3.3

46 2 0
                                    

İg; thayazar

*
*
*

ARDİL...

Yatağın karşısındaki sandalyede oturmuş Liva'ya bakıyordum.

Mahvetmişlerdi benim kızımı! Yavrumu!

Ben de onları mahvedecektim!

Hafif mırıltı sesleri gelince Liva'ya ilerledim.

Yavaş yavaş gözlerini açtı. Alnında bir sargı vardı.

(Sağlık bilgim yok!)

"Ardil!" dedi ve yataktan doğrulup belime sarıldı.

"Güzel kızım!" dedim ve bende ona sarıldım.

"Çok korktum! Ben böyle bir şeyi-" demesine kalmadan onu susturdum.

"Şşş sakin ol yavrum bak ben burdayım güzel kızım!" dedim ve saçlarını öptüm.

"Ardil ben çok kirlenmiş hissediyorum ben nasıl...ben...beni yıkar mısın temizlenmek istiyorum." dedi.

Doktorun verdiği su geçirmez sargı işe yarardı.

"Sen nasıl istersen güzelim." dedim ve onu kucağıma aldım.

"Seni bekledim hep ama o karanlık çok kötü içinde her şey vardı." dedi.

Kerem denen iblis yüzünden psikolojik sorunları vardı benim karımın.

"Ben varım artık ben nereye sen oraya. Hem bak ben seni iyileştireceğim." dedim ve mermere oturttum.

"Bekle Salih'ten kıyafetlerini alıp geleyim yavrum!" dedim ve koşarak odadan çıktım.

"Salih kıyafetleri ver!" dedim.

"Buyur abi." dedi ve siyah poşeti bana uzattı.

*
*
*

Annem ile kapının önünde konuşuyorduk. Liva duştan sonra uyumuştu.

"O Kerem denen iti buldun mu? Vah benim güzel kızıma ne yapmış." dedi ve üzgün gözlerle bana baktı.

"Buldum anne. Orası bende. Liva'yı da birlikte mutlu edeceğiz. Haftaya evleneceğiz. Hazırlıkları yap. Ama kesinlikle hiç kimse bu kaçırılmadan bahsetmesin herkese söyle." dedim ve anneme döndüm.

"Tamam oğlum. Ben gideyim bana ihtiyacın yok. Kızımın yanından ayrılma. Baban şirketleri halleder takma kafana." dedi.

"Sağol anne." dedim ve sarıldım.

"Sen sağ ol benim oğlum." dedi ve ayrıldık.

O gittikten bir beş dakika sonra odadan ses geldi.

"ARDİL NERDESİN? ARDİL KORKUYORUM!" diye bağırıyordu kızım.

Koşarak içeriye girdim ve ensesinden tutup göğsüme bastırdım.

"Burdayım yavrum korkma." dedim ve sırtını sıvazladım.

Çok zor olacaktı iyileşmesi.

Çok!

"Çok korktum! Ben artık bunları yaşamak istemiyorum mutlu olmak istiyorum Ardil." dedi ve ağlamaya başladı.

"Olacak yavrum o da olacak şimdi daha fazla yorulma tekrar uyu tamam mı?" dedim ve yatağa yatırdım. Hemen elimi tuttu.

"Hayır uykum yok." dedi ve doğruldu.

Sırtına yastık bıraktım ve rahat bir pozisyon almasını sağladım. Yüzünü uzun uzun inceledim hala çok güzeldi.

"Benim küçük kızım niye bu kadar güzel?" dedim ve yanağını öptüm.

Güldü ve dudağıma yapıştı. Hafif şaşırdıktan sonra ona karşılık verdim.

*
*
*

Nasıl güzeller bebeklerim

Yerim yerim

AŞK İÇİN (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin