Benim Minik Kelebeğim

BÖLÜM 12:"HER ŞEYİ BİLİYORUM!"

Rana'nın anlatımı ile

"Nerede kaldı bu kız ya?"

Esra gideli çok uzun zaman olmuştu ve biz hala oturup onu bekliyorduk.Aslında market çok da uzağımızda değildi fakat o henüz gelmemişti.

"Gelir şimdi merak etmeyin."

"Geldimm!"

Bize doğru yürüdü ve bize dahada yaklaştıkça elindeki poşetler gözüküyordu.Büyük miktarda bir alışveriş yaptığı belliydi.

"Kızım aylık alışveriş yap demedik ki.Birkaç şey al dedik sadece." dedi Bilal.Ve de haklıydı.O kadar çok şey almıştı ki 1 ay değil 2 ay yeterdi bize.

Kahkaha atarak,

"Siz hiç düşünmediniz mi Allah aşkına? Şimdi bunları atlattık ama nerede yatıp uyuyacağız acaba? Belli ki uzun süre dışarıda kalacağız yada o yetimhaneye tekrar gideceğiz.Karar sizin çocuklar."

"Haklısın aslında.Bilal ve Rana sizce gidelim mi yoksa sokaklarda kendi çaremize mi bakalım?"

"Aslında yetimhane ye gitsek daha iyi hem dosyaları ben orada bıraktım onlara bakarız."

"Benim için de olur ama oradaki bazı kişiler bize sorun çıkarabilir Rana.Sonuçta en son o kişilerle büyük bir olay yaşadın.Gerçekten istiyor musun?"

"Tabii ki hem onlar bana dokunamaz bile Bilal.Hem 4 kişi bizim yanımıza gelemezler bile."

"Bir dakika da o kişiler kim ? Bizim bilmediğimiz şeyler mi var ?"

"Yani önemli bir şey değil.Yetimhanedeki bazı kişiler bizi bulaşıyorda.O yüzden yani kötü bir şey değil."

"Ne demek kötü değil Rana? Merak etmeyin eğer bulaşacak olurlarsa ben ilgilenirim."

"Bende.En yakın arkadaşıma bir şey olsun istemem."

Bilal Faruk'a doğru baktı ve ona gülümsedi.

"Sağol Faruk.Sağol."

"Eee hadi gidelim mi?"

"Gitmeden önce biraz atıştırsak ne olur ? Ben açlıktan ölüyorumda." dedi Faruk.Ardından ben ve Bilal de ona katıldığımızı söyledik.Gerçekten yorulmuştuk ve bu yorgunluk aç olmamıza neden olmuştu.

"İyi bari oturun hadi."

Yarım saat kadar yemek yedikten sonra yetimhanenin yolunu tuttuk.Işıl Abla'nın bizi nasıl azalayacağını az da olsa düşünebiliryordum.Belki de yetimhaneden kaçmamız bütün her yere yayılmıştı ve herkes bizim hakkımızda konuşuyordu.Hangisi olduğunu o kadar çok merak ediyordum ki.

Saat geç olduğu için sabah yetimhaneye dönme kararı aldık.Tek alanımız o binaydı.Temiz bir kısım bulup ayrı ayrı yerlere yattık ve sabah olmasını bekledik.

"Rana uyuyor musun?"

"Yok uyumuyorum.Bir şey mi oldu Esra?"

"Bir şey soracağım da.Senin Bilal'i ilk gördüğün rüyada anne ve baban denize doğru yürüyorlardı ya,ondan sonra rüyanda herhangi bir şey oldu mu yani küçük şeyler mesela anne ve baban sana baktı mı ? "

"Hayır zaten bir süre sonra ne denizde nede sahildelerdi.Hiçbir yerde yoklardı.Neden sordun ki ?"

"Öylesine sordum."

"Peki tamam.İyi geceler."

"İyi geceler Esra."

...

Artık sabah olmuştu ve yetimhaneye dönme zamanı gelmişti.

"Tamam her şeyi aldınız mı?"

"Evet aldık."

"Hadi gidelim o zaman."

Tam binadan çıkacaktık ki gözüme bir şey takıldı.O gizli dosyayı almamıştık.

"Bekleyin."

Koşarak dosyayı aldım ve onların yanına gittim.

"Bu dosyada bir şeyler bulabiliriz demiştim.Yetimhaneye dönünce bunuda açıp okuyalım bence.Ne dersiniz?"

"Tamam okuruz.Gidelim de yetimhaneye."

Artık gerçekten yola çıkmıştık.Sokaklardan sokaklara doğru yürüyorduk.

Ve en sonunda gelmiştik.

Ne yapacağımız hakkında hiçbir fikrimiz yoktu.

"Siz odalarınıza geçin.Eşyalarınızı yerleştirin ben onlarla konuşurum.İtiraz istemiyorum ben konuşucam.Hadi gidin odalarınıza."

"İyi peki."

Odalarımıza gittik ve hemen duşa girdim.Çok ihtiyacım vardı çünkü.Aslında bir tek benim değil herkesin ihtiyacı vardı.

Duş aldıktan sonra yorgunluktan yatağımda uyuya kalmıştım.

...

Yazarın anlatımı ile

Herkes odalarına çekildikten sonra Esra Işıl'ın odasına doğru gitmeye başlamıştı.

Kapıyı çaldı ve Işıl'ın onayı ile odaya girdi Esra.

"Esra? Diğer arkadaşların nerede? Siz dışarıya nede-"

"Hiçbir şey duymak istemiyorum.Bakın bu konuştuklarımız kesinlikle aramızda kalacak eğer başka bir kişiden duyarsam gerçekten büyük olay çıkarırım.Her şeyi biliyorum.Her şeyi.O gün anne ve babamın bütün konuşmalarını duydum.Konuşmalarında seninde adın vardı.Sizden hiçbir itiraz istemiyorum.Şimdi dökülün bakalım.Ne biliyorsunuz?"

"Esracığım bak ben babanın en yakın arkadaşlarından biriyim.Bana böyle bir olayın olduğunu ve saklanacaklarını söyledi.Bende yardım amaçlı size bakacağıma söz verdim."

"Peki tamam.Artık bize bakmana gerek yok.Zaten hiç bakamadın da neyse.Biz kendi çaremize çok iyi bakarız.Bak itiraz istemiyorum."

"Peki tamam.Siz kazandınız.Ama bana bir daha bu yetimhaneden çıkmayacağınıza söz verin tamam mı? Yada izin alıp çıkın.Tekrar dönme şartıyla."

"Peki anlaştık.Ha bu arada benim bu bildiklerimi sadece ben biliyorum.Ne Rana ne Bilal ne de Faruk biliyor bunları.Lütfen kimseye söyleme olur mu ?"

"Tamam canım.Hoşçakal."

Esra odadan çıkınca Işıl da arkasından yürüdü ve kapıyı kapattıktan sonra koşarak telefonunu aldı ve Esra'nın babası Osman'ı aradı.

"Hadi aç.Hadi,hadi."

"Efendim Işıl ? Bir sorun mu var çocuklarla ilgili?"

"Evet hemde çok büyük bir sorun var.Esra her şeyi biliyor.Diğer çocuklarında öğrenmesi an meselesi!"

"Tamam.Sakin.Çocuklar dışarı çıkmadığı sürece hiçbir sorun yok.Esra'yı tanıyorum ben arkadaşlarına anlatmaz.Sorun yok.Panik etme yani."

"Peki tamam.Görüşürüz."

Ve telefonu kapadılar...