani bilmiyorum Rana.Senin için bu daha iyi.Anlayabiliyor musun beni ?"

"Anlıyorum Bilal.Anlıyorum.Tamam bu konuyu şimdilik kapatalım.O zaman bakalım mı dosyaya.Sadece ikimiz.İlk başta olduğumuz gibi."

Gülümsedim ve oda aynı karşılığı verdi.

"Bakalım o zaman."

Dosyayı aldım ve kapağını açtım.

"Kızımıza yazıyor burada."

"O zaman ben bakmayayım.Belki özel bir şey vardır."

"Yok canım ne özeli,bakabilirsin."

Yanıma geldi ve mektubun olduğu yeri açtım.

Ardından sesli bir şekilde okumaya başladım,

"Sevgili benim minik kelebeğim,sana bunu küçüklüğünden beri diyoruz çünkü tek kızımız ve en sevdiğimiz şey olduğun için bizim için bir kelebek gibi çok güzelsin.Sen her şeyi başarabilen bir kızsın.Mesela bu mektubu okuman bile bir başarı.Seninle anne ve baban olarak o kadar çok gurur duyuyoruz ki.Senin hırsın,azmin sayesinde her şeyin önüne geçebilirsin kızım.Hatırlıyor musun? Ortaokulda bir yarışmaya katılmıştın.Bir kompozisyon yarışmasıydı.Yarışmaya 1 gün kala yazmaya başlamıştın yazına.Ve o strese rağmen o yarışmada birinci olmuştun ve seninle gurur duymuştuk.Kızım şunu bil ki senin her zaman destekçiniz.Yanında olsak da olmasak da.Bunu sakın unutma.Eğer birgün seni üzdüysek ve üzülüp de bize söylemediysen binlerce kez özür dileriz.Canım kızım,biz başaramadık,senin gibi olamadık.Ve senden tek istediğimiz bizim gibi bir şeyden kaçma tamam mı? Karşında senden güçlü olsa da olmasada savaşmaya devam et tamam mı? Seni çok seviyoruz kızım.Kendine iyi bak.Hoşçakal kelebeğimiz."

"Rana iyi misin?"

Göz yaşımı sildim ve ona baktım,"Evet iyiyim."

"Peki.Gel Faruk'un yanına gidelim."

"Tamam."

Faruk'un yanına gidip her şeyi anlattık.O da konuşmama kararına katıldı.Esra biz yokken ne yapacaktı acaba? Belki de bizden gizli yaptığı şeyleri yapmaya devam edecekti...