İg; THAYAZAR
Soru cevap???
*
*
*
LİVA...
Telefonumdan yükselen bildirim sesiyle hemen telefonu elime aldım.
"Sevgilim nasılsın!?" dedi Ardil.
Telefonu bir yere sabitledim ve ayağa kalktım.
"İyiyim sen nasılsın? Vardın değil mi?"
"Vardım yavrum yorgunum uyuyacaktım seni arayayım dedim!" dedi neşeli sesiyle.
"Uyu sen yorulma!" dedim ve öpücük attım.
"Konuşmak isterim ama bebeğim gerçekten çok yorgunum seni seviyorum unutma!" dedi ve elini ensesine attı.
"İyi geceler kocam!" dedim ve bir daha öpücük attım.
Yatağa girdim ama işte Ardil'e hemen alıştığım için uyuyamıyordum.
*
*
*
Sabah normal bir şekilde kalktım ve bir tane pantolon ve gömlek kombini yaptım.
Akşama kadar oturduktan sonra odama gitmek istedim.
Ama o an dışarıdan gürültü sesi geldi. Ve bir anda silah sesi geldi kapı kırıldı. Ben şok olmuş bir biçimde olaylara bakıyordum.
İçeriye o girdi. Babam olan ama hiçbir zaman babam olmayan adam!
"Ah benim küçük kızım da burdaymış!" dedi ve bana geldi.
Kal gelmişti bana öylece durmuştum hareket edemiyordum. Bana yaklaşıp kolumu tutunca kendime geldim.
"BIRAK BENİ! SALİH NEREDESİN!? ARDİL!" diye bağırdım. Ama hiçbir hareket yoktu.
"Hiç kimse yok burada olanlarda şu an ölmüş olabilir! Ha birde konuşuyorsun anneni mi buldun?" dedi ve beni arabaya attı.
"BIRAK BENİ İMDAT KİMSE YOK MU??" diye bağırıyordum.
Ardil'in adamları bazıları yerde yatıyordu bazıları ise başka adamlar tarafından tutulmuştu.
"Bırak beni seninle gelmek istemiyorum nolur bırak korkuyorum!" dedim ve ağlamaya başladım.
(Bazen insanlar ne kadar güçlü durmak istesede küçüklük travmaları engel olur. Bu yüzden karakterimiz bu konuda haklı. Kötü yorumları görmezden geleceğim. Zaten empati yaparsanız anlayacaksınız.)
*
*
*
Karanlık odada tutuluyordum. Bağıra bağıra ağlıyordum çok korkuyorum.
Babam küçükken sürekli beni böyle yerlere kilitlerdi bu da travma olarak kalmıştı. Karanlığın içinden hep farklı varlıklar görüyordum.
"YAKLAŞMA BANA!" diye bağırdım karşımda o şerefsizin gençlik hali vardı.
"Birden odadan bir ses duyuldu.
"Ya anne gitme ne olursun korkuyorum!" dedi bir kız çocuğu.
O bendim!
"Geleceğim kızım merak etme! Şu an söylemek istediğin çok şey var biliyorum ama tut geldiğimde konuşacağız." dedi annem.
Hayır o benim annem değildi.
"KAPAT ŞUNU!!" diye bağırdım.
Aklımı kaybetmiş gibiydim.
"O zaman bu akşam bekliyorum!" dedi küçük kız.
"Bekle!" dedi o kadın.
Şu an karanlıkta küçük kız ile birlikte oturuyorduk.
"Seni çok seviyor o değil mi?" diye sordu küçük kız.
"Lütfen uzaklaş korkuyorum!" sesim fısıltı gibiydi.
"KORKMA BAK SEN BUSUN!" diye bağırıp yanıma koştu.
Yerden kalkıp karanlıkta koşmaya çalıştım. Duvara çarpınca durdum.
"RAHAT BIRAK BENİ!" diye bağırdım.
Gözlerimi kapattım ve iki elimle başımı tuttum kafamı duvara vuruyordum.
Alnımdan akan sıcak kanı hissedebiliyordum.
"Kurtarın beni. Ardil neredesin?" dedim ve dizlerimin üstüne çöktüm.
*
*
*
Ay ben çok üzüldüm gerçekten
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK İÇİN (TAMAMLANDI)
Romance... "Küçük kızım sakin ol! Tamam gitmiyoruz hiçbir yere!" dedi ve bir adım attım. "Ardil acı çekiyorum." dedim ve ona doğru koşup sıkıca sarıldım. "Geçecek yavrum iyileşeceksin ben seni iyileştireceğim." dedi ve belimden tutup ayaklarımı yerden ke...
