ഒരു കഥ, കളിയും ചിരിയും കണ്ണുനീരും വേദനയും കൂട്ടുകെട്ടും പ്രണയവും വിരഹവും ഒക്കെ ചേർന്ന എന്റെ കഥ. അല്ല. നമ്മുടെ കഥ. ഒരു കോളേജിലേ ഒരു കൂട്ടം വിദ്യാർത്ഥികളുടെ ഒരു പിടി ഓർമ്മകൾ ഇവിടെ ഉണ്ടാകും, അതിൽ ജീവിക്കാൻ നമ്മ്‌ടെ Bangtan ബോയ്സും.
അപ്പൊ എങ്ങനാ? ത...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
“ഒന്നും മാറിയിട്ടില്ല.” ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി അവളുടെ ചുണ്ടിൽ വിരിഞ്ഞു. കണ്ണുകൾ ആ കോളേജിന്റെ എല്ലാം ഒപ്പിയെടുക്കാൻ തിടുക്കം കൂട്ടുമ്പോഴും അവളുടെ ഹൃദയം വളരെ അതികം മിടിക്കുന്നുണ്ടാരുന്നു. Rush of emotions. അതാണ്‌ നന്ദനഇപ്പൊ കടന്നു പൊയ്ക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്.
അവളെ അവളാക്കിയ, ജീവിതത്തിൽ ഒരുപാട് ചിരിപ്പിക്കുകയും ചിന്തിപ്പിക്കുകയും കരയിപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത അവളുടെ കോളേജ്.
Government Arts College,തിരുവനന്തപുരം.
അവൾ തന്റെ വാച്ചിലേക്ക് നോക്കി. സമയം 9 ആകാൻ ഇനി വെറും സെക്കൻഡ്‌സ് മാത്രം. കാലുകൾ യാന്ത്രികമായി ചലിച്ചു തുടങ്ങി, മനസ്സ് പല ദിക്കിലേക്കും. ഓർമ്മകളുടെ ഒരു ഘോഷയാത്ര അവളുടെ മനസ്സിനെ പ്രത്യേകതരം ഒരു അവസ്ഥയിലേക്ക് കൂട്ടി കൊണ്ട് പോകാൻ ശ്രെമിക്കുമ്പോഴും ‘Duty calls’ എന്ന motto ആണ് അവളെ നേരെ ഡിപ്പാർട്മെന്റ് ഫാക്കൾട്ടി റൂമിൽ എത്തിച്ചത്.
(So, ഈ കഥ മുന്നോട്ട് പോകുന്നത് ഇവളിലൂടെ ആണ്.
നന്ദന ശിവരാമൻ 28 വയസ്സ് നന്ദു എന്ന് വിളിക്കും. Assistant lecturer English Marital status=?! ഈ കോളേജിൽ ആണ് നന്ദു degree ചെയ്തത്.)
നന്ദു : “Excuse me, Sir. May I come in? ” അവൾ HOD യുടെ റൂമിൽ knock ചെയ്തു.
— “Yes, Come in.” ഒരു പരിചിതമുള്ള ശബ്ദം അവൾ കേട്ട് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ അകത്തേക്ക് കയറി.
“Hello Sir. ” അവൾ മുന്നിലിരിക്കുന്ന ആളെ നോക്കി കൈ വീശി.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
