Tatlı Hata

31. Bölüm

Keyifli okumalar!

----****---

Genç adam sıkıca tuttuğu ele yol boyunca kısa bakışlar atarak etrafına göz gezdiriyordu. Meydanda onu tanıyanlar Aras'a selam verirken Arya bakışlarını kaçırarak kendini ortamdan soyutlamaya çalışıyordu.

"Hayırlı olsun Aras abi," lokantalardan birinin önünden geçerken tanıdık garsonlardan biri genç adama seslenmişti. Onun seslenmesi ile Aras başını genç adama çevirmişti. Yüzünde oluşan gülümseme ile Arya'nın elini daha da sıkı tutarak yürümeye başladı.

"Sağol Bilal, nasılsın? İşler nasıl?" genç adamın bakışları bu kez Arya'nın üzerinde kısa bir an duraksayarak hemen Aras'a döndü.

"Şükür iyi abi, evlendiğini duymadık. Düğün yapmadın mı?" Arya gözlerini kısarak Aras'a soru soran adama baktı. Oldu olası meraklı insanları sevmezdi ama adamda ki ifade genç kızın ters davranmasını önlemişti.

"Henüz düğün yapmadık Bilal, davetiye gönderirim sana."

"Yok abi, sizin düğün sosyete işi oluyor ben gelemem öyle gıy gıy!" dediğinde Arya gülmemek için kendini zor tutmuştu. Aras çocuğun yüzünü ekşitmesine karşılık gülmüştü.

"Yok bu sefer horon tepeceksin." Arya bakışlarını Aras'a çevirdiğinde adamın keyifli haline mutlu olmuştu.

"Valla mı, o zaman gelirim abi, horon başı ben olurum." Aras genç adamın omzuna pat patlayarak yanından ayrılırken Arya adamın hala güldüğünü görünce dayanamamıştı.

"İlk düğününde horon tepmediniz mi?" Aras gelen soruyla duraksamıştı. Beklemediği soru karşısında yutkunurken Arya yanlış bir şey sorduğunu düşünerek üzülmüştü. Aras başını iki yana sallayarak cevap verirken Arya yüzünü asarak devam etmişti.

"Özür dilerim canını sıkmak istememiştim. Sadece o adamla o kadar hevesli konuşuyordunuz ki merak ettim."

"Sen benim canımı sıkmazsın Arya. Biz düğünden çok davet gibi bir şey yapmıştık. Annemin ve onun annesinin çevresi vardı. İş adamları ile dolu bir düğündü. Açıkçası düğünden çok iş yemeği olmuştu benim için."

"Ama neden? Bu senin için özel olmalıydı değil mi?"

"Okul bittikten sonra annem evlenmem için baskı yaptı. İnan bana Aynur hanımın baskısına maruz kalmak o yaşlarda işkence gibiydi. Mecbur istediğini yaptım. Çokta evlilik taraftarı değildim. En azından o yaşta."

"Ama..."

"Lütfen! İlk evliliğim ne annemin ne de benim istediğim gibi bir evlilik olmadı. Ecem'in annesi doyumsuz bir kadındı. Alış veriş için günü birlik İstanbul'a gittiği günleri bilirim. Ecem doğduktan sonra onunla ilgilenmedi. Kızım sürekli yalnız kalıyordu ve bazı hazımsanamayacak olaylardan sonra ailede olmamasına rağmen boşanma davası açtım. Evi bırakarak merkeze yerleştim. Başta itiraz etse de ailesi rezil olmamak için kızını ikna etti. Zaten boşandıktan birkaç ay sonra da kazada öldü."

"Ben üzgünüm."

"Üzülme, ben halimden memnunum. Ne kadar onunla iyi bir evliliğim olmasa da bana Ecem'i verdiği için mutluyum."

"Ecem için bende mutluyum!" Arya'nın sesinde ki neşe Aras'ı gülümsetmişti. Kızın elini bırakarak kolunu omzuna atarken dudaklarını alnına bastırmıştı.

"Aras ne yapıyorsun?" Aras omzunu silkerek yoluna bakarken arya utanarak etrafında onları izleyen olup olmadığına bakıyordu.

"Ne olmuş yani, karım değil misin?"