0.1

276 12 4
                                    

Merhaba arkadaşlar
Umarım beğenirsiniz

Buraya başladığınız tarihi bırakın

*
*
*

Oturduğum yerde karşımdaki duvara odaklanmış bir şeyler düşünüyordum. Küçük kızın dedikleri aklımda dolanıyordu.

"Sen gerçekten çok güçlü bir kızsın. İlk defa senin gibi birini gördüm. O adama bile katlanabiliyorsun."

Demişti bana küçük kız. Haklı mıydı, ben o kadar güçlü müydüm?

O adam dediği kişi baba diyemeyeceğim kişiydi. Yaptığı tek iş bağırıp çağırmak ve alkol alıp sızmaktı. Eksiği vardı fazlası yoktu.

Kapı alıcaklı gibi çalıyordu bunun kim olduğunu düşünmek pekte zor değildi. Odamda oturduğum yatağımdan kalkıp dış kapıya ilerledim. Kapıyı açmak için kolu aşağı indirdim. Karşımda siyah giyimli adamlara kısa bir bakış atıp yüzlerine odaklandım.

"Kerem Bey evde mi?"dedi adam

O adam haftalardır eve gelmemişti. Neden gelmedi? Ben de bilmiyorum.

Kafamı sağa sola salladım. Adam bana inanmamış gibi bakıyordu. Yanındaki adama dönüp bir şeyler söyledi ve bana döndü.

"Mert ile eve gireceğiz çünkü o baban haftalardır yok evde saklanıyor olabilir."dedi adam apaçık ben sana güvenmiyorum diyordu. Kontrol edebilirlerdi ama tanımadığım insanları ev sokamazdım. Kafamı olumsuzca salladım. Adam içeri girmeye yeltenince ellerim göğsüne koyup geriye ittim. Bunu beklemediği için bir iki adım geriledi. Yanındaki diğer adam bana döndü.

"Seninle mi uğraşacağız?"dedi ve beni yana iterek içeri girdi. Hemen çekmeceye koştum ve silahı içinden aldım. İkisi de salondaydı. Silahı onlara uzattım ve bana dönmelerini bekledim.

"Sen ne yaptığını sanıyorsun?" dedi ve silahını bana doğrulttu.

Tam ateş edecektim ki koluma giren acıyla inledim ve silah elimden düştü. Koluma baktığımda kan akıyordu. Kurşun sıyırmıştı. Adam bana doğru gelip beni koltuğa oturttu.

"Eve bakıp gidecektik ne diye zorluk çıkarıyorsun. Şimdi senin de başın belaya girecek."dedi ve telefonun çıkardı.

"Sen evi ara ben de abiye haber vereyim."dedi aynı adam ve yanıma oturdu. Diğer adam da üst kata ilerledi. Az önceki adam telefondan birini aradı.

"Alo abi adamın evine geldik. Adam yok gibi gözüküyor. Evde bir kız var. Onu getirelim mi belki yerini biliyordur"dedi ve karşı tarafı dinlemeye başladı.

"Tamam abi alıp geliyoruz."dedi ve telefon kapandı. Yukarıya giden adam da aşağı indi.

"Patronu aradım. Kızı da getirin belki o şerefsizin yerini biliyordur."dedi ve beni kolumdan tutup ayağa kaldırdı. Ama yaralı kolum tutmuştu tutmasıyla birlikte inledim.

"Oğlum patron kızmayacak mı kızın koluna sıktık."dedi ve diğer kolumu tuttu ve beni ilerletmeye başladı. Direnmiyordum. İnsanlara direnmeyi bırakalı çok olmuştu. Arabaya bindik ve yola koyulduk. Camdan dışarıyı izliyordum.

"İlk defa böyle kolayca birini evinden aldık. Baksana kız hiç ses çıkarmadı. İtiraz bile etmedi. Bu arada ben Mert bu direksiyonda olan kişiyse Arda" dedi ve tekrar önüne döndü.

Ben onlar gibi değilim diyemedim.

Araba durduğunda arabanın içinden dışarıyı izlemeye başladım. Burası ormanlık bir alandaydı. Mert ve Arda arabadan indi ve Mert benim kapımı açtı. Ay gözlerim yaşardı. Tekrar kolumdan tuttu ve ilerlemeye başladı. Kolumun sızısı git gide artıyordu. Arda bunu anlamış olacak ki bana döndü.

AŞK İÇİN (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin